■ ششمين اجلاس سراسري نماز
ششمين اجلاس سراسري نماز
زنجان، شهریورماه 1375
بسم الله الرّحمن الرّحيم
خداوند متعال را سپاس ميگويم كه دلهاي نوراني و پاكيزهاي را به كار نماز و ترويج و برپاداري آن، برانگيخته و شوق مجاهدت و تلاش مخلصانه در اين راه را به آنها بخشيده است. ثمرة كوششهاي هوشمندانة جمع شما در اين چند سال، آن شده است كه نماز كه مظهر كامل پرستش و نيايش و رازگویي و نيازجویي و عشق و ايمان به محبوب فطري عالم وجود است، پرتوي درخشانتر و حضوري برجستهتر در ذهن و عمل جامعة اسلامي ما يافته است. اكنون بحمدالله در بسياري از جاهايي كه جماعت مردم در آن گرد ميآيند و بهويژه مراكز گردآيي جوانان مانند مدارس و دانشگاهها و سربازخانهها و بوستانها و نيز دانشگاههاي دولتي و راهها و غيره، نماز، حاضر و بارز و چشم و دلنواز است. نوشتهها و گفتههاي بسيار در رسانهها و در كتابها و درسها و برنامههاي هنري و تبليغي، به نماز ميپردازد و ذهنها و دلهاي كسان بيشماري را به اين تكليف شيرين و دلنشين، متمايل ميسازد و به گزاردن آن واميدارد.
شك نبايد كرد كه اين، راهي است بهسوي كاميابي و توفيق در همة مهامّ شخصي و اجتماعي، راهي است بهسوي سعادت و فلاح «قَد اَفلَحَ المُؤمِنونَ؛ الَذيِنَ هُم فِي صلوتِهِم خاشِعونَ» (مؤمنون، 1ـ2) چه افراد و جماعاتي كه با شناختن قدر و جايگاه ذكر و خشوع و انابه ـ كه نماز مظهر كامل آن است ـ و همراه كردن كار و ابتكار دنيایی با آن، به قلههاي تعالي و كمال رسيدند، و چه بيخبران و كوتهنظراني كه با غفلت از اين راز بزرگ هستي، خود را از سعادت كامل محروم ساختند و چه درصورت تلاش و كار مادي و چه درصورت بيكارگي و تنبلي، هرجا بهگونهاي خود را در منجلابهاي محروميت و ناكامي غرقه ساختند.
انسانهایي كه تلاش و مجاهدت در عرصة زندگي بشري را با ياد خدا و انس با او و عشق به او همراه ميسازند، خوشبختي در معناي حقيقي آن را درمييابند و آن را براي جسم و جان خود فراهم ميكنند.
شما برادران و خواهراني كه به امر نماز همت گماشتهايد از اين ديدگاه، در تدارك بزرگترين خدمت به مردم و كشور خود هستيد و بيگمان، ملت ما از معرفت به نماز و عمل به آن بهرههاي بزرگ در همة عرصههاي زندگي خود خواهد برد.
مسئولان محترم اقامة نماز گزارش اميدبخشي از بهكار بستن سفارشهاي قبلي دربارة نماز دادهاند. اينجانب پس از سپاس از آنان و از همة بخشهایي كه به آن سفارشها جامة تحقق پوشاندهاند، به همة دستاندركاران اين مهم و ديگر مديران و مسئولان كشور توصيه ميكنم كه:
1. براي تبيين ژرفاي نماز و معرفي رازها و زيبایيهاي آن، دست به تلاش پيگير و همهجانبهاي زده شود. در كتابهاي معارف دانشگاهها و كتب درسي دورههاي پيش از دانشگاه و جزوههاي كوچك و قابل فهم همه، سخنان نغز و پرمغز و مضمونهاي تازة فراوان دراينباره وارد شود؛
2. احكام فقهي نماز بهصورت آسان و روان منتشر شود و جزوهها و نوارهاي صوتي و تصويري مناسب براي فرستادن به ميان ملتهاي ديگر، آماده گردد؛
3. اذان از حنجرة اشخاص خوشصدا در همهجا پخش شود و هيچ شهر و محلهاي محروم از آهنگ اذان نماند؛
4. مساجد، به شكل شايسته غبارروبي شود و خدمت به مسجد، كاري مردمي و همگاني شمرده شود؛
5. نماز صبح در مساجد اقامه شود؛
6. نمازهاي جمعه در هر شهر با شركت فرزانگان و اصحاب معرفت در ستادهاي آن، پربارتر گردد؛
7. مديران دستگاههاي اداري و دولتي، خود متصدي اقامة نماز در آن دستگاهها شوند؛
8. در سربازخانهها، آموزش نماز و عمل به آن از آنچه هست، جديتر گرفته شود؛
9. در ميان جادههاي بياباني، مسجد بهقدر كافي ساخته شود و در شهرهاي سر راه در همة 24 ساعت، مسجد باز و آماده وجود داشته باشد؛
10. در شهرها و شهركهایي كه تازه ساخته ميشود، مسجد جامع، نخستين بنا و مركز حقيقي شهر قرار گرفته و ساخته شود؛
11. در همة اجتماعات با فرارسيدن وقت نماز، نمازبهپاداشته شود و اجتماعاتي كه بهخاطر انبوهي آن يا به هر جهت ديگر قادر به اين كار نيستند برنامة زمانبندي آنها جوري تنظيم شود كه با وقت نماز تصادف پيدا نكند؛
12. و بهطور خلاصه، وضع شهرها و روستاهاي كشور را جوري كنيد كه هركس كه تازه وارد آن ميشود، آن را محيط اهتمام به نماز و جايگاه اقامة آن بداند.
توفيقات همة شما را از خداوند خواستارم.
سيدعلی خامنهای
31/6/1375