مقدمه

از آن روزی که دنبال پیدا کردن خانه بودیم، خیلی برای من و همسرم مهم بود که مسجد محل را هم بشناسیم. گاهی مسجد محل، هویت آن محل می شود. پرس و جوی فراوانی کردیم تا محله ای را برای خانه مان پیدا کنیم، که مسجد خوش نامی داشته باشد.

دم اذان است و قصد دارم به مسجد بروم. دست فرزند کوچکم را هم می گیرم. نانوایی کنار مسجد، غلغله است و هنوز اذان را نداده اند. مثل حیاط مدرسۀ پسرانه، جلوی در مسجد، پر از پسرهای قد و نیم قد است. از شش هفت ساله تا جوان های رشید. همه جور تیپ و قیافه ای هم هستند. جوان ها بساط والیبال شان را کم کم باید جمع کنند. آخرین آبشار و سرویس ها را می زنند و حاج آقای موسوی، امام جماعت مسجد، بالای پله ها چند دقیقه ای ایستاده تا بچه ها را تشویق کند. صدای پیش خوانی می آید و شور و نشاط اطراف مسجد، من را هنوز به داخل مسجد نکشانده است. دارم تماشا می کنم و زیر نظر دارم که بچه ها چه کارهایی می کنند.

فوتبال، والیبال، گرگم به هوا و بدو بدو. پسرها با هم شوخی می کنند و صداها بالا گرفته است. مثل زنگ تفریح یک مدرسۀ پسرانه. دینگ دونگ قبل از اذان که بلند می شود، انگار زنگ تفریح تمام شده باشد، بچه ها نیاز به معاون و ناظم نداشتند که بازی شان را متوقف کنند. همه با همان شور و هیجان، همراه حاج آقا موسوی وارد مسجد شدند و مسجد پر شده بود. در قسمت زنانه هم اوضاع خیلی عجیب بود. دخترها از طبقۀ پایین که چند تا کلاس هنری و آموزشی بود، با سمت وضوخانه رفتند و بعد با همان خنده های ریز و لپ های گلی و چادر به سر آمدند نشستند سر صف ها.

فرزندم متعجبانه این همه شلوغی را می دید. من هم متعجب بودم. اکثر مساجدی که در آنها یک وعده یا بیشتر نماز خوانده بودم، مساجدی خلوت، بی سر و صدا و آرام بود که بچه ها نباید در آن حتی از این صف به آن صف بروند. چون کسی هست که دعوایشان کند. مساجدی که رنج متوسط سنی نمازگزارانش ۴۵-۴۰ سال به بالاست و جوان ها کمتر در آن حضور فعالی دارند. این مقایسه من را بر این داشت تا وجه تمایز مسجد شلوغ و پر انرژی خودمان را پیدا کنم.

۱.امام جماعت

این خیلی مهم است که چه کسی، سکان دارِ نماز جماعت باشد. یک آدم سرحال، پر انرژی، اجتماعی و خوش رو، یا یک آدم اخموی کم حرف. روحیۀ امام جماعت، روی نمازگزاران هم تاثیر می گذارد. هر چقدر بشاش باشد و بنایش به احوال پرسی و لبخند به بقیه و سراغ گرفتن از اهالی محل باشد، بیشتر در دل نمازگزاران جا می کند. سطح عرفانیِ امام جماعت هم خیلی در جذب افراد موثر است. اینکه توی سخنانش حرف برای گفتن داشته باشد و تکراری صحبت نکند. جذاب و با استفاده از منابع دست اولِ احادیث، سخنش را بگوید و از همه مهم تر جوری حرف بزند که همه بفهمند. اینها در شکل گیری یک ارتباط موثر با مخاطب (نمازگزار) موثر است.

۲.مسئول کانون

اغلب مساجد کانون فرهنگی تربیتی دارند. مجموعه ای از کلاس های مختلف و برنامه های ورزشی، اردویی و دسته جمعی. اینها در جذب بچه ها به مسجد، خیلی موثرند. هرچقدر کانون مساجد، قوی تر و فعال تر باشد، جذب مخاطب بیشتر است. خانواده ها هم تاثیرات این فعالیت سالمِ دسته جمعی را روی فرزند خود مشاهده می کنند.

۳.همکاری بزرگترهای مسجد

مساجد از قدیم، پاتوق مادربزرگ ها و پدربزرگ ها بوده است. بزرگترها دوست دارند از فضایی آرام و خلوت، در مسجد استفاده کنند و کسی مزاحم شان نشود. اما باید توجه داشته باشند که بچه ها، از بچگی مسجدی بار می آیند. نمی شود یکهو آنها را وارد مسجد کرد و توقع داشت از مسجد خوششان بیاید. این یک پروسۀ زمان بر است و بعدها نتیجه می دهد. برای همین کمی صبوری و همراهی این بزرگترها لازم است. اگر می بینید مسجد محل، نمازگزارانِ خوش اخلاقی ندارد، حتما مسجدی را همراه فرزندتان بروید که این مشکل را نداشته باشد.

۴.اتاق بازی

تعبیه کردن یک اتاق بازی برای کودکان، هم در افزایش نشاط بچه ها موثر است و هم والدین، با خیال راحت نماز می خوانند و نگران بی حوصلگی بچه های کوچکتر نیستند.

۵.خوراکی و اسباب بازی

همیشه خوراکی های خوب و خوشمزه را وقتی بخرید که دارید می روید مسجد. این کار بچه ها را شرطی می کند و از مسجد، خوششان می آید. این در مورد بچه های کوچک تر صادق است و بچه ها برای اینکه به خوراکی خوشمزه برسند، حتما با تمایل به مسجد می آیند. اسباب بازی هم ببرید که بی حوصلگی بچه ها در اوقاتی مثل سخنرانی یا مراسم های دیگر کمتر شود.

۶.پیدا کردن دوست

با نظارت شما، فرزندتان می تواند یک دوست یا بیشتر در مسجد داشته باشد. به هوای دیدن این دوست هم که شده، مسجد می تواند قرارگاه خوبی بود. در مورد نوجوان ها، اگر این دوستی به خوبی شکل گرفته باشد، می تواند منشاء ایده های نابی در آینده شود.

۷.استفاده از توانایی های بچه ها در مسجد

هیئت امنای مسجد، باید در انتخاب افراد اصلی این دقت را داشته باشند که از کسانی در این راه بهره ببرند که نگاه درستی به تربیت کودکان و استفاده از توانایی های آنان داشته باشد. اگر این انتخاب، درست انجام شود، برای خیلی از مراسم ها و برنامه ها، بچه ها دخیل ماجرا می شوند و با علاقمندی و حس اعتماد به نفس این کار را انجام خواهند داد.

۸.مسجدهای دسته جمعی

اگر با همسایه ها اخت هستید یا فرزندتان همبازی ای در میان همسایه ها دارد، می توانید با هم قرار مسجد بگذارید و با هم بروید مسجد. اینطوری مسجد، یک برنامۀ دلچسب روتین برای شما و بچه ها می شود و آنها هم نگران تنها ماندن و دوست پیدا نکردن نیستند.

۹.خادم مهربان

مسجد، یک خادم مهربان نیاز دارد که هم از بچه ها کمک بگیرد و هم در تحویل گرفتن آنها سنگ تمام بگذارد. خادم اخموی بی حوصله به درد مسجد نمی خورد. بگردید مسجدی را پیدا کنید که خادمش در ارتباط گرفتن با بچه ها استاد باشد.

۱۰.مسجد زیبا

مسجدهای کوچکِ تنگِ قدیمی که از زیبایی خاصی بهره مند نیستند، برای بچه ها جذاب نیست. مخصوصا نوجوان ها و جوان ها. خیلی خوب است که در انتخاب محل زندگی به این نکته توجه کنیم که مسجدِ محل، زیبا و فعال باشد.

۱۱.تقید به جماعت

برای خانواده هایی که دوست دارند بچه ها اهل مسجد باشند، این مهم است که خودشان هم مسجدی باشند. بعضی خانواده ها سالی یکبار توی مسجد محل پیدایشان می شود، آن هم شبی که قرار است هیئت مسجد، شام بدهد. این اثر تخریبی برای فرزند دارد که مسجد را فقط محلی برای شام خوردن بداند. اگر مسجدی در محل دارید، مقید باشید که نماز جماعت را در آن بخوانید. اگر هر شب نمی توانید، هفته ای سه چهار بار به مسجد رفت و آمد کنید و اصرار داشته باشید فرزندتان را هم ببرید

۱۲.تهیۀ جانماز و سجادۀ زیبا

بچه ها اگر جانمازی را از یک محبوب (کسی از بین فامیل که دوستش دارند مثل پدربزرگ، دایی، عمه و...) هدیه بگیرند، آن را دوست خواهند داشت. سعی کنید شرایطی فراهم کنید که بچه ها از محبوب شان همچنین هدیه ای بگیرند و در مسجد آن را افتتاح کنند. در هر صورت مسجد، یک رکن اساسی در محلۀ زندگی ماست. باید بتوانیم ارتباط مان را با آن قوی کنیم و از برنامه هایش به نفع رشد و شکوفایی باورهای فرزندمان استفاده کنیم. در روایات زیادی هم اهمیت مسجد تاکید شده است و مسجد یکی از آن مکان هایی است که در روز قیامت به نفع یا ضرر ما شهادت می دهد. انتخاب محل زندگی را مهم تلقی کنیم. جایی زندگی کنیم که مسجد دلچسب و فعالی داشته باشد.

این مطلب را به اشتراک بگذارید :