راه‌حلی برای داشتن حالِ بهتر سر نماز

 ما در ایمان به خدا، یک مرتبۀ شریفی هست که کمتر بهش دسترسی داریم، کمتر رویش کار می‌کنیم و آن ایمان به مهربانی خداست. اگر کسی گفت نه من که می‌دانم خدا مهربان است. بگو دِ خب نمی‌دانی. می‌دانستی الآن غش کرده بودی. از حال رفته بودی، آتش گرفته بودی، پرواز کرده بودی.

 اگر ما مهربانی خدا را درک کنیم، خدا لازم نیست توی آیات قرآن هی قربان‌صدقۀ بنده‌اش برود. هشتاد مرتبه بیشتر بفرماید من غفور رحیم هستم. من غفور رحیم هستم. من غفور رحیم هستم. آیات عذابَش هم می‌خوانی می‌گویی جانم! جانم به مهربانی‌ات.

 امام صادق(ع) می‌فرماید: «القُرآنُ کُلُّهُ تَقریع»؛ قرآن کلّ آیات‌اش تقریع است، کوبنده است، دور می‌کند آدم را، می‌زند! دیدی؟ «وَ باطِنُهُ تَقریب»؛ ولی این ظاهر قرآن است؛ باطن‌اش چیست؟ بیا پیش من! بیا ببینم. خدا به یک کسی بگوید بیا آب نمی‌شود؟ کباب نمی‌شود؟ اشک نمی‌ریزد؟ همین قرآن علامت اینکه ما مهربانی خدا را درک نکردیم. و الّا لذّت می‌بردیم. مگر ما مریض هستیم برویم گناه بکنیم؟ مگر ما مریض هستیم از یاد خدا غافل بشویم؟ خب چرا غافل می‌شویم؟ خدا کسی است که ما را به زور به یادش بیاندازند؟ اصلاً خدا بدش می‌آید! بندۀ من را به زور آوردی درِ خانۀ من که چی آخر؟ به زور من ببرم خودم را سر نماز. خدا چی بهم می‌دهد؟! می‌فرماید بندۀ من را نگاه کنید ملائکه؟ به زور این دو دقیقه وایستاده.

 بعد دنبال چه لذّتی می‌رود؟ دنبال چی می‌رود؟ چی؟ دنبال مال می‌رود مثلاً؟ فقیر باشد اذیت می‌شود؟ اگر مهر من را بچشد، خواهد گفت به جهنم اگر اذیت بشوم، برود گم شود دنیا! اصلاً می‌خواهم اذیت بشوم. ولش کن! مهر خدا را عشق است. من باید به این بنده‌ام به زور بگویم برو، برو سرِکار. گفتم به تو برو، واینستا اینجا همه‌اش نماز بخوان. می‌گوید باشد با من می‌آیی خدا؟ باشد هستم باهات برو برویم. باید به زور برود سرِکار، نه به زور بیاید سر نماز. اینها همه‌اش مال چیست؟ درک مهربانی خدا. باور مهربانی خدا. ته گرما! ته لذّت! انسان عبید احسان است. بندۀ احسان است. بندۀ مهر است، عبد مهر است، بردۀ مهر است. مهر خدا را که باور کردی عبدش می‌شوی.

 قرآن امشب به سرمان می‌گیریم. می‌دانید یعنی چی؟ ملائکه امشب درِ گوش ما می‌گویند می‌دانی چی گرفتی روی سرت؟! مظهر مهربانی خدا. خط‌خطّش دارد می‌گوید من می‌خواهمت، دوستت دارم. من عاشق تو هستم، من کسی را غیر تو ندارم، من کاری در این عالم جز تو ندارم.

 نیاییم از خدای مهربان یک چیزی بگیریم برویم. مهربانی‌اش را بگیریم که گرفتیم دیگر نمی‌رویم. عالم عوض می‌شود.

این مطلب را به اشتراک بگذارید :