بنام او که شهدا پیش او {و عند ربهم یرزقون} هستند و ما را دارند تماشا می‌کنند.

یکی از دوستان و یاران شهید محراب، شهید دستغیب تعریف می‌کرد که یک سالی بود که خدمت شهید دستغیب بودیم و قرار بود با ایشان به سفر حج مشرف بشویم، هواپیما قرار بود بیروت برود و از بیروت پرواز بکنیم به سمت جدّه، و زمانی‌که رفتیم بیروت، در بیروت توقفی داشتیم که نزدیک نماز مغرب و عشاء شد، که دیدیم شهید دستغیب خیلی نگران هستند، سوار هواپیما شده بودند و درهای هواپیما بسته شده بود، به ساعتشان نگاه کردند گفتند وقت نماز است. 

گفتند حاج‌آقا نمی‌شود در را باز بکنند. اعتراض کردند به مهمانداران که در را باز کنید نماز اول وقت، چون اگر او با هواپیما پرواز می‌کرد و به جدّه می‌رسید نمازشان قضا می‌شد.

از ایشان اصرار که درها را باز کنید تا نماز بخوانیم ولی هیچکدام از مهمانداران حرف گوش نکردند تا اینکه یک‌دفعه از کابین خلبان صدا آمد که متأسفانه هواپیما به‌خاطر نقص فنی به مشکل خورده و درهای هواپیما را باز کردند و گفتند چند ساعتی ممکن است این نقص فنی طول بکشد. همه دیدیم که شهید دستغیب با خوشحالی از هواپیما پیاده شدند و همان‌جا کنار هواپیما نماز خواندن، چه نماز باصفایی؛ ما هم نمازمان را به امامت ایشان اقامه کردیم، موقعی که نماز را خواندند و تعقیبات را انجام دادند، با کمال تعجب دیدیم که خدمه هواپیما اعلام کردند که در کمال ناباوری، موتو هواپیما اصلاح شده است. همه سوار هواپیما شدند و آن موقع فهمیدیم راز نماز شهید دستغیب را.
شهدا را الگوی خودمان قرار بدهیم خصوصا در نماز اول وقت.

حجت الاسلام بهرمن

این مطلب را به اشتراک بگذارید :