پاسخ: یک ماهی از دوستش پرسید، چرا این آب، که همه از او می گویند را من نمی بینم؟
دوستش گفت: وقتش که رسید، می بینی...
روزی همان ماهی سر از آب بیرون کرد و احساس خفگی کرد.
دوستش را که دید، به او گفت، حالا آب را دیدم! بیرون از آب که رفتم، فهمیدن آب چه بوده.


ما آنچنان غرق محبت ها و نعمت های خدا هستیم که آن را درک نمی کنیم. خداوند هر لحظه به ما، عنایات ویژه دارد. هر لحظه به ما، نعمت هایی را که حتی از او، نخواسته ایم هم، عنایت می کند: وجود داشتن، انسان بودن، فرصت بندگی، محبت اهل بیت، نداشتن هزاران بیماری که انسان ها می توانند داشته باشند و ...
بزرگترین نعمتی که به شما داده این است که دنبالش هستید و میخواهید او را بیشتر درک کنید. این پرسش شما نشان می دهد که خیلی دوستش دارید... خیلی برایتان مهم است... دوست دارید بیشتر حضورش را احساس کنید. خدا کسانی را که دوست دارد، به آنها تشنگی میدهد تا دنبالش باشند. گاهی چنان آنها را دوست دارد که حاجتشان را دیر اجابت می کند تا با او بیشتر راز و نیاز کنند.

اگر پرسش اصلی شما این است که حاجتی دارید که برآورده نمی شود و به این نتیجه رسیدید که خدا جوابتان را نداده، باید چند نکته به شما بگویم:
اولا: شاید حاجتتان برآورده شده، اما زمانش نرسیده تا شما آن را ببینید و قرار است بعد مدتی به شما برسد؛
دوما: شاید گناهانی داشتید که مانع استجابت آن دعا می شود؛
سوما: شاید هنوز از صمیم قلب آن خواسته را از خدا نداشتید و فقط به زبان آن دعا را تکرار می کنید و برای استجابت آن هیچ تلاشی ندارید؛
چهارما: خدا، از مادری مهربان، هم مهربانتر است، اگر خواسته شما، به سود شما نباشد، آیا خدا باید مهربانیش را کنار بگذار و به شما ضرر بزند؟!

خدایی که به کرم های تک سلولی در اعماق اقیانوس ها، به ذرات معلق در هوا، در کرات دور دست، توجه دارد، آیا به شما می تواند توجه نداشته باشد؟