جشن به خاطر نماز

مردم گروه گروه به طرف منزل سيد بن طاووس مى رفتند، كوچه شلوغ بود. شاگردان سيد نمى دانستند كه جشن به چه مناسبتى برگزار مى شود. هر كدام در ذهن خود گمانى مى زد، اما از آن مطمئن نبود. يكى مى گفت لابد عيد است و ما نمى دانيم . آن ديگرى مناسبتى ديگر حدس مى زد. اما همگى سيد را خوب مى شناختند و مى دانستند حتما آن جشن مناسبتى دارد.
منزل سيد پر بود از جمعيت . ذكر صلوات و قرائت شعر در مدح ائمه فضاى خانه را پر كرده بود و در اين ميان تنها سيد بود كه مى دانست آن جشن براى چيست .
سكوت سيد طاقت شاگردان را طاق كرده بود. سرانجام يكى از آنها پرسيد: اگر مناسبت جشن را بدانيم ، بيشتر خوشحال خواهيم شد.
تبسم شيرينى بر چهره سيد نقش بست و گفت : امروز يكى از بهترين روزهاى عمر من است . چندين سال پيش در چنين روزى من به سن تكليف رسيدم و لياقت آن را پيدا كردم كه مورد خطاب خداوند رحمان باشم و به اداى تكليف الهى بپردازم . از اين جهت من هر سال اين روز را جشن مى گيرم . (1)

نماز، با عطر

امام صادق عليه السلام مى فرمايد: يك ركعت نماز با عطر بهتر از هفتاد ركعت نماز بدون عطر است .
امام كاظم عليه السلام هميشه جاى سجده پدرش را از بوى خوش آن مى شناخت .
عبد الله بن حارث نقل مى كند كه امام سجاد عليه السلام هميشه در سجاده اش عطر داشت و هر گاه مى خواست نماز بخواند، از آن استفاده مى كرد.
امام سجاد عليه السلام در استفاده از عطر به هنگام نماز از جدش رسول خدا صلى الله عليه و آله متابعت مى كرد. چنانكه از امام صادق نقل است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله شيشه عطرى داشت كه هر گاه وضو مى گرفت از آن استفاده مى كرد، بعد از منزل بيرون مى رفت و مردم از بوى خوش عطر مى فهميدند كه پيامبر صلى الله عليه و آله است . (2)

گردان معطر

شهيد محسن شريفى هميشه عطر همراهش بود و بين دو نماز به نيروهاى گردان خودش عطر مى زد براى همين به او عطار گردان مى گفتند. او معاون گردان بود.
يك روز قبل از اذان صبح ، براى وضو گرفتن مى رفتم كه بوى عطر در آن سپيده صادق فضاى جبهه را معطر كرده بود. فهميدم كه بوى عطر شريفى است . جلوتر رفتم ، ديدم شريفى ، سر به سجده گذاشته و هق هق گريه مى كند. در آن حالت اگر توپ در بالاى سرش منفجر مى شد، حس ‍ نمى كرد.
انگار كه از اين دنيا جدا شده بود.
نمى دانم اين عاشق پاكباز در دعاهاى نماز شب خود از خدا چه خواسته بود كه دعايش اجابت گرديد و به شهادت رسيد.
آن بزرگوار از حالاتش معلوم بود كه به اين دنيا تعلق نداشت . (3)

(1) - نماز، سرود ايمان / ص 33
(2) - فروع دين / ص 74
(3) - خاطرات يك طلبه از جبهه هاى جنگ / جلد 2- ص 49

منبع: کتاب بهترين پناهگاه حكايات و داستانهاى نماز، رحيم كارگر محمديارى

این مطلب را به اشتراک بگذارید :