آثار نماز

از ميان رفتن بديها
قرآن : " و در دو طرف روز ( اول و آخر آن ) و نخستين ساعات شب نماز بر پا دار ، زيرا خوبيها ، بديها را از ميان مى  برد . اين پندى براى پندگيرندگان است . "
- ابو عثمان : با سلمان زير درختى بوديم كه شاخه خشكى را از آن گرفته و تكان داد ، تا اينكه برگهايش ريخت و گفت : آيا نمى  پرسى چرا اين گونه مى  كنم ؟ گفتم : چرا كردى ؟ گفت : پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) برايم اين گونه كرد و سپس فرمود : همانا مسلمان هر گاه وضويى نيكو گرفت و نمازهاى پنجگانه را خواند ، گناهانش مى  ريزد همانگونه كه اين برگها ريخت . سپس گفت : " و در دو طرف روز ( اول و آخر آن ) و نخستين ساعات شب نماز بر پا دار ، زيرا خوبيها ، بديها را از ميان مى  برد . اين پندى براى پندگيرندگان است " .
- ابن مسعود : مردى از زنى بوسه اى ربوده بود . پس نزد پيامبر آمد و به او خبر داد . سپس خداوند اين آيه را فرو فرستاد : " و در دو طرف روز ( اول و آخر آن ) و نخستين ساعات شب نماز بر پا دار ، زيرا خوبيها ، بديها را از ميان مى  برد " . پس آن مرد گفت : اى پيامبر خدا ، آيا اين مخصوص من است ؟ فرمود : براى همه امتم ، تمام آنان .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نمازها ، پوشاننده آنچه در ميان آن هاست ، مى  باشند ، چون خداوند عز وجل گفته است : " همانا خوبيها ، بديها را از ميان مى  برند " ( 1) .
- ابو ايوب انصارى : پيامبر همواره مى  گفت : هر نماز ، خطاهاى پيش از خود را مى زدايد .
- ابوذر : عرض كردم : اى پيامبر خدا ، توبه مردى كه دروغ عمدى بگويد چيست ؟ فرمود : استغفار و نمازهاى پنجگانه ، كه آن را مى  شويد .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : هر كس وضو بگيرد آنگونه كه فرمان داده شده و نماز بخواند آنگونه كه فرمان يافته ، هر چه پيشتر كرده ، آمرزيده مى  شود .
- نمازهاى پنجگانه و نماز جمعه تا جمعه ، پوشاننده آنچه در ميان آن هاست ، مى  باشند تا آنگاه كه گناهان بزرگ را در بر نگيرد .
- همانا مسلمان نماز مى  گزارد در حالى كه خطاهايش بر سرش نهاده شده است . پس هرگاه سجده مى  كند فرو مى  ريزد و از نماز فارغ مى  شود ، در حالى كه خطاهايش ريخته است .
- هيچ گاه دو فرشته نگهبان ، نماز انسان را با نماز ديگرش به سوى خدا نمى  برند ، جز اينكه خداى تبارك و تعالى ( به آن دو فرشته ) مى  گويد : شما را گواه مى  گيرم كه ميان آن دو نماز را بر بنده ام آمرزيدم .
- همانا گناهان بنده مسلمان در حال نماز خالصانه فرو مى  ريزد ، همانگونه كه اين برگ از اين درخت فرو مى  ريزد .
- هر گاه يكى از شما وضويى نيكو بگيرد و فقط براى نماز به مسجد بيايد ، هيچ گامى  بر نمى  دارد ، جز اينكه خداوند در برابر آن ، او را يك درجه بالا مى  برد و خطايى را از او مى زدايد .
- وقت هيچ نمازى در نمى  رسد ، جز اينكه فرشته اى در پيشگاه خداوند فرياد بر مى  آورد : اى مردم ، برخيزيد و به سوى آتشهايى كه بر پشت خود افروخته ، برويد و با نمازهايتان آن ها را خاموش سازيد .
- در وقت هر نماز ، مناديى بر مى  خيزد و مى  گويد : اى پسران آدم ، برخيزيد و آنچه را بر خود افروخته ايد ، خاموش كنيد . پس بر مى خيزند و طهارت مى  سازند و خطاهاى پيش رويشان فرو مى  ريزد و نماز مى  خوانند و آنچه در ميان آن دو بوده آمرزيده مى  شود . سپس در اين ميان آتش مى افروزند ( گناه مى  كنند ) پس هنگام نماز نخستين ، فرياد بر مى  آورد : اى فرزندان آدم ، برخيزيد و آنچه بر خود افروخته ايد ، خاموش كنيد . پس بر مى خيزند ، طهارت مى  سازند و نماز مى  خوانند و آنچه در ميان آن دو بوده ، آمرزيده مى  شود و هنگام نماز عصر ، همين گونه است و نيز هنگام نماز مغرب و نماز عشاء . پس در حالى كه آمرزيده شده اند ، به خواب مى  روند .
- مى سوزيد ، پس هنگامى  كه نماز صبح مى  خوانيد بر آن آب مى ريزيد . سپس مى سوزيد و مى سوزيد ، پس هنگامى  كه نماز ظهر مى  خوانيد بر آن آب مى ريزيد . سپس مى سوزيد و مى سوزيد ، پس هنگامى  كه نماز عصر مى  خوانيد بر آن آب مى ريزيد . سپس مى سوزيد و مى ‌سوزيد ، پس هنگامى  كه نماز مغرب مى  خوانيد بر آن آب مى ريزيد . سپس مى سوزيد و مى سوزيد ، پس هنگامى  كه نماز عشاء مى  خوانيد بر آن آب مى ريزيد . سپس مى  خوابيد و بر شما چيزى نوشته نمى  شود تا اينكه بيدار شويد .
 

- در بيان پاداش نماز
- : هنگامى  كه به نماز مى  ايستى و رو به قبله مى  كنى و ( سوره ) حمد را و هر سوره اى كه مى  توانى مى  خوانى ، سپس خم مى  شوى و ركوع و سجود را تمام به جا مى  آورى و تشهد و سلام مى  گويى ، همه گناهانت از نمازى كه آوردى تا نماز پس از آن ، آمرزيده مى  شود . اين است آنچه در نمازت به دست مى  آورى .
- قطب راوندى : پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) مردى را ديد كه مى  گويد : خدايا ، مرا بيامرز و نمى  بينم كه بيامرزى . پس حضرت به او فرمود : چرا بدگمانى ؟ گفت : چون من در دوران جاهليت و اسلام گناه كرده ام . حضرت فرمود : اما گناهانى كه در جاهليت كرده اى ، ايمان آن ها را زدود و آنچه در اسلام انجام داده اى ، نماز تا نماز ، كفاره ميان آن دوست .
- امام على ( عليه السلام ) : هر كس نماز را با آگاهى از حقيقتش به جا بياورد آمرزيده مى  شود .
- گناهى كه مهلت يابم پس از آن دو ركعت نماز بخوانم ، مرا انديشناك نمى  كند .

پاكى جان
 - پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : مثال نماز در ميان شما ، مثال جوى آبى است كه بر خانه يكى از شما روز و شب روان باشد و او پنج بار خود را در آن بشويد . پس ( همانگونه كه ) هيچ چركى با پنج بار شستن باقى نمى  ماند ، گناهان نيز با پنج بار نماز خواندن ، باقى نمى  مانند .
- امام باقر ( عليه السلام ) : پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) فرمود : اگر بر در خانه يكى از شما ، جويى باشد و هر روز پنج بار خود را در آن بشويد ، در تن وى چركى باقى مى  ماند ؟ گفتيم ( 2 ) : نه . فرمود : پس همانا مثال نماز ، مثال همان جوى روان است كه هرگاه نماز مى  گزارد ، آنچه گناه ميان آن دو ( نماز ) است پاك مى  كند .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نمازهاى پنجگانه كفاره ميان آنان است . اگر مردى ميان منزل و محل كارش ، پنج جوى آب براى شست و شوى خويش داشته باشد و هر گاه به محل كارش برود و در آن كار كند و عرق بريزد به اين جويها مى رود و خود را پاكيزه مى  سازد ، آيا از چرك و كثيفى وى چيزى مى  ماند ؟ نمازهاى پنج گاه نيز چنين است ، هر گاه خطايى از او سرزند يا آنچه خدا خواهد بشود ، نماز بگزارد و دعا كند و آمرزش بطلبد ، هر چه در اوست آمرزيده گردد .
- امام على ( عليه السلام ) : نماز ، صابون خطاهاست .
- در گفتارى كه در آن يارانش را به نماز سفارش مى  كرد
- فرمود : و همانا نماز ، گناهان را چون برگ فرو مى  ريزد و آن ها را مى  گشايد ، آن گونه كه بند از كسى بگشايند و پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) ، آن را به چشمه آب گرم كه بر در خانه مرد روان باشد ، تشبيه كرد كه شبانه روز ، پنج بار خود را در آن بشويد ، ديگر چركى بر تن وى نخواهد ماند .
- ابوحمزه ثمالى : از يكى از دو ( امام باقر يا امام صادق ) شنيدم كه مى  فرمايد : حضرت على ( عليه السلام ) به مردم رو كرد و گفت : اميدوار كننده ترين آيه در كتاب خدا كدام است ؟ برخى گفتند : " بى گمان خداوند شرك ورزيدن به خود را نمى  بخشد و پائين تر از آن را براى هر كه بخواهد مى  بخشد " . فرمود : نيكوست ولى آن نيست . برخى گفتند : " اى بندگان من - كه بر خويشتن زياده روى روا داشته ايد - از رحمت خدا نوميد مشويد " . فرمود : نيكوست ولى آن نيست . برخى گفتند : " آنان كه چون كار زشتى كنند ، يا بر خود ستم روا دارند ، خدا را به ياد مى  آورند و براى گناهانشان آمرزش مى  خواهند " . فرمود : نيكوست ولى آن نيست . پس مردم ، از سخن باز ايستادند و حضرت فرمود : اى مردم مسلمان ، شما را چه مى  شود ؟ گفتند : نه ، به خدا سوگند ، چيزى نمى  دانيم . فرمود : شنيدم پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) مى  گويد : اميدوار كننده ترين آيه در كتاب خدا اين است : " در دو طرف روز و نخستين ساعات شب نماز برپا دار " و همه آيه را قرائت كرد و گفت : اى على ، سوگند به كسى كه مرا به حق ، نويد بخش و بيم دهنده برانگيخت ، همانا يكى از شما به وضو بر مى  خيزد ، پس گناهانش از اندامش فرو مى  ريزد و هنگامى  كه با برون و درون به خدا رو كند ، از نمازش باز نمى  گردد ، جز آنكه از گناهانش چيزى بر او نمانده است ، آنگونه كه مادرش او را زاده بود . پس اگر به گناهى ميان دو نماز گرفتار آمد برايش چنين است تا اينكه هر پنج نماز را شمرد و سپس گفت : اى على ، جايگاه نمازهاى پنجگانه براى امتم چون جويى است كه بر در خانه يكى از شما روان باشد ، پس چه گمان مى  بريد اگر در تن وى چركى باشد و خود را در آن جوى پنج بار در روز بشويد ، آيا در تنش چركى مى  ماند ؟ به خدا سوگند ، نمازهاى پنجگانه براى امتم نيز همين گونه است .

راندن شيطان
 - پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نماز ، چهره شيطان را سياه مى  كند .
- امام على ( عليه السلام ) : نماز ، پناهگاهى در برابر حمله هاى شيطان است .
- نماز ، پناهگاه رحمان و وسيله راندن شيطان است .
- امام صادق ( عليه السلام ) : فرشته مرگ ، شيطان را از مواظبت كننده بر نماز ، دور مى  كند و در آن حال سخت ( جان كندن ) گواهى بر يكتايى خداوند و رسالت محمد ( صلى الله عليه وآله ) را به او تلقين مى  كند .

بازداشتن از كار زشت و ناپسند
قرآن : " آنچه از كتاب به تو وحى شده است ، بخوان و نماز برپا دار كه همانا نماز از كار زشت و ناپسند باز مى  دارد و بى گمان ياد خدا بزرگتر است و خداوند مى  داند چه مى  كنيد . "
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : هر كس نمازش او را از كار زشت و ناپسند باز ندارد ، جز دورى از خدا نيفزايد .
- كسى كه از نماز فرمان نبرد ، نمازى ندارد و فرمان بردن از نماز ، خوددارى از كار زشت و ناپسند است .
- عمران بن حصين : درباره گفته ء خدا : " همانا نماز از كار زشت و ناپسند باز مى  دارد " از پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) پرسيده شد . فرمود : هر كس ، نمازش او را از كار زشت و ناپسند باز ندارد ، نمازى ندارد .
- انس : جوانى از انصار همراه پيامبر نماز مى  گزارد و كارهاى زشت هم مى  كرد . اين مطلب را به پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) گفتند . فرمود : روزى ، نمازش او را باز مى  دارد .
- ابو هريره : مردى نزد پيامبر آمد و گفت : همانا فلانى در شب نماز مى  خواند و صبح ، دزدى مى  كند . فرمود : آنچه مى  گويد ( نمازش ) به زودى او را باز مى  دارد .
- امام صادق ( عليه السلام ) : هر كس دوست دارد بداند آيا نمازش پذيرفته شده است يا نه ، پس بنگرد آيا نمازش ، او را از كار زشت و ناپسند باز داشته است ، يا نه . پس به هر اندازه كه او را باز داشته ، از او پذيرفته شده است .
- نماز ، باز دارنده اى الهى است ، زيرا نمازگزار را تا آنگاه كه در نماز است از گناهان باز مى  دارد . خداى عز وجل مى  فرمايد : " همانا نماز از كار زشت و ناپسند باز مى  دارد " .
- بدان كه نماز باز دارنده اى براى خدا در زمين است ، پس هر كس دوست دارد بداند چه اندازه از نمازش سود برده ، پس بنگرد ، اگر نمازش او را از كارهاى زشت و ناپسند باز داشته ، به همان اندازه كه او را باز داشته ، از نمازش بهره برده .

پايدارى
 " اى كسانى كه ايمان آورده ايد ، از شكيبايى و نماز يارى جوييد ، كه خدا با شكيبايان است . "
- حذيفه : هرگاه به پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) غم و اندوهى مى  رسيد ، نماز مى  خواند ( 3) . در مجمع البيان آمده است : " هرگاه اندوهگين مى  شد ، از نماز و روزه يارى مى  جست " . ( * )
- يوسف بن عبد الله بن سلام : پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) هرگاه به خانواده اش سختى مى  رسيد ، آنان را به نماز فرمان مى  داد و سپس اين آيه را قرائت مى  كرد : " و خانواده ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش " .
- امام صادق ( عليه السلام ) : على ( عليه السلام ) هرگاه از چيزى انديشناك مى  گرديد ، به نماز پناه مى  برد و سپس اين آيه را تلاوت مى  كرد : " و از شكيبايى و نماز يارى جوييد " .
- چه چيز مانع مى  شود هرگاه بر يكى از شما اندوهى از اندوههاى دنيا رسيد ، وضو بگيرد ، سپس به مسجد برود و دو ركعت نماز بخواند و خدا را در آن بخواند ؟ آيا نشنيده اى كه خداوند مى  گويد : " و از شكيبايى و نماز يارى جوييد " ؟

فرو آمدن رحمت
- ابوحمزه از امام باقر ( عليه السلام ) : پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) فرمود : هنگامى  كه بنده مؤمن در نمازش مى  ايستد ، خداوند به او مى نگرد
- يا فرمود : خدا به او روى مى  آورد
- تا آنگاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى  گسترد و فرشتگان ، اطرافش را تا كرانه آسمان مى  گيرند و فرشته اى بر بالاى سرش گمارده مى  شود كه به او مى  گويد : اى نمازگزار ، اگر مى  دانستى چه كسى به تو مى نگرد و با چه كسى مناجات مى  كنى ، روى نمى  گرداندى و هرگز از اينجا نمى  رفتى .
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : اى ابوذر ، هيچ مؤمنى به نماز نمى  ايستد ، جز اينكه از او تا عرش نيكى نثارش مى  شود و فرشته اى بر او گمارده مى  گردد كه ندا در مى  دهد : اى پسر آدم ، اگر مى  دانستى چه در نمازت به دست مى  آورى و با كه مناجات مى  كنى ، نه ملول مى  گشتى و نه روى مى  گرداندى .
- هنگامى  كه بنده در نماز مى  ايستد ، نيكى و احسان بر سرش پاشيده مى  شود ، تا آنگاه كه ركوع كند . پس هنگامى  كه ركوع كرد ، رحمت الهى او را بالا مى  برد تا سجده كند و سجده كننده بر درگاه خداوند متعال سجده مى  كند ، پس درخواست كند و اشتياق ورزد .
- [ براى نمازگزار ] سه ويژگى است : رحمت الهى او را از كف پايش تا كرانه آسمان در بر مى  گيرد و فرشتگان از روى سرش تا كرانه هاى آسمان گرداگرد او را مى  گيرند و فرياد كننده اى ندا در مى  دهد : اگر مناجات كننده مى  دانست با كه مناجات مى  كند ، باز نمى  گشت .
- فرشتگان پيوسته بر بنده درود مى  فرستند ، تا آنگاه كه در نمازگاهش نماز مى  خواند و برنخاسته يا حدثى از او سر نزده است ، فرشتگان مى  گويند : خدايا او را بيامرز و بر او رحمت آور .
- امام على ( عليه السلام ) : نماز ، رحمت را فرو مى  آورد .
- هنگامى  كه انسان به نماز مى  ايستد ، ابليس پيش مى  آيد و حسودانه به او مى نگرد ، چون مى  بيند رحمت الهى او را در بر گرفته است .
- اگر نمازگزار مى  دانست چگونه شكوه الهى او را در برگرفته است ، سربرداشتن از سجده را خوش نمى  داشت .
- امام صادق ( عليه السلام ) : همانا مهمان خداوند عز وجل . . . مردى است كه در نماز است ، او در پناه رحمت خداست تا آنگاه كه نمازش را به پايان برد .

پذيرش دعا
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : هر كس نمازى واجب بگذارد ، نزد خداوند يك دعاى پذيرفته دارد .
- چهار هنگام درهاى آسمان گشوده مى  شود و دعاء پذيرفته مى  گردد : . . . هنگام برپا كردن نماز .
- هر كس نمازى بخواند كه در آن چيزى از چاره انديشى هاى دنيا را در دل نگذراند ، هيچ چيز از خدا نمى  خواهد ، جز اينكه به او مى  دهد .
رسيدن به هر خوبى
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : نماز ، كليد هر خوبى است .
- همواره امتم در خير و خوبى هستند ، تا آنگاه كه با يكديگر دوست باشند و نماز را بر پا دارند . . . پس اگر چنين نكنند به قحطى و خشكسالى گرفتار مى  شوند .

تقرب به خداوند متعال
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : همانا نماز ، وسيله تقرب شخص با ايمان است .
- نماز ، وسيله تقرب هر شخص با تقوا است .
- امام على ( عليه السلام ) : همانا زكات به همراه نماز ، وسيله تقرب مسلمانان قرار داده شده است .
- نماز ، برترين تقرب است .
- امام صادق ( عليه السلام )
- پس از آنكه ابوحنيفه به ايشان گفت : اى ابو عبد الله ، چقدر بر نماز شكيبايى مى  ورزى
- فرمود : اى نعمان ، آيا نمى  دانستى كه نماز ، وسيله تقرب هر شخص باتقوا است ؟
 

ورود به بهشت
- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : كليد بهشت ، نماز است .
- خداى عز وجل فرمود : براى بنده ام تعهد كرده ام ، اگر نماز را در وقتش برپا دارد ، كيفرش ندهم و او را بى محاسبه وارد بهشت گردانم .
- امام صادق ( عليه السلام ) : خداوند از هر كس يك نماز را بپذيرد ، عذابش نمى  كند ، از هر كس يك كار نيك بپذيرد ، كيفرش نمى  دهد .
- روز قيامت ، پير مرد را مى  آورند و نامه عملش را آشكارا و پيش روى مردم به او مى  دهند در حالى كه جز بدى در آن ديده نمى  شود ، پس بر او گران مى  آيد و مى  گويد : اى پروردگار من ، آيا فرمان مى  دهى مرا به دوزخ برند ؟ پس خداى بزرگ - جل جلاله - مى  گويد : اى پير ، من شرم مى  كنم تو را كيفر دهم و حال آنكه تو در دنيا براى من نماز مى  گزاردى . بنده ام را به بهشت ببريد .
- محمد بن عمران از امام صادق ( عليه السلام ) : بنده اى را روز قيامت مى  آورند كه كار نيكى ندارد . پس به او گفته مى  شود : ياد كن يا به ياد آر ، آيا كار نيكى دارى ؟ پس به ياد مى  آورد و مى  گويد : اى پروردگار من ، كار نيكى نكرده ام جز اينكه فلان بنده با ايمانت بر من گذشت ، از او آب خواستم و او به من داد . پس با آن وضو گرفتم و براى تو نماز گزاردم . ( امام صادق ) فرمود : پس پروردگار تبارك و تعالى مى  فرمايد : همانا تو را آمرزيدم ، بنده ام را وارد بهشت كنيد .

 كليات آثار نماز

- پيامبر خدا ( صلى الله عليه وآله ) : هيچ بنده اى به وقتهاى نماز و جايگاههاى خورشيد ، اهتمام نمى  ورزد ، جز اينكه براى او راحتى هنگام مرگ ، قطع پريشانى ها و اندوهها و نجات از آتش را ضمانت مى  كنم .
- نماز از آيينهاى دين است ، در آن خشنودى پروردگار عز وجل است ، راه روشن پيامبر است و نمازگزار محبت فرشتگان را با خود دارد . هدايت و ايمان ، نور معرفت ، بركت در روزى ، آسايش تن ، ناپسندى براى شيطان ، سلاحى برابر كافر ، پذيرش دعا ، قبولى اعمال ، توشه مؤمن از دنيا به سوى آخرت ، شفيع ميان او و فرشته مرگ ، انس او در گورش ، فرش زيرش و پاسخ منكر و نكير است . و نماز بنده هنگام محشر ، تاجى بر سر اوست و نورى بر چهره اش ، پوشش كالبدش ، پرده اى ميان او و آتش ، حجتى ميان او و پروردگار بزرگ و با شكوهش ، نجات تنش از آتش ، برگه عبور از صراط ، كليدى براى بهشت ، مهريه حورالعين و بهاى بهشت است . بنده با نماز در فراز مى  آيد ، زيرا نماز تسبيح و تهليل ( لا إله الا الله گفتن و گواهى به يكتايى خدا ) و سپاس و بزرگداشت و مدح و تنزيه و سخن گفتن ( با خدا ) و دعاست .
- نماز ، ستون دين و در آن ده ويژگى است : زينت چهره ، نور دل ، آسايش تن ، انس گورها ، فرو آورنده رحمت ، چراغ آسمان ، سنگينى ميزان ، خشنودى پروردگار ، بهاى بهشت و پرده اى از آتش است . هر كس آن را بر پا كند ، دين را بر پا داشته و هر كس آن را رها كند ، دين را نابود كرده است .
- خداوند فرشته اى به نام سخائيل دارد كه براى نمازگزاران هنگام هر نماز براتهايى از پروردگار بزرگ جهانيان مى  گيرد . پس هنگامى  كه مؤمنان صبح بر مى خيزند و وضو مى  گيرند و نماز صبح را مى  خوانند ، براتى را براى آنان از خداى عز وجل مى  گيرد كه در آن نوشته شده است : من خداى جاويدم . بندگانم ، شما را در پناه خود قرار دادم و در سايه حمايت و نگاهبانى خود در آوردم . به عزتم سوگند ، شما را وا نمى  گذارم و گناهانتان تا ظهر آمرزيده شده است . پس هنگام ظهر كه بر مى خيزند و وضو مى  گيرند و نماز مى  خوانند ، براى آنان برات دوم را از خداى عز وجل مى  گيرد كه در آن نوشته شده است : من خداى توانايم . بندگانم ، بديهايتان را به نيكى تبديل كردم و گناهان كوچكتان را آمرزيدم و به سبب خشنوديم از شما ، در منزلگه شكوه جايتان دادم . پس هنگام عصر كه بر مى خيزند و وضو مى  گيرند و نماز مى  خوانند ، برات سوم را براى آنان از خداى عز وجل مى  گيرد كه در آن نوشته شده است : من خداى بزرگم . يادم شكوهمند و قدرتم بسيار است . بندگان من ، كالبدهايتان را بر آتش حرام كردم وشما را در جايگاه نيكان ، نشاندم و با رحمتم تبهكارى تبهكاران را از شما دور كردم . پس هنگام مغرب كه بر مى خيزند و وضو مى  گيرند و نماز مى  خوانند ، برات چهارم را براى آنان از خداى عز وجل مى  گيرد كه در آن نوشته شده است : من خداوند چيره ، بزرگ و والايم . بندگان من ، فرشتگانم از نزد شما با خشنودى بالا آمدند . بر خود واجب كردم كه شما را خشنود سازم و روز قيامت ، آرزويتان را برآورده سازم . پس هنگام عشاء كه بر مى خيزند و وضو مى  گيرند و نماز مى  خوانند ، برات پنجم را براى آنان از خداى عز وجل مى  گيرد كه در آن نوشته شده است : همانا من خداوندم ، نه خدايى غير از من هست و نه پروردگارى جز من . بندگان من ، در خانه هاى خود طهارت ساختيد و به سوى خانه هاى من گام برداشتيد و در ياد من فرو رفتيد و حق مرا شناختيد و واجباتم را انجام داديد . اى سخائيل و ديگر فرشتگانم ، شما را گواه مى  گيرم كه من از آنان خشنود شدم . پس سخائيل هر شب ، پس از نماز عشاء ، سه بار فرياد سر مى  دهد : اى فرشتگان خداوند ، همانا خداوند تبارك و تعالى ، نمازگزاران يكتاپرست را آمرزيد . پس هيچ فرشته اى در آسمانهاى هفتگانه نمى  ماند جز اينكه براى نمازگزاران آمرزش مى  طلبد و براى مداومتشان بر اين كار دعا مى  كند . هر كس - مرد يا زن - نماز شب روزيش شود و فقط براى خداى عز وجل برخيزد ، وضويى كامل بگيرد و براى خداى عز وجل با نيتى راست و دلى پيراسته و تنى افتاده و چشمى  گريان ، نماز بگزارد ، خداوند تبارك و تعالى ، پشت سر او ، نه صف از فرشتگان قرار مى  دهد كه تعداد فرشتگان هر صف را جز خداى تبارك و تعالى نمى  داند ، يك طرف صف در شرق و طرف ديگرش در غرب است و هنگامى  كه ( از نمازش ) فارغ شد ، براى وى به عدد اين فرشتگان ، درجه نوشته مى  شود .

1ـ در دعائم الاسلام چنين آمده است : " پوشاننده آنچه در ميان آن هاست ، تا آنگاه كه از گناهان بزرگ دورى گزيند . . . "
2ـ گويى درست چنين باشد : " گفتند : نه "
3.در بحار افزوده است : " طولى نكشيد كه توبه كرد ".

منبع: کتاب الصلاة في الكتاب والسنة، محمد محمدي رى شهری

این مطلب را به اشتراک بگذارید :