■ سجده های پر از اشک امام محمد باقر علیه السلام
افلح، غلام حضرت امام محمد باقر علیه السلام، می‌گوید:
با مولایم به مکه رفتیم. وقتی داخل مسجد الحرام شدیم و چشم امام به خانه خدا افتاد، صدای گریه اش بلند شد.
من گفتم:« پدر و مادرم فدای شما! مردم شما را نگاه می‌کنند. خوب است صدای خود را کمی پایین بیاورید.»
امام فرمود:«وای بر تو، ای افلح! چرا گریه نکنم؟ گریه می‌کنم تا شاید خداوند به من نظر رحمت افکند و فردای قیامت سعادتمند شوم.»
سپس به طواف خانه خدا پرداخت و پشت مقام ابراهیم به نماز ایستاد. وقتی سر مبارکش را از سجده برداشت، دیدم سجده‌گاهش از اشک چشمانش خیس شده است.
2- حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرماید:« پدرم در نیمه‌‌های شب به درگاه خداوند تضرّع و زاری می‌کرد و عرضه می‌داشت:« خداوندا! مرا امر کردی، من فرمان نبردم. مرا نهی کردی، دست برنداشتم. اینک این منم، بنده‌ی تو که هیچ عذری در پیشگاهت ندارم.»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 290، ح 14.
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
