جامع آيات و احاديث موضوعى نماز

اذان به خاطر خدا

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

المؤ ذن المحتسب كالشاهر بسيفه فى سبيل الله القائل بين الصفين ؛

اذان گويى كه به خاطر خدا اذان بگويد، مانند كسى است كه در راه خدا شمشيرش را از غلاف بيرون مى آورد، و بين دو صف (كفر و اسلام ) جنگ مى كند.

(بحارالانوار، ج 81، ص 149)

اذان در گوش امام حسين (ع )

قال زين العابدين - عليه السلام -:

ان النبى - صلى الله عليه وآله - اذن فى اذن الحسين - عليه السلام - بالصلاة يوم ولد ؛

در روز ولادت امام حسين (ع ) پيامبر اسلام (ص ) در گوش او اذان گفت .(بحارالانوار، ج 104، ص 112)

نخستين اذان گو

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

ان اول من سبق الى الجنة بلال ... لانه اول من اذن ؛

بلال نخستين كسى است كه به سوى بهشت پيشى گرفت ، چون كه او نخستين كسى بود كه اذان گفت .(وسائل الشيعه ، ج 4، ص 614)

شنيدن اذان و شركت در نماز جماعت

قال على - عليه السلام -:

من سمع النداء فلم يجبه من غير علة فلا صلاة له ؛

هركه بانگ (اذان ) را بشنود و بدون علت بدان پاسخ ندهد، پس نمازى براى او نيست . (وسائل الشيعه ، ج 55، ص 375)

اذان نابالغ

قال الصادق - عليه السلام -:

لاباس ان يوذن الغلام الذى لم يحتلم ؛

نوجوان نابالغ اذان بگويد اشكالى ندارد.(بحارالانوار، ج 84، ص 161)

هنگام شنيدن اذان

قال الصادق - عليه السلام -:

اذن كلما سمعت الاذان كما يوذن الموذن ؛

وقتى صداى اذان موذن را شنيدى ، اذان بگو.(بحارالانوار، ج 81، ص 174)

اهل آسمان و شنيدن اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

ان اهل السماء لايسمعون من اهل الارض شيئا الا الاذان ؛

همانا اهل آسمان نمى شنوند از اهل زمين چيزى مگر اذان را.(ميزان الحكمه ، ج 1، ص 82)

مزد موذن

قال على - عليه السلام -:

لاباس ان يجرى عليه من بيت المال ؛

براى موذن از بيت المال مزدى بدهند، اشكالى ندارد.(بحارالانوار، ج 81، ص 161)

رفع بداخلاقى به وسيله اذان

عن ابى عمير، عن هشام بن سالم ، قال - عليه السلام -:

و من ساء خلقه فاذنوا فى اذنه ؛

كسى كه اخلاقش بد است در گوش او اذان بگوييد.(ميزان الحكمه ، ج 1، ص 84)

اذان و اقامه در گوش نوزاد

قال الصادق - عليه السلام -:

المولود اذا ولد يوذن فى اذنه اليمنى و يقام فى اليسرى ؛

فرزند وقتى به دنيا آمد، در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگوييد.(مكارم الاخلاق ، ص 261)

نماز همراه با اذان و اقامه

قال على - عليه السلام -:

من صلى باذان و اقامة صلى خلفه صف من الملئكة لايرى طرفاه و من صلى باقامة صلى خلفه ملك ؛

هركس كه نماز خود را با اذان و اقامه بخواند، صفى از فرشتگان پشت سر او به نماز مى ايستد كه دو طرف آن صف ديده نمى شود و هر كس نماز خود را با اقامه تنها بخواند، يك فرشته پشت سر او نماز مى گزارد. (ثواب الاعمال ، ص 58)

 دعاى بين اذان و اقامه

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

الدعاء بين الاذان و الاقامة لايرد؛

دعاى بين اذان و اقامه رد نمى شود.(شهاب الاخبار، ص 44)

نداى خروس

قال لقمان الحكيم - عليه السلام -:

يا بنى لايكن الديك اکيس منك و اكثر محافظة على الصلوات الا تراه عند كل صلوة يؤ ذن لها و باسحار يعلن بصوته و انت نائم ؛

پسرم ! مبادا چنين شود كه خروس ، صبح از تو هوشيارتر و به اوقات نماز از تو مراقبتر باشد ؛ آيا نبينى به هنگام هر نماز اعلام دخول وقت مى كند (اذان مى گويد) و سحرگاهان صدا به آواز بلند سر مى دهد، در حالى كه تو در خوابى .(ارشاد القلوب ، باب 18)

صفت مؤذنين

قال الصادق - عليه السلام -:

فى المؤ ذنين انهم الامناء؛

اذان گويان (موذنين ) امانتدارند.(وسائل الشيعه ، ج 4، ص 616)

پاداش يك اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اذن فى سبيل الله صلوة واحدة ايمانا و احتسابا تقربا الى الله - عز و جل - غفر الله له ما سلف من ذنوبه ، و من عليه بالعصمة فيما بقى من عمره ، و جمع بينه و بين الشهداء فى الجنة ؛

كسى كه براى خدا اذان يك نماز را از روى ايمان و اخلاص و تقرب به درگاه خداوند بگويد، خدا گناهان گذشته او را ببخشايد و بر او منت نهد كه بقيه عمرش در عصمت الهى باشد و در بهشت او را در يك جا همنشين شهيدان نمايد.

(بحارالانوار، ج 84، ص 125)

پاداش يك سال اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اذن سنة واحدة بعثه الله - عز و جل - يوم القيامة و قد غفرت ذنوبه كلها بالغة ما بلغت ، و لو كانت مثل زنة جبل احد؛

كسى كه يك سال اذان بگويد، خداوند عز و جل روز قيامت او را مبعوث مى كند، در حالى كه تمامى گناهانش هر اندازه هم كه باشد بخشوده مى شود، گرچه به سنگينى كوه احد باشد.

(بحارالانوار، ج 81، ص 124)

پاداش ده سال اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اذن عشر سنين اسكنه الله - عز و جل - مع ابراهيم - عليه السلام - فى قبته او فى درجته ؛

كسى كه ده سال اذان بگويد، خداوند او رادر بهشت ، در بارگاه و يا در مقام حضرت ابراهيم (ع ) ساكن مى كند.(بحارالانوار، ج 81، ص 124)

 پاداش بيست سال اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اذن عشرين عاما، بعثه الله - عز و جل - يوم القيامة و له من النور مثل زنة السماء ؛

كسى كه بيست سال اذان بگويد، خداوند متعال او را در روز قيامت به گونه اى محشور مى كند كه داراى نورى همانند وزن آسمان باشد.(بحارالانوار، ج 84، ص 124)

پاداش چهل سال اذان

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اذن اربعين عاما محتسبا بعثه الله - عز و جل - يوم القيامة و له عمل اربعين صديقا عملا مبرورا متقبلا ؛

كسى كه چهل سال براى خدا اذان بگويد، خداوند او را در روز قيامت به گونه اى محشور مى كند كه داراى اعمال نيك و پذيرفته شده چهل انسان خالص و راستين است .(بحارالانوار، ج 84، ص 125. وسائل الشيعه ، ج 4، ص 615)

آداب اذان

قال الصادق - عليه السلام -:

من السنة اذا اذن الرجل ان يضع اصبعيه فى اذنيه ؛

آداب اذان آن است كه مؤ ذن دو انگشتش را هنگام اذان گفتن بر دو گوشش ‍ بگذارد. (من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 184)

 مقام اذان گويان

قال الصادق - عليه السلام -:

اطول الناس اعناقا يوم القيامة المؤ ذنون ؛

بلندترين گردن (مقام اذان گوها) در روز قيامت اذان گويان هستند.(ثواب الاعمال ، ص 19)

نداى زمين

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

ما من صباح و لارواح الا و بقاع الارض ينادى بعضها بعضا يا جارتى هل مربك ذاكر الله ؟ او عبد وضع جبهته عليك ساجدالله ؟ فمن قائلة نعم ، فاذا قالت نعم اهتزت و ابتهجت وترى ان لها الفضل على جارتها؛

هيچ صبح و شام نيست مگر اين كه نقاط زمين همديگر را ندا مى كنند: اى همسايه من آيا بر تو گذشت كسى كه ذكر خدا نمايد، يا بنده اى كه پيشانى خويش براى سجده به خدا بر تو نهد؟ برخى گويند آرى (و برخى نه ،) هر كس آرى بگويد، بر خود مى بالد و شاد مى گردد و خود را بر ديگرى برترى مى نهد.(مكارم الاخلاق ، ص 466)

تنها اقامه گفتن

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

من اقام و لم يؤ ذن لم يصل معه الا ملكاه اللذان معه ؛

هركس براى نماز تنها اقامه بگويد و اذان نگويد، به او جز آن دو ملك كه با وى هستند اقتدا ننمايند. (مكارم الاخلاق ، ص 466)

اذان گويان راستين

قال رسول الله - صلى الله عليه وآله -:

المؤ ذنون امناء المؤ منين على صلاتهم و صومهم و لحومهم و دمائهم ؛

اذان گويان امانتداران مومنان در نماز و روزه و گوشت و خون آنها هستند. (وسائل الشيعه ، ج 4، ص 619. بحارالانوار، ج 81، ص 124)

این مطلب را به اشتراک بگذارید :