پایان نامه؛ احکام و شرایط قصد ده روز در نماز و روزه‌ی مسافر

شخصی که قصد دارد ده روز در جایی اقامت بکند، نماز کامل و روزه‌اش صحیح است، امّا احکام و شرایط خاصی برای این اقامت متصوّر است؛ أولین شرط این است که باید قصد و جزم داشته باشد (پس شک و ظن، تعلیق قصد کفایت نمی‌کند، بلکه باید یقین داشته باشد)؛ دومین شرط این است که ده روز إقامت داشته باشد و معنای آن این است که ده روز تلفیقی کفایت نمی‌کند و شب‌ها هر چند داخل در مفهوم«یوم» نیستند، امّا نباید قصد داشته باشد که شب‌ها را از محل اقامتش خارج شود، (البته شب‌های أوّل و آخر دخیل در قصد إقامت نیستند)؛ سومین شرط این است که قصد داشته باشد ده روز متوالی در یک مکان اقامت داشته باشد و به محدوده بیش از ترخّص به کمتر از مسافت شرعی خارج شود؛ و آخرین شرط هم این است که در یک مکان اقامت داشته باشد که البته مسأله هم عرفی است چون چه بسا دو مکان نزدیک به هم دو مکان شمرده شود. 
این مسأله أحکامی هم دارد که اولین آنها عدول از قصد اقامت است؛ اگر این عدول بعد از یک نماز چهار رکعتی باشد نماز تمام است و اگر قبل از یک نماز چهار رکعتی باشد باید شکسته بخواند، و اگر عدول در أثناء نماز باشد، اگر عدول قبل از رکعت سوم باشد نماز را شکسته تمام می‌کند و امّا اگر بعد از رکعت سوم باشد نمازش باطل است و باید دوباره بخواند. دومین حکم هم مربوط می‌شود به احکام خروج از محل اقامت، که اگر خروج‌اش به کمتر از مقدار مسافت باشد باید تمام بخواند. سومین حکم هم در مورد به إقامت برای معصیت است که تأثیری در شکسته و تمام خواندن ندارد. چهارمین مطلب مربوط است به وجوب و جواز اقامت در روزه نذری و استیجاری، که در صورت امکان قصد إقامت بر او واجب است. و اما آخرین مطلب هم راجع به نوافل است که اگر اقامت محقّق شد می‌تواند نوافلی را که ساقط بود بجا آورد. 

محقق: اکبر کباری

اصل این پایان نامه در کتابخانه مرکز تخصصی نماز موجود است. جهت دسترسی و اطلاع از سایر پایان نامه ها با موضوع نماز، به لینک زیر، قسمت کتابخانه مرکز تخصصی نماز مراجعه فرمایید.

ورود به سامانه فراکاوش:  https://farakavosh.ismc.ir/PhraseSearch.aspx

این مطلب را به اشتراک بگذارید :