شكوه نمازى كه خوانده نشد

مامون ، خليفه عباسى كه امام رضا عليه السلام را مجبور به قبول ولايتعهدى نموده بود، روز عيد فطر از امام درخواست كرد تا نماز عيد را بخواند. امام ، ابتدا نپذيرفت ، اما مامون اصرار داشت كه نماز فطر را حتما بايد امام بخواند. سرانجام امام به شرط آنكه نماز را به سنت پيامبر صلى الله عليه و آله و حضرت على عليه السلام بخواند، قبول نمود. مامون كه به علت فكر قاصر شرط امام را در نيافت ، آن را پذيرفت و گفت هر طور كه مى خواهيد عمل كنيد.
مامون سفارش كرد كه فرماندهان و مردم در كنار منزل امام باشند و در معيت ايشان به مصلا بروند. مردم از اول صبح كنارخانه آن حضرت گرد آمدند، به طورى كه راهها از كثرت جمعيت بسته شد و زنان و مردان ، پشت بامها را پر كردند.
ياسر مى گويد: آفتاب كه برآمد، امام برخاست و غسل كرد، عمامه سفيدى بر سر گذاشت و لباسش را بالا زد و فرمود همه همراهان نيز مانند امام عمل نمايند. بدون پاى افزار و پياده از منزل خارج شد. ما هم پشت سر امام حركت كرديم . امام ابتدا سر بلند كرد و چهار مرتبه گفت الله اكبر.
احساس كرديم آسمان و زمين با او هم صدا شده اند. هيبت و هيمنه امام گويى رعبى در دل فرماندهان مسلح افكنده بود كه مات و حيرت زده مجذوب حركات امام بودند. امام باز لب به تكبير گشود و ما هم صدا با امام تكبير گفتيم . صداى تكبير، همراه با ضجه و فرياد مردم در هم آميخت و شهر را به لرزه در آورد.
امام چند قدم بر مى داشت و مى ايستاد و سه بار تكبير مى گفت و ما هم تكرار مى كرديم . گويى هم چيز به امام اقتدا كرده بودند.
حركت پر شكوه امام و همراهان را فضل بن سهل به مامون خبر داد. مامون كه از اين حركت بنيان كن احساس خطر مى كرد، كسى را فرستاد تا نگذارد امام رضا عليه السلام به مصلا برسد. امام وقتى پيغام مامون را شنيد و ديد كه نخواهند گذاشت نماز عيد فطر را بخواند، بر مركبى سوار شد و به منزل بازگشت . (1)

نماز بهترين پناهگاه

امام جعفر صادق عليه السلام مى فرمايد:
هرگاه غم و اندوه دنيا بر شما چيره شد وضو بگيريد و به مسجد برويد و دو ركعت نماز بخوانيد و براى برطرف شدن غم و اندوه ، خدا را بخواندى . چون خداوند مى فرمايد:
و استعينوا با لصبر و الصلوة (2)
شيوه رسول خدا صلى الله عليه و آله هم چنان بود كه هر گاه باد سهمگينى مى آمد، به مسجد مى فرت و از نماز كمك مى گرفت . چون در آسمان كسوف و خسوفى پديد مى آمد نيز به نماز پناه مى برد.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد:
همه پيامبران خدا هر گاه دچار نگرانى و تشويش مى شدند، براى رفع نگرانى به نماز پناه مى بردند.
شيوه حضرت على عليه السلام چنان بود كه هر گاه مشكل و سختى اى برايش پيش مى آمد، وضو مى گرفت و به نماز مى ايستاد و آيه واستعينوا بالصبر و الصلوة را قرائت مى كرد. (3)

(1) - خاندان وحى / ص 108 اصول كافى / جلد 1- ص 489
(2) - سوره بقره / آيه 45.
(3) - چهل حديث / جلد 1- ص 71 و 72

منبع: بهترين پناهگاه حكايات و داستانهاى نماز، رحيم كارگر محمدياری

این مطلب را به اشتراک بگذارید :