نماز به‌عنوان عمود خیمۀ دین اسلام و از محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند به شمار می‌رود: «اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى الله الصَّلاةُ لِوَقْتِها ...» خداوند در قرآن کریم بارها بندگان خود را به برپا داشتن نماز دعوت کرده و ثمرات بسیاری را برای آن قرار داده است.

پیامبر اکرم (ص) فرمود: «نماز را سبک و ناچیز نشمارید، هر کس نسبت به نمازش بى‌اعتنا باشد و آن را سبک و ضایع کند همنشین قارون و هامان خواهد شد و حقّ خداوند است که او را همراه منافقین در آتش داخل کند؛ لا تُضَیِّعُوا صَلاتَکُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَیَّعَ صَلاتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ کانَ حَقّاً عَلىِ اللّهِ أنْ یُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقینَ.» (وسائل الشّیعه، ج 4، ص 30، ح 4431)

آن حضرت در حدیث دیگری فرمود: «ألا أنَّ الصَّلاهَ مَأدَبَهُ الله فِی الارضِ قَد هَنَأهَا لِاَهلِ رَحمَتِه فِی کُلِّ یَومٍ خَمسَ مَرّات»؛ آگاه باشید که نماز سفرۀ گسترده خدا در زمین است که خداوند آن را روزی پنج‌بار برای اهل رحمتش (افراد شایسته رحمت) گوارا کرده است (مستدرک الوسایل، ج1، ص170).

انسان با برپا داشتن نماز، در واقع بر سر سفرۀ الهی نشسته، سفره‌ای که سرشار از نعمت و رحمت است و کمبود و پایانی برایش نیست، پس انسانی که بر سر این سفره می‌نشیند، تمام سعی خود را می‌کند تا نهایت استفاده را ببرد و پیوسته در اوقات دیگر نیز به انتظار نماز است تا با اقامۀ نماز بر سر سفره‌ای از نور بنشیند تا علاوه بر بهره‌مندی خود به دیگران نیز منفعتی برساند.

این مطلب را به اشتراک بگذارید :