بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از نشانه‌های شگفت قدرت خداوند در این عالم، تفاوت‌های است که در بین اشیاء، زمان‌ها، مکان‌ها و حتی حادثه‌ها وجود دارد.

در تمام سال، شب‌هایی مثل دهه آخر ماه مبارک رمضان نیست که گاهی این دهه آخر از شب نوزدهم شروع می‌شود. یعنی زمانی که ماه ۲۹ روز هست، این دهه‌ی آخر از شب نوزدهم آغاز می‌شود. یا در بین شب‌ها، شبی مثل شب‌های قدر نیست، یا در ساعات شبانه روز، ساعتی مثل ساعت بین الطلوعین نیست یا در بین مکان‌هایی که روی زمین هست، مکانی مثل مسجد نیست یا در مسجد بهترین مکانش محراب است، مخصوصاً اگر آن کسی که در محراب می‌ایستد، یک شخصیت نمونه و برجسته‌ای باشد. و در بین حالات انسان، حالتی بهتر از روزه‌داری نیست و در بین اعمال دیگر، عملی مثل نماز نیست.
 
ما در شهادت مولا امیرالمومنین علی (علیه السلام) تمام  این زیبایی‌ها و تمام این برجستگی‌ها در یک نقطه جمع شده است. 

اول، شهادت حضرت در دهه آخر ماه مبارک رمضان از شب‌های قدر، شب نوزدهم ماه ضربت می‌خورند و شهادتشان در لیالی قدر، در شب بیست و یکم اتفاق می‌افتد. این توفیقی است که کمتر نصیب کسی می‌شود. 

دوم، در حالت روزه‌داری؛ حضرت آن وقتی که آن ضربت ناجوانمردانه را دریافت کردند، روزه‌دار بودند. 

سوم، در مسجد بودند آن هم در محراب و آن هم در حالت نماز، آن هم در بهترین حالت نماز که سجده باشد، که در حال سجده بودند که آن ناجوانمرد از پشت سر حضرت را مورد هدف قرار داد. 

لذا تمام زیبایی‌ها و تمام فضیلت‌ها در این حادثه جمع است. در بهترین زمانژ در بهترین مکان، در بهترین حالات، در حالت روزه داری، در لیالی قدر، و بهترین و بالاترین نوع رفتن از این دنیا که شهادت باشد، که خود امیرالمومنین (علیه السلام) بر حسب نقل فرمودند: اگر این بدن‌ها برای رفتن در قبور خاک شدن آفریده شده، این بدن، نه روح انسان، پس چه چیز بهتر از شهادت در راه خدا؟!  که از بدن در این مسیر بهره برداری بشود.

لذا همانگونه که زندگی مولا امیرالمومنین (علیه السلام) یک زندگانی ویژه‌ای هست، یک تربیت ویژه ای هست، یک زندگی سرتاسر ایثار، سرتاسر شهامت، سرتاسر بزرگواری، کرامت و بقیه فضائل، می‌بینیم که تمام این فضیلت‌ها هم در شهادت آن حضرت جمع می‌شود. و تمام اینها در یک نقطه متصل می‌شود، همان نقطه‌ای که حضرت وقتی آن ضربت را بر فرق مبارکشان دریافت کردند، عرضه داشتند: «فزت و رب الکعبه» به خدای کعبه من موفق شدم، رستگار شدم چرا که حضرت منتظر این لحظه بودند. 

همه‌ی درودهای اهل تقوا و اهل ایمان بر روح و جان مولا امیرالمومنین (علیه السلام)، والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته

حجت الاسلام و المسلمین کلباسی

این مطلب را به اشتراک بگذارید :