قرآن به همه فرزندان آدم دستور می دهد که:«یا بَنی آدَمَ خذ وا زِینَتَکم عِندَک لِّمَسجِد» یعنی: ای فرزندان آدم! زینت خویش را به هنگام رفتن به مسجد با خود بردارید.(1)
البته این آیه بدین معنا نیست که لباس های مناسب مجالس عروسی و مهمانی را در مسجد و هنگام نماز بپوشیم، این آیه هم اشاره به زینت ها و آراستن جسمانی دارد که شامل پوشیدن لباس  پاک و زیبا، شانه زدن موها، استفاده از عطر و بوی خوش و مانند آن می باشد و هم شامل زیبایی های معنوی یعنی صفات انسانی و الهی است.
نمازگزاران و لباس تمیز

در حقیقت، این گفتار نکوهش از عمل زشت جمعی از اعراب زمان جاهلیت است که به هنگام آمدن به مسجدالحرام و طواف خانه خدا عریان و برهنه می شدند قرآن، از نمازگزاران و شرکت کنندگان در مجامع عمومی جامعه می خواهد با لباس های کثیف و زشت حاضر نشوند؛ بلکه برای حضور در محضر الهی و سخن گفتن با او باید بهترین لباس ها و زیباترین آن ها را بپوشید. پیشوایان دین بهترین عمل کنندگان به این دستور بوده اند.       
بهترین جامه را بپوشید

حضرت امام حسن (علیه السلام) بهترین جامه های خود را در هنگام نماز می پوشید. برخی، از آن حضرت سبب این کار را پرسیدند، امام در جواب فرمود:
«ان الله جمیل و یحب الجمال فاتجمل لربی و هو یقول خذرا زینتکم عند کل مسجد.» یعنی: خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد. به این جهت، خود را در پیشگاه الهی زینت می کنم؛ خداوند فرموده است که با زینت های خود در مساجد حاضر شوید.(2)
بنابراین، بر اساس احادیث فراوانی زینت کردن و جامه های پاکیزه و فاخر پوشیدن، استفاده از عطر های خوشبو، اگر از حلال تهیه شده باشد و متناسب با شأن فرد باشد، مورد ستایش اندیشه اسلامی است و سبب خشنودی پروردگار می شود.
مسجد

زیبایی رنگ خداست

یکی از زیبایی های دستورات و راهنمایی های دین مقدس اسلام، داشتن چند لایه و معنا و مفهوم است، از تداعی واژه ی رنگ، شاید مصداق رنگ ها، مثل سیاه ، سفید ، قرمز و آبی به ذهن شما بیاید، اما خدای بزرگ، چه زیبا، مفهومی از واژه ی رنگ در کتاب آسمانیش آورده است.قرآن به همه انسان های دنیا دستور می دهد که از چند رنگی، چند فرقه بودن، دو دستگی و اختلاف دست بردارند و همه به یک رنگی و صداقت، روی آورند.
پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله وسلم) از همه پیروان ادیان، می خواهد که همه در تحت لوای یک پرچم در آیند و تنها یک رنگ را بپذیرند، رنگی که همه ی انسان ها، آن را با زبان فطرت قبول دارند:«صِبغَةَ اللهِ وَ مَن اَحسَن مِنَ اللهِ صِبغَة وَ نَحن لَه عابِدون» یعنی: رنگ خدایی، و چه رنگی از رنگ خدایی بهتر است؟ و ما تنها عبادت او را می کنیم.(3)
این آیه قرآن از همه انسان ها می خواهد که رنگ های نژادی و قبیله ای و سایر رنگ های تفرقه انداز را از میان بردارند و همگی به رنگ الهی در آیند.شاید این جملات را امروزه زیاد بشنوید که می گویند فلانی عرب بود، من ایرانی هستم، این کار مال اعراب بود و یا فلانی افغانی است، پس حق انجام این کار را ندارد و ...
این دستور خداست که عرب و عجم و ایرانی و اروپایی و افغانی ندارد، همه باید به رنگ خدایی در آیند و با این کار اشتراکات و برادری و برابری انسان ها از اختلافات پررنگ تر خواهد شد.مفسران نوشته اند برخی از مسیحیان فرزندان نوزاد خود را غسل تعمید می دادند و گاه ادویه ای زرد رنگ به آن آب اضافه می کردند و بر این تصور بودند که این غسل با چنین رنگ ویژه ای سبب تطهیر نوزاد از گناه ذاتی که از آدم به ارث برده است می شود. (4)
قرآن در مقابل چنین اندیشه ای می گوید: بهتر این است که به جای رنگ ظاهری و تفرقه انداز، رنگ خدائی را بپذیرید و به سخنان او گوش فرا دهید تا جانتان از هر آلودگی پاک گردد و زیبا شود.

پی نوشت:
  1-اعراف/31.
2-هاشم الحسینی البحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، دارالکتب الاسلامیه، قم، 1392ق، ج8. ص 10.
3-بقره/138.3-
4-سید محمدحسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج1، صص 213- 312؛ الفضل بن الحسن اطبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دارالفکر، بیروت، 1414ق، ج1، ص 369.
 

این مطلب را به اشتراک بگذارید :