بسم الله الرحمن الرحیم

سلام و عرض ادب دارم خدمت یکایک اساتید بزرگوار، معلمان، مبلغان و والدین دغدغه مند. با موضوعی که اعلام شد، بحث «تربیت دینی دختران» در خدمت شما هستیم. انشاءالله بتوانیم از دقایقی که خدمت شما بزرگواران هستیم، به نحو احسن استفاده کنیم. بنا نداریم وقت شریف شما را بیش از حد بگیریم؛ بسیار مختصر و مفید، بحثمان را پیرامون دوره نوجوانی (دوازده تا حدود هجده سالگی) متمرکز میکنیم.

محدوده بحث:

• فعلاً وارد مباحث کودکی اول یا دوران میانسالی نمیشویم.

• هم درباره پسران و هم دختران مطالب زیادی وجود دارد، اما تمرکز ما امروز بر دختران نوجوان است.

• از بحث مهارتهای عمومی تربیتی یا اصول کلی دعوت نوجوانان عبور میکنیم و مستقیماً به موضوع دختران در این سن میپردازیم.

• بحث ما درباره دخترانی است که علاقهمند به مباحث دینی هستند، نه دختران دینگریز (که خود موضوعی جداگانه میطلبد).

ویژگیهای دختران در دوره نوجوانی:

۱. مسئولیت پذیری افراطی:

• گاه این ویژگی باعث میشود از تکالیف فردی یا خانوادگی عقب بمانند. راهکارهای این چالش را در ادامه بیان خواهیم کرد.

۲. آزادی طلبی و خودمحوری:

• تمایل به استقلال، گاه منجر به تکبر یا عدم پذیرش راهنمایی (حتی از سوی والدین و مربیان) میشود.

۳. زیبایی خواهی:

• توجه شدید به ظاهر و جلوهگری (مانند ایستادن مداوم مقابل آینه).

۴. لجبازی و پرخاشگری:

• مقاومت در برابر دستورات والدین یا مربیان، حتی اگر پیش از این به همان دستورات پایبند بودهاند (مثل امتناع از نماز خواندن).

۵. اوج عاطفه و احساسات:

• به تعبیر یکی از اساتید: «آتشفشان عاطفهاند». این ویژگی هم میتواند فرصتی برای تربیت دینی باشد و هم اگر مدیریت نشود، به آسیب تبدیل شود.

۶. گروهگرایی و تأثیرپذیری از همسالان:

• تمایل به فعالیتهای گروهی (مثل اردوها، اعتکاف، یا حتی گروههای هنری).

۷. معنویت گرایی:

• استقبال بیشتر از برنامههای دینی (نسبت به پسران همسن). این ویژگی میتواند سکوی پرشی برای تربیت باشد.

۸. رشد فکری و هوش انتزاعی:

• پرسشهای فلسفی مانند «چرا باید نماز بخوانم؟» یا «چرا خدا یکی است؟».

۹. ورود به مرحله بزرگسالی:

• تغییر رفتار از کودکی (که بدون چون و چرا میپذیرفتند) به نوجوانی (که با گارد بسته به تذکرات واکنش نشان میدهند).

مهارتهای لازم برای تربیت دینی دختران نوجوان:

۱. کمک به هویت یابی:

• گفتگوی منطقی درباره گزارههای دینی (مانند حجاب یا نماز) به جای تحکم.

• تقویت بیداری درونی (تبدیل شدن نوجوان به «وکیل مدافع دین» برای خودش).

۲. تعمیق بنیان های اعتقادی:

• مطالعه کتابهایی مانند:

  • بچههای سرمایهدار (یزدان رضوانی) برای تقویت اعتقادات.

  • تولد در توکیو (خانم هوشینو) که نگرش دختران را به دین تغییر میدهد.

• تأکید بر اصول عقاید قبل از فروعات (نماز، حجاب و...).

۳. معرفت افزایی:

• پرورش خداشناسی (مطالعه جهان آفرینش، زیستشناسی و...).

• آموزش دشمنشناسی (یهودشناسی، شیطانشناسی و...).

۴. زیبایی شناسی دین:

• ارتباط دادن حس زیباییدوستی نوجوان به زیباییهای دین (مثل آیات قرآن یا معماری حرمها).

۵. ایجاد تشنگی معنوی:

• حفظ تعادل در ارائه برنامههای دینی (نسبت به اعتکاف یا اردوها) تا اشتیاقشان کمرنگ نشود.

• آموزش «ماهیگیری» به جای «ماهی دادن» (یعنی تقویت خودجوشی در عمل به دین).

۶. افتخار به دینداری:

• معرفی کتاب بگذار خودم باشم (نرگس شکوریانفرد) که حس غرور به مسلمانی را تقویت میکند.

• تمرین گفتگوی با خدا (مانند توصیه آیتالله بهجت).

نتیجه گیری:
با توجه به ویژگیهای این دوره، باید از زبان گفتگو، منابع جذاب و روش های غیرمستقیم استفاده کرد. انشاءالله در فرصتی دیگر، بحث را تکمیل خواهیم کرد.
سپاسگزارم از حسن توجه شما. التماس دعا. یا علی مدد!

بسم الله الرحمن الرحیم. سلام و عرض ادب دارم خدمت یکایک اساتید بزرگوار، معلمان، مبلغان و والدین دغدغهمند. با موضوعی که اعلام شد، بحث «تربیت دینی دختران» در خدمت شما هستیم. انشاءالله بتوانیم از دقایقی که خدمت شما بزرگواران هستیم، به نحو احسن استفاده کنیم. بنا نداریم وقت شریف شما را بیش از حد بگیریم؛ بسیار مختصر و مفید، بحثمان را پیرامون دوره نوجوانی (دوازده تا حدود هجده سالگی) متمرکز میکنیم.

محدوده بحث:

• فعلاً وارد مباحث کودکی اول یا دوران میانسالی نمیشویم.

• هم درباره پسران و هم دختران مطالب زیادی وجود دارد، اما تمرکز ما امروز بر دختران نوجوان است.

• از بحث مهارتهای عمومی تربیتی یا اصول کلی دعوت نوجوانان عبور میکنیم و مستقیماً به موضوع دختران در این سن میپردازیم.

• بحث ما درباره دخترانی است که علاقهمند به مباحث دینی هستند، نه دختران دینگریز (که خود موضوعی جداگانه میطلبد).

ویژگیهای دختران در دوره نوجوانی:

۱. مسئولیتپذیری افراطی:

• گاه این ویژگی باعث میشود از تکالیف فردی یا خانوادگی عقب بمانند. راهکارهای این چالش را در ادامه بیان خواهیم کرد.

۲. آزادیطلبی و خودمحوری:

• تمایل به استقلال، گاه منجر به تکبر یا عدم پذیرش راهنمایی (حتی از سوی والدین و مربیان) میشود.

۳. زیباییخواهی:

• توجه شدید به ظاهر و جلوهگری (مانند ایستادن مداوم مقابل آینه).

۴. لجبازی و پرخاشگری:

• مقاومت در برابر دستورات والدین یا مربیان، حتی اگر پیش از این به همان دستورات پایبند بودهاند (مثل امتناع از نماز خواندن).

۵. اوج عاطفه و احساسات:

• به تعبیر یکی از اساتید: «آتشفشان عاطفهاند». این ویژگی هم میتواند فرصتی برای تربیت دینی باشد و هم اگر مدیریت نشود، به آسیب تبدیل شود.

۶. گروهگرایی و تأثیرپذیری از همسالان:

• تمایل به فعالیتهای گروهی (مثل اردوها، اعتکاف، یا حتی گروههای هنری).

۷. معنویتگرایی:

• استقبال بیشتر از برنامههای دینی (نسبت به پسران همسن). این ویژگی میتواند سکوی پرشی برای تربیت باشد.

۸. رشد فکری و هوش انتزاعی:

• پرسشهای فلسفی مانند «چرا باید نماز بخوانم؟» یا «چرا خدا یکی است؟».

۹. ورود به مرحله بزرگسالی:

• تغییر رفتار از کودکی (که بدون چون و چرا میپذیرفتند) به نوجوانی (که با گارد بسته به تذکرات واکنش نشان میدهند).

مهارتهای لازم برای تربیت دینی دختران نوجوان:

۱. کمک به هویتیابی:

• گفتگوی منطقی درباره گزارههای دینی (مانند حجاب یا نماز) به جای تحکم.

• تقویت بیداری درونی (تبدیل شدن نوجوان به «وکیل مدافع دین» برای خودش).

۲. تعمیق بنیانهای اعتقادی:

• مطالعه کتابهایی مانند:

  • بچههای سرمایهدار (یزدان رضوانی) برای تقویت اعتقادات.

  • تولد در توکیو (خانم هوشینو) که نگرش دختران را به دین تغییر میدهد.

• تأکید بر اصول عقاید قبل از فروعات (نماز، حجاب و...).

۳. معرفتافزایی:

• پرورش خداشناسی (مطالعه جهان آفرینش، زیستشناسی و...).

• آموزش دشمنشناسی (یهودشناسی، شیطانشناسی و...).

۴. زیباییشناسی دین:

• ارتباط دادن حس زیباییدوستی نوجوان به زیباییهای دین (مثل آیات قرآن یا معماری حرمها).

۵. ایجاد تشنگی معنوی:

• حفظ تعادل در ارائه برنامههای دینی (نسبت به اعتکاف یا اردوها) تا اشتیاقشان کمرنگ نشود.

• آموزش «ماهیگیری» به جای «ماهی دادن» (یعنی تقویت خودجوشی در عمل به دین).

۶. افتخار به دینداری:

• معرفی کتاب بگذار خودم باشم (نرگس شکوریانفرد) که حس غرور به مسلمانی را تقویت میکند.

• تمرین گفتگوی با خدا (مانند توصیه آیتالله بهجت).

نتیجهگیری:
با توجه به ویژگیهای این دوره، باید از زبان گفتگو، منابع جذاب و روشهای غیرمستقیم استفاده کرد. انشاءالله در فرصتی دیگر، بحث را تکمیل خواهیم کرد.
سپاسگزارم از حسن توجه شما. التماس دعا. یا علی مدد!

این مطلب را به اشتراک بگذارید :