■ پیوند نماز و زکات در قرآن
"وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ"؛[1]
و نماز را برپا داريد، و زكات را بدهيد، و رسول را اطاعت كنيد، تا مشمول رحمت شويد.
مقدمه
در آيۀ گذشته، وعدۀ خلافت روى زمين به مؤمنانِ صالح داده شد.[2] آيۀ مورد بحث، مردم را براى فراهم كردن مقدمات اين حكومت، بسيج مىكند. این مقدمات، عبارتند از:
1. اقامه نماز (وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ)؛
2. پرداخت زکات (وَ آتُوا الزَّكاةَ)؛
3. اطاعت از پیامبرd (وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ).
در آیۀ بعد نیز موانعی را که ممکن است در سر راه این حکومت قرار بگیرد، نفی مینماید و بیان میکند:
اگر فكر مىكنيد ممكن است دشمنان نيرومند لجوج در اين راه، سنگ بيندازند و مانع تحقق وعده الهى شوند، چنين امرى امكان پذير نيست؛ چرا كه قدرت آنها در برابر قدرت خدا ناچيز است؛ بنابراين"گمان نبر كه افراد كافر مىتوانند از چنگال مجازات الهى در پهنۀ زمين فرار كنند "لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ"؛ نه تنها در اين دنيا از مجازات خدا مصون نيستند، بلكه در آخرت "جايگاهشان آتش است و چه بد جايگاهى است".
واژهها
أَطيعُوا: اطاعت کنید، فرمان برید. فعل امر، باب افعال از مادۀ "طوع».
تُرْحَمُونَ: مورد رحمت واقع شوید. فعل مضارع، مجهول از مادۀ "رحم».
نکتههای تفسیری
1. نماز و زکات، دو فرمان فراگیر
در قرآن بیش از سی بار از زكات ياد شده كه 28 بار آن در كنار نماز آمده است. این نکته نشان از پیوند تنگاتنگ این دو با هم است. در همۀ این موارد، نماز بر زکات، مقدم شده است، مگر یک مورد که میفرماید: "قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى *وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى"؛[3] بىترديد رستگار شد كسى كه خود را پاك كرد و نام پروردگارش را ياد نمود، پس نماز خواند. در روایات، "تزکی"به زکات فطره نیز تفسیر شده است.[4] اکنون به بیان مواردی میپردازیم که بیانگر اهمیت نماز و زکات است:
الف. نماز و زكات از مشتركات اديان آسمانى است.
ـ حضرت عیسیj بیان میکند: تا زمانى كه زندهام، خداوند، مرا به نماز و زكات توصيه كرده است.[5]
ـ نماز و زكات، در آیين يهود نيز بوده است.[6]
ـ در مورد حضرت اسماعیل صادق الوعدj آمده است: خانوادهاش را پیوسته به نماز و زکات سفارش میکرد.[7]
ـ خداوند درباره برخی انبیا فرموده است: ما اقامۀ نماز و پرداخت زکات را به آنها سفارش کردیم.[8]
ب. نماز و زكات، در طول عمر، تعطيلبردار نيست.[9]
ج. شرط همراهی خداوند با ما اقامۀ نماز و پرداخت زکات و... است.[10]
د. کسی حق ولایت بر مردم را دارد که اهل نماز و زکات باشد.[11]
ه. توبه از شرك، ايمان است و نشانۀ توبۀ واقعى، نماز و زكات میباشد.[12]
و. آنان كه تارك نماز و زكاتند، برادران دينى ما نيستند؛ زیرا شرط ورود به دايرۀ اخوّت دينى، نماز و زكات است. [13]
ز. بدون نماز و زكات، انسان به درجۀ بندگى خدا نمىرسد.[14]
ح. نخستین ثمرۀ حكومت صالحان، نماز و زكات و... است.[15]
ط. جامعهاى تحت حمايت خداوند است كه اين چهار ارزش محورى را داشته باشد: نماز، زكات، امر به معروف و نهى از منكر.[16]
ی. تجارتی با ارزش است که با ياد خدا و نماز و زكات، همراه باشد.[17]
ک. اقامۀ نماز و پرداخت زكات، زمينۀ بهرهگيرى از هدايت قرآن را فراهم مىکند؛ لذا رستگارى، ویژۀ كسانى است كه اهل نماز، زكات و يقين به آخرت باشند[18]. [19]
2. آثار و برکات زکات
همان طور که گفته شد زکات 28 بار در کنار نماز ذکر شده است؛ از این رو شایسته است اشارهای هم به آثار و برکات زکات بنماییم، تا اهمیت این مقوله در دین اسلام، روشنتر شود. پرداخت زکات، دارای آثار فردی و اجتماعی است:
الف. آثار فردى زكات
1. درمان بخل
پیامبر اکرمd فرمودند: "مَنْ أَدَّى الزَّكَاةَ... فَقَدْ وُقِيَ مِنَ الشُّحِّ"؛[20]هر كس زكات مال خود را بپردازد، قطعاً از بخل حفظ شده است.
2. بركت رزق
در قرآن مىخوانيم: "يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ يُرْبِي الصَّدَقاتِ"؛[21] خداوند ربا را محو مىكند؛ ولى صدقات را رشد مىدهد.
امام باقرj فرمودند: "الزَّكَاةُ تَزِيدُ فِي الرِّزْق"؛[22] زكات، روزى را زياد مىكند.
3. بيمه مال
امام كاظمj فرمودند: "حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاة"؛[23] اموال خود را از طريق زكات بيمه كنيد.
امام صادقj نیز فرمودند: اگر حق خدا را بپردازيد، من ضامن هستم كه اموال شما در دريا و خشكى تلف نشود.[24]
4. محبوبيّت نزد خدا
امام صادقj فرمودند: محبوبترين فرد نزد خداوند، سخاوتمندترين است و سخاوتمندترين مردم كسى است كه زكات مال خود را بدهد و از آنچه كه خدا در مال او واجب نموده است، در مورد مؤمنان بخل نكند.[25]
5. دريافت رحمت خاص خداوند
در قرآن مىخوانيم: "وَ رَحْمَتي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ فَسَأَكْتُبُها لِلَّذينَ يَتَّقُونَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاة..."[26]رحمت پروردگار بر هر چيزى گسترده است؛ ولى دريافت قطعى آن، مخصوص كسانى است كه اهل تقوا و زكات باشند.
6. كفّاره گناهان
امیرالمؤمنینj مىفرمايند: "اللَّهَ اللَّهَ فِي الزَّكَاةِ فَإِنَّهَا تُطْفِئُ غَضَبَ رَبِّكُمْ"؛[27] شما را به خدا، شما را به خدا درباره زكات ]دقت كنيد[ كه همانا زكات، غضب پروردگار را فرو مىنشاند.
خداوند مىفرمايد: "لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكاةَ... لَأُكَفِّرَنَّ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ"؛[28] اگر نماز به پا داريد و زكات بپردازيد، من بدىهاى شما را مىپوشانم.
7. گشايش براى مردگان
شخصى به امام صادقj گفت: برادرم از دنيا رفته است و زكات زيادى به عهدهاش بود. من آنها را پرداخت كردم. امام فرمودند: با اين عمل، مشكل او برطرف مىشود.[29]
8. قبولى نماز
پيامبر اکرمd فرمودند: "أَيُّهَا الْمُسْلِمُونَ زَكُّوا أَمْوَالَكُمْ تُقْبَلْ صَلَاتُكُمْ"؛[30] ای مسلمانان! زكات اموال خود را بپردازيد، تا نمازتان قبول شود.
9. زندگى شيرين
امام صادقj فرمودند: "لَوْ أَنَّ النَّاسَ أَدَّوْا حُقُوقَهُمْ لَكَانُوا عَائِشِينَ بِخَيْرٍ"؛[31] اگر مردم حقوق خود را ادا كنند، قطعاً در خیر ]و خوشی[ به سرخواهند برد.
10. خواب راحت
به یکی از ائمهj عرض شد: فلانى در خواب به مشكلات و ناگوارىهايى برمىخورد؛ حضرت فرمودند: اين به آن سبب است كه زكات خود را در راه صحيح مصرف نمىكند.[32]
ب: آثار اجتماعى زكات
زکات، دارای آثار اجتماعی زیادی است که ما فقط به سه مورد اشاره میکنیم:
1. تقويت بنيۀ دينى مردم
امام رضاj فرمودند: فلسفه و دليل پرداخت زكات، قوت فقرا و... و تقويت آنان و كمكرسانى در امور دينى آنها است.[33]
2. دفع بلا از امّت
در قرآن مىخوانيم: و َ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمين".[34] امام صادقj ذيل اين آيه فرمودند: "إِنَّ اللَّهَ لَيَدْفَعُ بِمَنْ يُزَكِّي مِنْ شِيعَتِنَا عَمَّنْ لَا يُزَكِّي وَ لَوْ أَجْمَعُوا عَلَى تَرْكِ الزَّكَاةِ لَهَلَكُوا"؛[35] قطعاً خداوند به سبب كسانى از شيعيان ما كه زكات مىدهند، انواع بلاها و خطرات را از دیگران نيز دفع مىكند و اگر زكات اين عده نبود، همه يكجا نابود مىشدند.
3. فقرزدايى
اميرالمؤمنينj فرمودند: "إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مَنَعَ غَنِيٌّ وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ"؛[36] خداوند، غذای فقرا را در اموال ثروتمندان قرار داده است، هيچ فقيرى گرسنه نمىماند، مگر به سبب آنكه توانمندى، حق خدا را نمىپردازد و خداوند در روز قيامت توانمند را به همين دليل، بازخواست خواهد كرد.
در روايات متعدد مىخوانيم که: اگر مردم زكات مال خود را بپردازند، فقيرى باقى نمىماند.[37]
3. سعادت احتمالی یا قطعی
انسان تا زنده است، در معرض خطر و تحوّل است؛ چرا که دشمن قسم خوردهای به نام شیطان دارد؛ پس اينچنين نيست که اگر كسي نماز را اقامه کرد و زکات را پرداخت، قطعاً سعادتمند شود. درست است که نماز، از زشتیها و منکرات باز میدارد[38] و روزه، سپری از آتش جهنم است؛ اما اگر مراقبۀ همیشگی و تضرع نباشد، هیچ تضمینی برای سعادتمندی انسان نیست. پس ما تا نفس ميكشيم، در معرض امتحان و بین خوف و رجائیم؛ از اینرو همه جا سخن از"لعلّ" و "ليت" و مانند آن است. حالا اگر كسي اين وظايف را انجام داد، نبايد يقيناً مطمئن باشد كه حُسن عاقبت دارد؛ البته بايد اميدوار باشد. پس صرف انجام کار خیر نباید ما را مطمئن به حسن عاقبت کند؛ از این رو قرآن میفرماید: هر کس کار خیر را با خود بیاورد، پاداش ده برابر دارد؛ "مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها".[39]
بحث روایی
1. اساس اسلام
امام باقرj به یکی از یاران خود فرمودند: "أَلَا أُخْبِرُكَ بِالْإِسْلَامِ أَصْلِهِ وَ فَرْعِهِ وَ ذِرْوَةِ سَنَامِهِ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ أَمَّا أَصْلُهُ فَالصَّلَاةُ وَ فَرْعُهُ الزَّكَاةُ وَ ذِرْوَةُ سَنَامِهِ الْجِهَادُ"؛[40] آيا ريشه و شاخه و بلندترين قله اسلام را به تو معرفى كنم؟ راوى عرض كرد: بفرمائيد فدايت شوم. فرمودند: ريشه اسلام نماز، و شاخهاش زكات، و قلۀ مرتفعش جهاد است.
2. برترین عبادات
زراره میگوید: حضرت امام باقرj فرمودند:
اسلام بر پنج چيز، بنا نهاده شده است؛ بر نماز، زكات، روزه، حج و ولايت. زراره گويد: عرض كردم: كدام يك از اينها برترند؟ فرمودند: ولايت، برتر است؛ زيرا كليد آنهاست، و والى و راهنماى آن امور است... عرض كردم: بعد از ولايت، كدام برتر است؟ فرمودند: نماز؛ زيرا پيامبر خداd فرمود:
نماز ستون دين شماست. پرسیدم: بعد از نماز، كدام برتر است؟ فرمودند: زكات؛ زيرا آن را همراه نماز قرار داده است... زكات گناهان را ميبرد. عرض كردم: بعد از زكات، كدام برترى دارد؟ فرمودند: حج... . سؤال کردم: بعد از حج چيست؟ فرمودند: روزه. گفتم: چرا روزه در آخر همه قرار گرفته است؟ پيامبرd فرمود: روزه، سپر است از آتش دوزخ و آن گاه فرمود: برترين عبادات، آن است كه اگر از دست برود، بازگشت به آن صورت نگيرد، مگر همان را انجام دهند]و چیزی جایگزین آن نشود. نماز و زكات و حج و ولايت چنينند كه هيچ چيز، جای آنها را نمیگیرد؛ ولى روزه اگر از دست رفت يا آن را انجام ندادى، يا در ايّام روزه مسافرت كردى، از روزهاى ديگر به جاى آن، ميتوانى استفاده كنى و آن را قضا نمایى، يا مواردى هست مثل مريض، كه با مختصر صدقهاى قضای روزه هم ساقط مىشود، ولى در مورد آن چهار تا، هيچ چيز جاى آنها را نميگيرد.[41]
3. زکات شرط قبولی نماز
امام رضاj فرمودند:
"إِنَّ اللَّهَ أَمَرَ بِثَلَاثَةٍ مَقْرُونٍ بِهَا ثَلَاثَةٌ أُخْرَى أَمَرَ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ فَمَنْ صَلَّى وَ لَمْ يُزَكِّ لَمْ تُقْبَلْ مِنْهُ صَلَاتُهُ..."؛[42] همانا خداوند، سه چیز را با سه چیز مقرون ساخت؛ نماز را با زکات مقرون ساخت و به آن دو امر کرد؛ پس هرکس نماز بخواند، اما زکات ندهد، نماز او قبول نیست... .
4. نماز و زکات، عامل نزديکی به خدا
امیرالمؤمنینj فرمودند:
"َتعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلَاةِ وَ حَافِظُوا عَلَيْهَا وَ اسْتَكْثِرُوا مِنْهَا وَ تَقَرَّبُوا بِهَا... أَ لَا تَسْمَعُونَ إِلَى جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِينَ سُئِلُوا: ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ. قالُوا: لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ ... كَانَ رَسُولُ اللَّهِd مُنْصِباً لِنَفْسِهِ بَعْدَ الْبُشْرَى لَهُ بِالْجَنَّةِ مِنْ رَبِّه. إِنَّ الزَّكَاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلَاةِ قُرْبَاناً لِأَهْلِ الْإِسْلَامِفَ مَنْ أَعْطَاهَا طَيِّبَ النَّفْسِ بِهَا فَإِنَّهَا تُجْعَلُ لَهُ كَفَّارَةً وَ مِنَ النَّارِ حِجَازاً وَ وِقَايَة"؛[43] مردم!]خواندن و اقامه نماز را بر عهده گيريد و آن را حفظ كنيد! زياد نماز بخوانيد و با نماز، خود را به خدا نزديك كنيد... . آيا به پاسخ دوزخيان گوش فرا نمىدهيد، آن هنگام كه از آنها پرسيدند: چه چيز شما را به دوزخ كشانده است؟ گفتند: ما از نمازگزاران نبوديم.[44]... رسول خداd پس از بشارت به بهشت، خود را در نماز خواندن به زحمت مىانداخت... همانا پرداخت زكات و اقامه نماز، عامل نزديكشدن مسلمانان به خداست؛ پس آن کس که زکات را با رضایت خاطر بپردازد، کفارۀ گناهان او میشود و باز دارندۀ و نگهدارندۀ انسان از آتش جهنم است.
پیامها[45]
1. ارتباط با خدا، رسيدگى به محرومان جامعه و فرمانبرى از رهبرى جامعه اسلامى، از مصداقهای مهم و بارز اعمال صالح است (وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحات... وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ).
2. در اسلام، مسائل عبادى (أَقِيمُوا الصَّلاةَ) و مسائل مالى (آتُوا الزَّكاةَ) و مسائل سياسى و حكومتى (أَطِيعُوا الرَّسُولَ) از يكديگر جدا نيستند.
3. فريضه نماز، در مقايسه با ديگر فريضهها و احكام الهى، از ارزش و اهميت ويژهاى برخوردار است (وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ). برداشت ياد شده، از تقدم فريضة نماز بر زكات استفاده شده است.
4. اميد داشتن به رحمت خدا، پس از عمل به توصيههای الهى، اميدى بجا و شايسته است (لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ).
[1]. نور: 56.
[2]. "وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ"؛ خداوند به كسانى كه از شما ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند وعده مىدهد كه آنها را قطعاً خليفۀ روى زمين خواهد كرد؛ همان گونه كه پيشينيان را خلافت روى زمين بخشيد؛ و دين و آیينى را كه براى آنها پسنديده است، پا بر جا و ريشهدار خواهد ساخت، و خوف و ترس آنها را به امنيت و آرامش مبدل مىكند؛ آن چنان كه تنها مرا پرستیده، چيزى را براى من شريك نخواهند ساخت و كسانى كه بعد از آن، كافر شوند، فاسقند.
[3]. اعلی: 14 و 15.
[4]. نورالثقلین، ج 5، ص 556.
[5]. "وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمتُ حَیّاً" (مریم: 31).
[6]. "وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ ارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ"؛ و نماز را به پاداريد و زكات را بپردازيد و همراه با ركوع كنندگان، ركوع کنيد (بقره: 43).
[7]. "وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا"؛ او همواره خانوادهاش را به نماز و زكات فرمان مىداد و همواره مورد رضايت پروردگارش بود (مریم: 55).
[8]. "وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ"؛ و آنان ]انبیاء مانند حضرت ابراهیم، اسماعیل و اسحاقc ...[ را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما ]مردم را[ هدايت مىكردند و به آنان، انجام كارهاى نيك و برپايى نماز و پرداخت زكاة را وحى كرديم و آنان فقط عبادت كنندگان ما بودند (انبیاء: 73).
[9]. "وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دمت حیا"؛ تا زمانى كه زندهام، مرا به نماز و زكات توصيه كرده است (مریم: 31).
[10]. "قالَ اللَّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاةَ وَ آتَيْتُمُ الزَّكاةَ"؛ و خدا به آنان فرمود: يقيناً من با شمايم، اگر نماز را برپا داريد، و زكات بپردازيد (مائده: 12).
[11]. "إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ"؛ سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آوردهاند؛ همانها كه نماز را برپا مىدارند، و در حال ركوع، زكات مىدهند (مائده: 55).
[12]. "فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَخَلُّوا سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ"؛ وقتى ماههاى حرام پايان گرفت، مشركان را هر جا يافتيد، به قتل برسانيد و آنها را اسير سازيد و محاصره كنيد و در هر كمينگاه، بر سر راه آنها بنشينيد. هر گاه توبه كنند، و نماز را برپا دارند، و زكات را بپردازند، آنها را رها سازيد؛ زيرا خداوند، آمرزنده و مهربان است (توبه: 5).
[13]. "فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ"؛ اگر توبه كنند، نماز را برپا دارند، و زكات را بپردازند، برادر دينى شما هستند (توبه: 11).
[14]. "أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ"؛ و به آنان، انجام كارهاى نيك و برپايى نماز و پرداخت زكات را وحى كرديم و آنان فقط عبادتكنندگان ما بودند (انبیاء: 73).
[15]. "الَّذِين إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ... "؛ كسانى كه اگر آنان را در زمين به قدرت رسانيم، نماز بر پا مىدارند و زكات مىدهند (حج: 41).
[16]. "وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ... . . الَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَر... "؛ و خداوند، كسانى را كه او را يارى کنند (و از آيينش دفاع نمايند) يارى مىكند... . همان كسانى كه هر گاه در زمين به آنها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مىدارند، و زكات مىدهند، و امر به معروف و نهى از منكر مىكنند (حج: 40 و41).
[17]. "رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إيتاءِ الزَّكاةِ..."؛ مردانى كه نه تجارت و نه معاملهاى، آنان را از ياد خدا و برپاداشتن نماز و اداى زكات، غافل نمىكند... (نور: 37).
[18]. "ذلِكَ الْكِتابُ*... هُدىً لِلْمُتَّقينَ* الَّذينَ... يُقيمُونَ الصَّلاةَ... يُنْفِقُونَ... بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ* أُولئِكَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ"؛ آن كتاب*... مايۀ هدايت پرهيزكاران است* کسانی که... نماز را برپا مىدارند... انفاق مىكنند*... به رستاخيز يقين دارند* آنان بر طريق هدايت پروردگارشانند و آنان رستگارانند (بقره: 2 ـ 5).
[19]. برگرفته از تفاسیر نمونه و نور.
[20]. مستدرک الوسایل، ج 7، ص 23.
[21]. بقره: 276.
[22]. بحارالانوار، ج 75، ص 186.
[23]. کافی، ج 4، ص 61.
[24]. جامع الاحادیث، ج 9، ص 50.
[25]. همان، ص 65.
[26]. اعراف: 156.
[27]. کافی، ج7، ص 51.
[28]. مائده: 12.
[29]. جامع الاحادیث، ج 9، ص223.
[30]. کافی، ج 3، ص 497.
[31]. کافی، ج3، ص 496.
[32]. جامع الاحادیث، ج 9، ص273.
[33]. وافی، ج 10، ص 51.
[34]. "و اگر خدا [تجاوز و ستم] برخى از مردم را به وسيلۀ برخى ديگر دفع نمىكرد، قطعاً زمين را فساد فرا مىگرفت؛ ولى خدا نسبت به جهانيان داراى فضل و احسان است (بقره: 251).
[35]. کافی، ج2، ص 451.
[36]. مستدرک الوسایل، ج 7، ص 9.
[37]. وافی، ج 10، ص 50، مطالب فوق برگرفته از کتاب خمس و زکات تألیف حجت الاسلام قرائتی است.
[38]. عنکبوت: 45.
[39]. انعام: 160.
[40]. اصول كافى، ج2، ص20، باب دعائم الاسلام، ح15.
[41]. عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ j قَالَ: بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسَةِ أَشْيَاءَ عَلَى الصَّلَاةِ وَ الزَّكَاةِ وَ الْحَجِّ وَ الصَّوْمِ وَ الْوَلَايَةِ. قَالَ زُرَارَةُ فَقُلْتُ: وَ أَيُّ شَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ أَفْضَلُ؟ فَقَالَ: الْوَلَايَةُ أَفْضَلُ لِأَنَّهَا مِفْتَاحُهُنَّ... . إِنَّ أَفْضَلَ الْأَشْيَاءِ مَا إِذَا فَاتَكَ لَمْ تَكُنْ مِنْهُ تَوْبَةٌ دُونَ أَنْ تَرْجِعَ إِلَيْهِ فَتُؤَدِّيَهُ بِعَيْنِهِ إِنَّ الصَّلَاةَ وَ الزَّكَاةَ وَ الْحَجَّ وَ الْوَلَايَةَ لَيْسَ يَقَعُ شَيْءٌ مَكَانَهَا دُونَ أَدَائِهَا... (اصول کافی، ج 2، ص 18، ح 5).
[42]. وسائلالشيعة، ج 9، ص25، باب تحريم منع الزكاة...، ح 11429.
[43].نهج البلاغة، خطبه 199، ص420 و 421.
[44]. مدثر: 42 و 43.
[45]. تفسیر نور، ج 8، ص 208 و 207؛ تفسیر راهنما، ج12 ص 325 و 326.