حجت الاسلام والمسلمین «ابراهیم بهاری» در شرح دعای بیست و ششمین روز از ماه مبارک رمضان، اظهار کرد: این دعا به شیوه ای است که همچون زمان خروج از یک مهمانی و ضیافت باشکوه، انسان را به تقدیر و تشکر از میزبان وا می دارد. پیامبر اکرم(ص) در این دعای شریف بیان می کنند: «بسم الله الرحمن الرحیم اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین؛ خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده، ای شنواترین شنوایان.»
این استاد اخلاق ادامه داد: در این دعا حضرت رسول(ص) حضور در مهمانی رمضان را سعی‌ای قدردانی شده می خواهند و از خدا پذیرش این مرتبه عالی را مسئلت می دارند، به نوعی طلب می کنند که این رمضان، آخرین رمضان عمر من نباشد و دوباره فرصت حضور در ضیافت الهی را بیابند.
وی با بیان اینکه زبان این دعا زبان عاطفه است، گفت: از وجوه دیگر این دعا تصریح به پاک شدن کینه ها و حقدها از وجود انسان است و اینکه انسان به الگو تبدیل شده و خدا بر این الگو قیمت می گذارد. قلب به جایی رسیده که طیب و طهار شده و زنگاری ندارد و اگر برخی عیوب هم باقی مانده از خدا می خواهیم تا آن عیوب برطرف شود.
این استاد حوزه تاکید کرد: این دعا در مجموع درس دیگری هم دارد، اولاً در کنار تشکر از خدا بر تشکر از مخلوقات تاکید دارد، دوم آنکه می گوید: اگر در کنار توبه، خطایی کردید از مردم عذرخواهی کنید و سوم تاکید بر بی نقصی اعمال دارد یعنی اگر کاری انجام می دهید، کم فروشی نکنید و از خدمتی که به دیگران می کنید ندزدید.
حجت الاسلام بهاری با اشاره به اتمام دعا با عبارت «أسْمَعِ السّامعین»، ابراز کرد: خدا همه جا صدای ما را می شنود و هر چه بر زبان ما جاری شود، خدا می داند و روزی اینها بر ما عرضه می شود برای همین هم تاکید شده مراقبت کنید مبادا در چاه گناهی بیفتید که خود ناخودآگاه کنده اید.
وی با بیان اینکه دعا در وقت سحرگاه مقبول تر است، اضافه کرد: خدای عالم عمدتاً صداها را در سحرگاه می شنود و لذا بر مناجات سحرگاهان تاکید شده است؛ یکی از دلایل سختی خواندن نماز صبح آن است که گناه، برخی را در بستر زنجیر می کند با استغفار است که می توان از این وضعیت رها شد، لذا از خدا می خواهیم به ما کمک کند تا این بندها را بگسلیم.
بهاری در پایان خاطرنشان کرد: حضرت موسی(ع) به خدا عرضه داشت: اگر نزدیکی به من، آرام صحبت کنم و اگر دوری، بلند سخن بگویم؟ خداوند فرمود: من همنشین کسی هستم که به یاد من است. این یعنی حتی اگر در دل سخن بگویید، خدای متعال می شنود.
منبع:شبستان
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
