علامه امینى (ره) در این باره مى‏ فرماید: «این امر بر دو اصل اساسى استوار است:

الف) آن که شیعه امامیه در صدد آن است که براى خود تربت و مهرى پاک به همراه داشته باشد تا بر آن سجده نماید.

ب) برخى از مکان ‏ها بر بعضى دیگر برترى دارد، لذا آثار و برکاتى بر آن مترتب است؛ به همین دلیل کعبه و حرم، حکم خاصى به خود گرفته است. از جمله سرزمین‏ هایى که بر سایر بقاع برترى پیدا کرده و داراى آثار و برکاتى خاص است محلى است که بدن شریف سیدالشهدا (علیه ‏السلام) را در خود جاى داده است. همان بقعه‏ اى که امام‏ على (علیه‏ السلام) قبل از شهادت امام‏ حسین (علیه ‏السلام) قبضه‏ اى از خاک آن را برداشت و استشمام کرد و چنان گریست که زمین از اشک‏ هاى حضرتش مرطوب گشت.

سپس فرمود: از این سرزمین هفتاد هزار نفر محشور شده و بدون حساب وارد بهشت مى‏ گردند. [ المعجم الكبير، ج 3، ص 111، ح 2825..]آیا سجده بر چنین تربتى مطلوبیت و قداست ندارد و سبب تقرب به خداوند متعال نمى‏ گردد؟ آیا سزاوار نیست که انسان بر تربتى سجده کند که در آن نشانه ‏هاى توحید و شهادت در راه معبود است؟ تربتى که در صورت توجه خاص به حقیقت آن حالت رقت قلب در انسان ایجاد شده و انسان را به سوى خداوند نزدیک مى‏ کند.

استاد عباس محمود عقاد - نویسنده مصرى - در مورد سرزمین کربلا مى‏ نویسد:
«سرزمین کربلا حرمى است که مسلمانان براى عبرت و یادآورى به زیارت آن مى‏ آیند و غیر مسلمین براى مشاهده و بازدید، ولى اگر بنا باشد که حق این سرزمین ادا شود باید آن را زیارت‏گاه هر انسانى قرار داد که براى نوع خود نصیبى از قداست و بهره ‏اى از فضیلت قائل است، زیرا ما به یاد نداریم که قطعه ‏اى از زمین به مانند کربلا این چنین داراى فضیلت و منقبت باشد و این نیست مگر به جهت آن که این سرزمین با اسم کربلا و منزلگاه حسین (علیه ‏السلام) مقرون و عجین شده است».

در روایتی امام باقر علیه السلام فرموده اند: خداوند تبارک و تعالى بیست و چهار هزار سال پیش از خلقت کعبه، زمین کربلا را آفرید و آن را مقدس و مبارک قرار داد و پیوسته قبل از خلقت مخلوقات مقدس و مبارک بود تا آن را برترین زمین در بهشت نمود و برترین منزل و مسکنى قرارش داد که اولیاء و دوستانش در بهشت در آن سکنا مى‏ گزینند.

از همین رو گرچه سجده بر هر خاکى، بلکه هر سنگ و چوب پاکى جایز و صحیح است، اما بر اساس همین امتیازی که تربت امام حسین علیه السلام دارد، امام صادق علیه السلام جز بر خاک کربلا سجده نمى کرد و این کار را از سر خشوع و خضوع برای خدا می‌کرد. [وسائل الشیعه، ج 3، ص 608.]و می‌فرمود: «سجده بر خاک حسین (علیه السلام) حجاب‌های هفت گانه را از میان بر می‌دارد»

منبع:اکوفارس

این مطلب را به اشتراک بگذارید :