محمّد بن راشد می گوید: هشام بن ابراهیم به من گفت: من از بیماری خود و اینکه صاحب فرزند نمی گردم به امام رضا علیه السلام شِکوه کردم.

امام رضا علیه السلام به من فرمود: در منزل- با صدای بلند- اذان بگو.

هشام بن ابراهیم می گوید: من پس از آنکه این کار را انجام دادم. خدای متعال مرا از بیماری شفا داده و فرزندان زیادی به من کرامت فرمود.

سپس محمّد بن راشد می گوید: من نیز همیشه درگیر بیماری و مریضی بودم.

و کسانی که با من در خانه زندگی می کردند نیز بیمار و مریض بودند. بگونه ای که من تنها می ماندم و شخصی نبود که به من خدمت کند.

هنگامیکه این حدیث را از هشام شنیدم. به کاری که امام علیه السلام فرموده بود پرداختم.

پس آنگاه خداوند عزّوجلّ بیماریها را ازمن وخانواده ام دور ساخت- والحمدللَّه-[1].

سلیمان جعفری می گوید: امام رضا علیه السلام به من فرمود: در منزل خود اذان بگو.

زیرا این کار شیطان را فراری می دهد[2].

مردی از فقر و نداری خود به امام صادق علیه السلام شِکوه نمود.

امام صادق علیه السلام به او فرمود: هنگامی که صدای اذان را می شنوی. اذان بگو[3].

پیامبر اکرم علیه السلام فرمود: بدرستیکه خدای متعال نسیمی را مأمور کرده که صدای اذان را به آسمان ببرد.

و هنگامی که ملائکه صدای اذان را از اهل زمین می شنوند می گویند: این صدای امّت محمّد صلی الله علیه و آله است که به یگانگی خدا اقرار می کنند.

و آن ملائکه تا پایان آن نماز برای افراد این امّت استغفار می کنند[4].

[5]

پی نوشت ها:

[1] محمّد بن راشد قال: حدّثني هشام بن إبراهيم: أنّه شكا إلى أبي الحسن( الرضا عليه السلام)( 1) سقمه. و أنّه لا يولد له( ولد)( 2).

فأمره أن يرفع صوته بالأذان- في منزله-.

قال: ففعلت. فأذهب اللَّه عنّي سقمي و كثر ولدي.

قال محمّد بن راشد: و كنت دائم العلّة- ما أنفكّ منها- في نفسي- و جماعة خدمي- و عيالي( حتّى أني كنت أبقي وحدي و ما لي أحد يخدمني)( 3).

فلمّا سمعت ذلك- من هشام- عملت به. فأذهب اللَّه عنّي- و عن عيالي- العلل.

( و الحمد للَّه)( 4)( الكافي ج 3 ص 308 و الكافي ج 6 ص 10).( راجع: الفقيه ج 1 ص 189).

( 1 و 2) ما بين القوسين لم يذكر في الكافي ج 6.

( 3 و 4) ما بين القوسين لم يذكر في الكافي ج 3.

[2] عن سليمان الجعفري قال: سمعته عليه السلام يقول: أذّن في بيتك. فإنّه يطرد الشيطان.

و يستحبّ من أجل الصبيان( 1)( الكافي ج 3 ص 308).

[3] ( 2)- شكى رجل إلى أبي عبداللَّه عليه السلام الفقر.

فقال عليه السلام: أذّن- كلّما سمعت الأذان- كما يؤذّن المؤذّن( مكارم الأخلاق ج 2 ص 150).

( راجع: الدعوات للشيخ الراوندي- عليه الرحمة- ص 116).

[4] عن أبي عبد اللَّه عليه السلام قال: كان طول حائط مسجد رسول اللَّه صلى الله عليه و آله قامة.

فكان صلى الله عليه و آله يقول لبلال- إذا دخل الوقت-:- يا بلال- اعل فوق الجدار. وارفع صوتك بالأذان.

فإنّ اللَّه قد وكّل بالأذان ريحاً ترفعه إلى السّماء. و إنّ الملائكة إذا سمعوا الأذان من أهل الأرض قالوا: هذه أصوات امّة محمّد بتوحيد اللَّه عزّ وجلّ. و يستغفرون( 2) لُامّة محمّد صلى الله عليه و آله حتّى يفرغوا من تلك الصلاة( الكافي ج 3 ص 307 و المحاسن ج 1 ص 120).

روي إنّ الملائكة- إذا سمعت الأذان من أهل الأرض- قالت: هذه أصوات امة محمّد.

بتوحيد اللَّه.

فيستغفرون اللَّه لُامة محمّد صلى الله عليه و آله حتّى يفرغوا من تلك الصلاة( من لايحضره الفقيه ج 1 ص 186).

عن محمّد بن مروان قال: سمعت أبا عبد اللَّه عليه السلام يقول: المؤذّن يغفر له مدى صوته.

و يشهد له كلّ شي‏ء سمعه( الكافي ج 3 ص 307).

( 1) أي: لا يستولي عليهم الشيطان و يضرّهم( نقلًا عن هامش الكافي).

( 2) في المحاسن هكذا: فيستغفرون اللَّه.

[5] موسوى جزايرى، سيد هاشم، مردان رحمت شده و مردان نفرين شده، 1جلد، ناجى جزايرى - قم، چاپ: سوم، 1390 ه.ش.

منبع: hawzah.net

این مطلب را به اشتراک بگذارید :