استاد حسین انصاریان در مسجد رسول اکرم(ص) تهران، اظهار کرد: حضرت زهرا(س) می فرمایند: «فالخیر فیه و هو اهله» این کلام کسی است که دارای معرفت کامل و علم جامع است؛ امام صادق(ع) می فرمایند: بعد از درگذشت پیغمبر(ص)، به وسیله جبرئیل با عالَم الهی در ارتباط بوده است. جبرئیل به او نازل می شد و مطالبی را درباره آینده برای صدیقه کبری(س) بیان می کرد که آن حضرت خبر این مسئله را به امیرالمؤمنین(ع) دادند و گفتند: جبرئیل پیش من می آید و مطالبی را درباره آینده برای من بیان می کند. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: هر وقت این اتفاق افتاد و جبرئیل شروع به گفتن کرد، به من بگو تا گفته های جبرئیل را که به شما منتقل می شود، بنویسم. این اتصال صدیقه کبری(س) به عالم ملکوت است و امیرالمؤمنین(ع) کاتب علم حضرت زهرا(س) شد.
همه خیر نزد پروردگار است
مبلغ عرصه بین الملل ادامه داد: وقتی حضرت زهرا(س) و در واقع چنین علمی و چنین اقیانوس دانش و بینشی می خواهد خداوند را در بخشی تعریف کند و بشناساند، می فرمایند: «فالخیر فیه» کل خیر پیش خداست. خودشان کل خیر را توضیح نداده اند و فقط به صورت کلی فرموده اند همه خیر پیش خداست؛ ما اگر بخواهیم همه خیر را بفهمیم، باید در عالم ظاهر و باطن به تک تک موجودات سر بزنیم و وضع آنها را درک کنیم تا بفهمیم اینکه صدیقه کبری(س) فرموده همه خیر نزد پروردگار است، به چه معناست. توضیح این موضوع به میلیاردمیلیارد مسئله برمی خورد و کار هیچ کسی نیست.
نویسنده کتاب «نعمت های الهی» با بیان اینکه ما خیر را نزد خدا می دانیم، اما دانش و دانایی ما در این زمینه بسیار محدود است؛ گفت: یک خیر، نبوت انبیا، نازل شدن کتب آسمانی و حلالی است که برای خوردن بندگانش نظام داده است. به عنوان مثال یک گندم که جنس حلالی در عالم خلقت است و ما مجاز به مصرف آن هستیم. بدترین آدم های روی زمین هم نمی توانند بگویند گندم شر است بلکه جزء خیرات عالم است.
دعوت خداوند یکی از خیرات عالم است
استاد انصاریان، دعوت خداوند را جزء خیرات عالم دانست و عنوان کرد: «فالخیر فیه» هرچه خیر است، پیش پروردگار است و «و هو اهله» پروردگار فقط شایسته خیر است. کسی که ذاتش، صفاتش، اَسمائش و افعالش خیر است؛ یعنی آنجا جای صادر شدن شر نیست و خیر محض است. آنجایی که خیر محض است، هرچه صادر می شود، آن صادرشده هم خیر است و شر در آن نیست. یکی از چیزهایی که از پروردگار صادر شده یا به عبارت عرفانی تر، جلوه و ظهور کرده است که در آیات قرآن مجید کم نیست، دعوت های پروردگار است. کسی که تمام وجودش خیر است، دعوتش هم خیر هست و هیچ شری وجود ندارد.
استاد حوزه به یکی از دعوت های خیر خداوند اشاره و خاطرنشان کرد: یک دعوت خداوند که بسیار خیر دارد، دعوت نامه ای است که در سوره مریم می باشد. خداوند به این دخترخانم که از بندگان خاص او بوده و در محیطی که زندگی می کرده است، فساد می بارید و بسیار محیط بدی بود، ولی مریم(س) در این محیط درست شد؛ جایی که مریم(س) زندگی می کرد، کثیف ترین یهودی ها زندگی می کردند؛ اما روحیه او تخریب نشد و بنده خاص خداوند گردید. خدا به مریم(س) خطاب می کند: «يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ» (سوره آل عمران، آیه 43). عبادت خالص برای پروردگارت انجام بده. در حقیقت خدا از مریم دعوت می کند: «یا مَرْیمُ اُقْنُتِی لِرَبِّک وَ اُسْجُدِی وَ اِرْکعِی مَعَ اَلرّاکعِینَ» برای پروردگارت سجده کن و اگر می خواهی نماز بخوانی، به نماز جماعت برو. «و ارْکعِی مَعَ اَلرّاکعِینَ» یعنی یک جا که همه جمع هستند و دسته جمعی نماز می خوانند، برو و نمازت را با جماعت بخوان. این دعوت خداست. مرحوم آیت الله العظمی بروجردی(ره) در رساله اش نوشته است که پیغمبر(ص) می فرمایند: نماز جماعت اگر از ده نفر رد شود و یازده شود، جن و انس جمع شوند، دریاها مُرکب و درخت ها قلم شود و بخواهند ثواب این نماز جماعت را بنویسند، نمی توانند. این مساله نشان می دهد که چقدر خیر در دعوت خداست که جن و انس نمی توانند آن را حساب کنند.
حقیقت معنایی کلمه برکت
محقق و مفسر علوم قرآنی در ادامه سخنان خود در مورد حقیقت معنایی کلمه برکت، تصریح کرد: پیغمبر(ص) دعایی درباره نانی دارند که از گندم می پزند و در پیشگاه پروردگار عرض می کنند: «اللهم بارک لی فی الخُبُذ» خدایا! نان را برای من برکت قرار بده. شخصی از امام صادق(ع) درباره کلمه برکت پرسید و به حضرت گفت: آقا کلمات برکت، مبارک و تبارک به چه معناست؟ امام فرمودند: یعنی منفعت و سود. خدایا! نان را برای من برکت قرار بده یعنی این نانی که می خورم، برای من سود کند و به کار خیر، عبادت، خوبی ها و اخلاق پاک تبدیل شود.
دو شرط مهم برای شنیدن صداهای هستی
استاد انصاریان در پایان گفت: رسول خدا(ص) می فرمایند: اگر پرحرف نبودید و قلب شما چراگاه شیاطین نبود، این وسوسه ها، سفسطه ها و خاطرات باطل در دل شما نمی چرید، «لسمعتم ما اسمع» صداهایی را که من می شنیدم، شما هم می شنیدید، «و لرأیت ما اری» چیزهایی که من می دیدم، شما هم می دیدید. امام صادق(ع) نیز در این باره می فرمایند: اگر کارتان به جایی نرسیده است که این صداها را در بیداری بشنوید، حداقل در خواب بشنوید.
منبع : خبرگزاری حوزه
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
