■ راه رسیدن به شفاعت اهل بیت (علیهم السلام)
بسم الله الرحمن الرحیم
روزی حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) در حیاط مسجد کوفه نشسته بودند و جمعیت زیادی گرد آن حضرت حلقه زده بودند و برای مردم سخن می گفتند و مردم هم می شنیدند. ناگهان از بین جمعیت، شخصی برخاست و به حضرت ابوطالب، پدر بزرگوار امیرالمومنین (علیهما السلام) بی ادبی و توهین کردند.
امیرالمومنین به آن شخص فرمودند: ساکت باش، بخدا قسم اگر پدرم در روز قیامت از همه گنهکاران شفاعت بکند، شفاعتشان پذیرفته خواهد شد. پدرم کسی است که نور او بجز پنج تن (آل عبا)، نور همه خلق را خاموش کرده است. حضرت ابوطالب چنین مقام و عظمت و جایگاه ویژه ای دارند.
حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: نور پدرم از نور ما اهل بیت است، و از طرفی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: من در قیامت برای پدرم شفاعت می کنم و همینطور برای مادر و عمویم ابوطالب.
این مقام شفاعت است و این به معنی نجات آنها از عذاب الهی و آتش جهنم نیست بلکه به معنای دیگر شفاعت یعنی ترفیع درجه به اوج مقامات انسانی است.
من به سر منزل خورشید نه خود بردم راه
ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد
و میدانیم کسی به این شفاعت دست می یابد که اهل نماز باشد چناچه امام صادق (علیه السلام) در اواخر عمر شریف خود فرمودند: ان شفاعتنا لن تنال مستخفا بالصلاه.
کسی که نماز را سبک بشمارد، مسلما به شفاعت ما نمی رسد.
و این مطلب نشان دهنده یا ین است که اگر کسی خواهان رسیدن به شفاعت حضرت ابوطالب (سلام الله علیه) و همراهی با آن جناب در اوج کمالات انسانی است، باید به نمازش احترام گذاشته و آن را بجا بیاورد.
حجت الاسلام باقی
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
