از کتاب  جامع آيات و احاديث موضوعى نماز

 استغفار فرشتگان براى اذان گو

روى ان الملائكة اذا سمعت الاذان من اهل الارض قالت هذه اصوات امة محمد - صلى الله عليه وآله - بتوحيد الله فيستغفرون الله لامة محمد - صلى الله عليه و اله - حيث يفرغوا من تلك الصلاة ؛

(روايت شده است ) كه فرشتگان هنگامى كه اذان مردم زمين را مى شنوند مى گويند: اين آواز امت محمد (ص ) به وجدانيت خداوند است از اين رو براى امت او تا آن گاه كه مردم از آن نماز فارغ شوند استغفار مى كنند.

(من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 288)

 تاثير اذان و اقامه در گوش نوزاد

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من ولدله مولود فليؤ ذن فى اذنه اليمنى ، و ليقم فى اليسرى ، فان ذلك عصمة من الشيطان ؛

كسى كه فرزندى به او داده شد (به دنيا آمد) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگويد، زيرا اين عمل ، نوزاد را از شر شيطان حفظ مى نمايد.

(بحارالانوار، ج 84، ص 162)

 اقامه تنها در سفر

قال الصادق - عليه السلام -:

يجزى فى السفر اقامة بغير اذان ؛

در سفر فقط اقامه كفايت مى كند.

(من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 291)

 اذان ، درمان بداخلاقى

قال الصادق - عليه السلام -:

من لم ياكل اللحم اربعين يوما ساء خلقه و من ساء خلقه فاذنوا فى اذنه ؛

كسى تا چهل روز گوشت نخورد بداخلاق مى شود، وقتى كه بداخلاق شد در گوش او اذان بگوييد.

(من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 296)

 فايده اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

اذا تغولت لكم الغيلان فاذنوا باذان لصلوة ؛

هرگاه غول زده شديد (يعنى دربيابان وحشت زده شديد و پنداشتيد كه غول بيابانى سر راه شمارا خواهد گرفت ) اذان بگوييد.

(بحارالانوار، ج 84، ص 169)

 اجابت نداى موذن

قال على - عليه السلام -:

اجابة المؤ ذن يزيد فى الرزق ؛

اجابت دعوت اذان گو، سبب افزايش روزى مى شود.

(بحارالانوار، ج 84، ص 177)

 تكرار اذان موذن

قال الباقر - عليه السلام -:

كان رسول الله - صلى الله عليه وآله - اذا سمع المؤ ذن يوذن قال مثل ما يقوله فى كل شى ء؛

رسول خدا (ص ) وقتى صداى اذان مؤ ذن را مى شنيد، و آن جملات را تكرار مى كرد.

(الكافى ، ج 3، ص 310، ج 29)

 علاقه بلال به رسول خدا (ص )

قال الصادق - عليه السلام -:

ان بلالا كان عبد صالحا، فقال : لااوذن لاحد بعد رسول الله - صلى الله عليه وآله - ؛

همانا كه بلال بنده اى شايسته بود و گفت : من براى احدى بعد از رسول خدا (ص ) اذان نمى گويم .

(من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 286)

 همسايگان پيامبر (ص )

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اجاب المؤ ذن و اجاب العلماء كان يوم القيامة تحت لوائى و يكون فى الجنة فى جوارى و له عند الله ثواب ستين شهيدا؛

هركس به موذن و دانشمند روى آورد روز قيامت در زير پرچم من و در بهشت همسايه من خواهد بود و براى او در نزد خدا ثواب شصت شهيد است .

(بحارالانوار، ج 84، ص 154)

 موذن ، دشمن ابليس

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

ذات يوم لابليس : كم اصدقاؤ كم من امتى يا ابليس ؟قال الامير الجائر، و الغنى المتكبر، والذى لايبالى من اين يكتسب و فيما ينفقه ، و العالم الذى صدق الامير على جوره ، و التاجر الخائن ، و المحتكر، و الزانى ، و اكل الربا، و البخيل ، و الذى لايبالى من اين يجمع المال . و قال النبى - صلى الله عليه وآله -: كم اعداءك من امتى ؟قال ستة عشر نفرا، انت يا محمد! انى ابغضك و العالم العامل بالعلم ، و حامل القران اذا عمل بما فيه ، و الموذن لله خمسة اوقات ، محب الفقراء و المساكين و اليتامى ، و ذوقلب رحيم ، و المتواضع للحق و شاب نشا فى طاعة الله الذى يصلى بالليل و الناس نيام ، و الذى يمسك نفسه عن الحرام ، و الذى ينصح فى الله ، (و فى رواية يدعو للاخوان و ليس فى قلبه شى ء)، و الذى ابدا يكون على الوضوء، و حسن الخلق ، و المصدق بما ضمن الله له ، و المحصنات المستورات ، و المستعد للموت ، و صاحب السخاء؛

پيامبر اسلام (ص ) از ابليس پرسيد: در ميان امت من دوستان تو چه كسانى هستند؟ابليس پاسخ داد: (ده نفر) و افزود، فرمانرواى ظالم ، ثروتمند متكبر، آن كس كه باكى ندارد از چه راهى مال به دست آورد و در چه راهى مصرف كند، دانشمند در خدمت ظالم ، تاجر خائن ، محتكر، زناكار، رباخوار، بخيل ، و كسى كه باكى ندارد كه چگونه اموالش جمع و انباشته است . و سپس پيامبر (ص ) فرمود: چند نفر در ميان امت من دشمنان تواند؟ پاسخ داد: شانزده نفر اولشان تويى يا رسول الله !دانشمندى كه به علمش ‍ عامل است اهل قرآن كه به قرآن عمل كند، موذن اذان پنجگانه ، كسى كه دوستدار فقراء و مساكين و يتيمان است ، آدم رحيم و مهربان ، شخص ‍ متواضع در برابر حق ، جوانى كه اهل نماز شب باشد. كسى كه خود را از ارتكاب به حرام باز مى دارد، كسى كه به خاطر خدا ديگران را نصيحت كند، كسى كه هميشه در حال وضو است ، و صاحب اخلاق خوب ، آدم تصديق كننده به وعده هاى خدا، زنان پاكدامن و افرادى كه خود را براى مرگ آماده مى سازند، و آدم سخاوتمند.

(المواعظ العدديه ، ص 226)

 اذان با صداى بلند

قال ابوعبدالله - عليه السلام -:

اذا اذنت فلاتخفين صوتك فان الله ياجرك مد صوتك فيه ؛

زمانى كه اذان گفتى ، صدايت را كوتاه مكن ، زيرا كه خداوند به مقدار بلندى صداى تو در اذان ، پاداش مى دهد.

(التهذيب ، باب اذان ، حديث 45)

 آشنايى به وقت اذان

قال ابوعبدالله - عليه السلام -:

لايستقيم الاذان و لايجوز ان يوذن به الا رجل مسلم عارف ؛

اذان بر پا نمى شود و نبايد آن را بگويد، مگر مرد مسلمانى كه به وقت آن آشنا باشد.

(فروع كافى ، ج 3، ص 307، حديث 13)

 تحقير اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

سياتى على الناس زمان يتركون الاذان على ضعفائهم ؛

زمانى خواهد آمد كه اذان را تحقير كرده و آن را به افراد ناتوان مى سپرند.

(كنزالعمال ، ج 7، ص 690)

این مطلب را به اشتراک بگذارید :