بسم الله الرحمن الرحیم

آیت‌الله ناصری از قول پدرش، شیخ محمدباقر ناصری، نقل می‌کنند که در قم خشکسالی شد. چهل نفر از نیکان جمع شدند و در حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) بست نشستند و از آن بزرگوار خواستند که این مشکل برطرف شود.

یکی از این نیکان می‌گوید: «من خواب میرزای قمی را دیدم. در عالم رؤیا به من گفت: چرا در اینجا بست نشسته‌اید؟» گفتم: «قصد داریم از حضرت معصومه بخواهیم که این خشکسالی قم برطرف شود.»

میرزای قمی فرمود: «این کار من است و به راحتی می‌توانم این مشکل را حل کنم. اگر به دنبال شفاعت جهانیان هستید، باید به در خانه‌ی حضرت معصومه بیایید. مقام ایشان بسیار بالا است.»

چگونه ممکن است یک نفر مقامی به این عظمت پیدا کند که امام در حق او بفرماید: «فداها أبوها»؟ چگونه ایشان به لقب «معصومه» ملقب شده است؟ نام ایشان فاطمه است و لقب «معصومه» به ایشان داده شده است.

عصمت اکتسابی ایشان به ما یاد می‌دهد که ما نیز می‌توانیم به مقام عصمت برسیم. ایشان از معصیت معصوم بودند و خداوند راه رسیدن به عصمت را در نماز قرار داده است: «إن الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر». نماز اجازه نمی‌دهد که گناهان و منکرات به سمت ما بیایند. وقتی گناهی نیامد، آرام‌آرام عصمت به انسان نزدیک می‌شود و انسان معصوم از مناجات با خدا لذت می‌برد.

ببینید این بی‌بی بزرگوار در این هفده روز که در بیت‌النور بودند، چه لذتی از عبادت می‌بردند. اگر می‌خواهیم به عصمت برسیم، راهش این است که نماز را در زندگی‌مان پررنگ کنیم.

حجت الاسلام محمودی

این مطلب را به اشتراک بگذارید :