برگرفته از کتاب: جامع آيات و احاديث موضوعى نماز، مرکز تخصصی نماز

هزار ركعت نماز در پايان عمر على (ع )

قال الصادق - عليه السلام -

ان عليا فى آخر عمره يصلى فى كل يوم و ليلة الف ركعة

على (ع ) در آخر عمر خويش ، شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد. (بحارالانوار، ج 41، ص 24)

 در آوردن تير از پاى على (ع ) در حال نماز

ينسب الى مولانا اميرالمؤ منين - عليه السلام - انه وقع رجله نصل فلم ، يكن من اخراجه فقالت فاطمة - عليها السلام - اخرجوه فى حال صلاته فانه لايحس بما يجرى عليه حينئذ فاخرج و هو - عليه السلام - فى صلاته

در مورد حضرت (ع ) آمده است كه در يكى ازجنگها تيرى به پاى آن حضرت فرو رفته بود و بيرون آوردن آن ممكن نمى شد، فاطمه (س) فرمود: آن را در حال نماز از پايش بيرون آوريد، زيرا در آن حال ، آنچه رابراو مى گذرد احساس نمى كند. بر اساس سفارش فاطمه (س) هنگامى كه امام مشغول نماز بود، تير را از پايش بيرون مى كشيدند. (محجة البيضاء، ج 1 ص 397).

- عبادت على (ع )

قال على - عليه السلام -

الهى هذعه صلاتى صلبتها لالحاجة منك اليها، ولارغبة منك فيها، الا تعظيما و طاعة و اجابة لك الى ما امرتنى به الهى ان كان فيها خلل او نقص من ركوعها او سجودها، لاتؤ اخذنى و تفضل على بالقبول و الغفران

بارخدايا! اين نماز را كه در پيشگاه تو به جاى آوردم ، نه به جهت نيازى است كه تو به آن دارى و نه به خاطر ميل و رغبتى است كه در آن دارى ، بلكه براى بزرگداشت و پذيرش فرمان تو است كه مرا به انجام آن فرمان داده اى خداى من! اگر در نماز من عيبى است و يا ركوع و سجود آن ناقص است مرا بازخواست مكن و با پذيرش و آمرزش خود بر من تفضل و عنايت فرما(كه من درهمه حال به تومحتاجم ) (بحارالانوار، ج 83، ص 38).

نمازگزار واقعى

اهدى الى الرسول الله -صلى الله عليه وآله - ناقتان عظيمتان فجعل احديهما لمن يصلى ركعتين لايهم فيهما بشىء من امر الدنيا، و لم يحجبه احد سوى على - عليه السلام - فاعطاه كلتيهما

دو شتر بزرگ به رسول خدا -صلى الله عليه وآله - هديه دادند آن حضرت فرمود: كسى كه دو ركعت نماز به جاى آورد و به چيزى از امور دنيا نينديشد يكى از شتران را به او مى دهم كسى به پيامبر اسلام (ص ) پاسخ مثبت نداد تنها على (ع ) توانست چنين نمازى بگزارد و رسول خدا -صلى الله عليه وآله - هر دو شتر را به او دادند. (بحارالانوار، ج 41 ص ‍ 18)

 نماز پيامبر (ص )

عن على - عليه السلام -

انه كان اذا دخل الصلاة كان كانه بناء ثابت او عمود قائم لايتحرك و كان ربما ركع او سجد فيقع الطير عليه ، و لم يطق احد ان يحكى صلاة رسول الله -صلى الله عليه وآله - الاعلى بن ابى طالب و على بن الحسين - عليهماالسلام زمانى كه رسول خدا -صلى الله عليه وآله - نماز را شروع مى كرد گويى بنايى ثابت و عمودى قائم و بى حركت است و چه بسا در حال ركوع و سجود پرنده بر پيكر او مى نشست و كسى جز على بن ابيطالب (ع ) و على بن الحسين زين العابدين (ع ) نمى توانست همانند رسول خدا -صلى الله عليه وآله - نمازگزارد. (بحارالانوار، ج 84 ص 265، ميزان الحكمه ، ج 5، ص 382).

 على (ع ) و نماز در نخلستان

قال الباقر - عليه السلام -

كما كان يفعل اميرالمؤمنين - عليه السلام - كان له خمسائة نخلة و كان يصلى عند كل نخلة ركعتين

اميرالمؤمنين (ع ) پانصد نخل داشت و در زير هر نخلى دو ركعت نماز به جا مى آورد.

على (ع ) و نماز شب در عمليات

قال على - عليه السلام -

ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبى -صلى الله عليه وآله - صلاة الليل نور، فقال ابن الكواء و ليلة الهرير؟ قال : و ليلة الهرير

از روزى كه رسول خدا (ص ) فرمود: ((نماز شب نور است ))نماز شب را ترك نكردم ابن كواء از حضرت پرسيد حتى : در ليلة الهرير (شب عمليات جنگ صفين ) امام فرمود: حتى در آن شب . (بحارالانوار، ج 41، ص 17).

على (ع ) و تلاوت آيه در حال نماز.

كان على - عليه السلام - اذا قام الى الصلاة فقال : وجهت وجهى للذى فطرالسموات و الارض تغير لونه حتى يعرف ذلك فى وجهه

امام على - عليه السلام - هنگامى كه به نماز مى ايستاد و آيه ((همانا روى مى آورم به سوى كسى كه آسمانها و زمين را آفريد))مى خواند، رنگ آن حضرت چنان تغيير مى كرد كه از چهره او كاملا نمايان بود. (فلاح السائل ، حديث 101).

 توجه على (ع ) به نماز در هنگام جنگ

كان على يوما فى حرب صفين مشتغلا بالحرب والقتال و هو مع ذلك بين الصفين مراقب الشمس فقال له ابن عباس : يا اميرالمؤمنين ما هذا لفعل؟ قال : انظرالى الزواجل حتى نصلى ، فقال له ابن عباس و هل هذا وقت صلاة؟ ان عندنا لشغلا بالقتال عن الصلاة فقال : على ما نقاتلهم ؟ انما نقاتلهم على الصلاة قال و لم يترك صلاد الليل قط حتى ليلة الهرير؟

روزى در جنگ صفين حضرت على (ع) در حالى كه مشغول جنگ بود مرتب به خورشيد نگه مى كرد ابن عباس عرض كرد: يا اميرالمومنى ! اين چه كارى است كه شما انجام مى دهيد؟ حضرت فرمود: نگاه مى كنم تا موقع فرا رسيدن ظهر نماز را ((در اول وقت))بخوانم ابن عباس گفت : آيا حالا وقت نماز است ؟ ما مشغول جنگ هستيم حضرت فرمود: مگر ما براى چه چيزى مى جنگيم ؟ به درستى كه ما براى نماز جنگ ميكنيم ، ابن عباس گفت : قطعا نماز شب على (ع ) حتى در ليلة الهرير هم ترك نشد. (بحارالانوار، ج 83، ص ‍ 23)

 نماز و رفع ناراحتى

عن ابى عبدلله - عليه السلام - قال

كان على - عليه السلام - اذا هاله شى ء فزع الى الصلاة ثم تلى هذه الاية واستعينوا بالصبر و الصلاة

هنگامى كه براى اميرالمؤ منين (ع) مشكلى پيش مى آمد، به نماز پناه مى برد (و ناراحتى خويش را از طريق نماز جبران مى كرد) و آيه از شكيبايى ونماز يارى جوييد، را تلاوت مى كرد. (وسائل الشيعه ، ج 5، ص 263).

 على (ع ) و نماز از جهت خشوع

قال على - عليه السلام -

امنت بالله ولو ضربت عنقى فاذا ركعت فقل : اللهم لك ركعت ولك خشعت ولك اسلمت و بك امنت و عليك توكلت وانت ربى خشع لك وجهى وسمعى و بصرى و شعرى و بشرى و لحمى و دمى و مخى و عصبى و عظامى اقلت الارض من لله رب العالمين

ايمان آورده ام به خداوند، اگر چه گردنم زده شود هنگام ركوع بگو: بار پروردگارا! براى تو ركوع مى كنم و براى تو است خشوع من و براى تو است اسلام من و به تو ايمان دارم و بر تو توكل مى نمايم ، و توپروردگار منى كه خاشع است براى تو صورت وگوش و چشم و مو پوست و گوشت وخون و مغز اعصاب واستخوانم و آنچه از من است در روى زمين ، همه از خداوند است كه پروردگار عالميان است. (من لايحضره الفقيه ، ج 1 ص 311، حديث 927).

حضرت على (ع ) نماز شب

قال على - عليه السلام -

ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبى -صلى الله عليه وآله - صلاة الليل نور فقال ابن الكواء! و ليلة الهرير؟ قال : ولا ليلة الهرير حضرت على (ع ) فرمود: از روزى كه شنيدم پيامبر اسلام (ص ) فرمود: ((نماز شب نور))هيچگاه آن را ترك نكردم ابن كواء از حضرت پرسيد: حتى در ليلة الهرير (شب عمليات جنگ صفين ) امام على (ع ) فرمود: حتى در ليلة الهرير. (بحارالانوار ج 40، ص 17).

ماءموريت اهل بيت (ع )

عن ابى جعفر - عليه السلام - قال

كان على - عليه السلام - يقول : انا اهل البيت امرنا ان نطعم الطعام  و نؤ دى فى النائبة و نصلى اذا نام الناس .

از امام باقر (ع ) نقل شده كه فرمود: على (ع ) مى فرمود: ما اهل بيت ماءمور شده ايم (به گرسنگان ) غذا ذهيم و در مصيبتها صبور باشيم و آن گاه كه مردم خفته اند نماز بخوانيم . (بحارالانوار، ج 87، ص 154).

 ارزش نماز جمعه نزد على (ع )

عن وهب بن جعفر قال :

ان عليا - عليه السلام - كان يقول : لان ادع شهود حضور الاضحى عشر مرات احب الى من ان ادع شهود حضور الجمعة مرة واحدة من غير علة وهب بن جعفر گويد: على (ع ) مى فرمود: اگر ده سال حضور در نماز عيد قربان را ترك نمايم، بهتر است از اين كه يك بار بدون علت در نماز جمعه حاضر نشوم (بحارالانوار، ج 104، ص 316).

 ركوع طولانى

عن ابى عبدالله - عليه السلام -

كان على يركع فيسل عرقه حيت يطافى عرقه من طول قيامه

اميرالمؤ منين (ع ) ركوع نماز را آن قدر طولانى مى كرد كه عرق از ساق پاى وى جارى و زير قدمهاى مباركش تر مى شد. (بحار الانوار، ج 85، ص 110).

اولين نمازگزار

قال على - عليه السلام -

اللهم انى اول من اناب و سمع و اجاب، لم يسبقنى الا رسول الله -صلى الله عليه وآله - بالصلوة

بارخدايا! من نخستين كسى هستم كه به حق رسيده و آن را شنيد و پذيرفت هيچ كس بر نماز بر من پيشى نگرفت، مگر رسول خدا (ص ) (نهج البلاغه ، خطبه 131).

على (ع ) و روزى هزار ركعت نماز

قال الصادق - عليه السلام -

ان عليا فى آخر عمره يصلى فى كل يوم و ليلة الف ركعة

اميرالمؤمنين على (ع ) در پايان عمر خود، شبانه روز هزار ركعت نماز به جاى مى آورد. (بحارالانوار، ج 41، ص 24).

استعانت از نماز براى جنگ

قال على - عليه السلام -

الا انكم ملاقوا العدو غدا ان شاء الله ، فاطيلوا اليلة القيام و اكثروا تلاوة القرآن و اسئلوا الله الصبر و النصر

(در نبرد معروف صفين و پيش از آغاز جنگ ، اميرالمؤ منين، (ع ) به دلير مردان همراه خود خطاب كرد و فرمود:) شما - ان شاء الله - فردا با دشمن درگير خواهيد شد پس امشب را بيشتر به نماز مشغول باشيد و قرآن را بسيار تلاوت كنيد و از خداوند صبر و نصرت استقامت و پيروزى ) بخواهيد. (بحارالانوار، ج 35، ص 100).

 برپايى نماز به وجود على (ع )

فى الحديث :

بعلى قامت الصلوة

به (وجود مبارك ) على نماز برپا شد. (اسرارالعبادات ، وحقيقة الصلوة ص 23).

 خشوع فاطمه (س )

قال رسول الله -صلى الله عليه وآله -

اما ابنتى فاطمة فانها سيدة نساء العالمين من الاولين و الاخرين، الى ان قال : منى قامت فى محرابها بين يدى بها - جل جلاله - زهر نورها لملئكة كما يزهر نور الكواكب لاهل الارض و يقول الله - عز و جل - لملائكته : يا ملائكتى ! انظروا الى امتى فاطمة سيدة امائى ، قائمة بين يدى ترتعد فرائضها من خيفتى و قد اقبلت بقلبها على عبادتى اشهدكم انى قد امنت شيعتها من النار.

و اما دخترم فاطمه (س )... سرور زنان عالم از اولين وآخرينشان مى باشد، تا اينكه فرمود: هرگاه او در محرابش در برابر پروردگار خويش به نماز مى ايستد، نورش براى فرشتگان آسمان آن چنان مى درخشد كه مانند ستارگان براى اهل زمين مى درخشد آن گاه خداوند - عزوجل - به فرشتگانش مى فرمايد: اى فرشتگانم ! به كنيزم و سرور كنيزم فاطمه (س ) بنگريد كه در برابرم ايستاده است و از ترس من ، بدنش مى لرزد و با تمام وجودش به عبادتم برخاسته است من شما را گواه مى گيرم كه شيعيانش را از دوزخ در امان دارم . (بحارالانوار، ج 43، ص 172).

این مطلب را به اشتراک بگذارید :