نماز و تأثير آن در زندگي فردي و اجتماعي
در دنياي مادي و ماشيني امروز، همه به دنبال پيشرفت و ترقي هستند و هر روز براي دستيابي به امكانات بهتر و جديدتر تلاش مي كنند، تا از رفاه بيشتري برخوردار شوند. اين همه اختراع و اكتشاف به خاطر راحتي و تأمين نيازهاي جسمي انسان است. آيا درميان اين همه رفاه اهميتي هم به غذاي روح بشر داده شده است؟
اصلا غذاي روح انسان چيست؟
هدف از آفرينش موجودات عبادت است. حال عبادت چيست؟ تمامي كارها و اعمالي را كه ما انجام مي دهيم اگر براي رضاي خدا باشد، عبادت محسوب مي شود. چرا كه آن چيزي كه يك امر را عبادت مي كند آن است كه با انگيزه و نيت پاك و مقدس انجام شود و به تعبير قرآن رنگ خدايي داشته باشد و عبادت نيز خود شامل درجه هاي مختلفي مي باشد كه نماز عاليترين نوع آن محسوب مي شود زيرا نماز تنها عبادتي است كه انسان هر روز موظف به انجام آن است و به ماه و فصل و شرايط خاصي وابسته نيست و اين عبادت اثرات مختلفي را براي انسان در زندگي فردي و اجتماعي به همراه دارد ازجمله اينكه: عامل نزديكي به خداوند و بازدارنده از گناه و دوري از شيطان است، زيرا نمازي كه در اول وقت باشد و تمام شرايط آن به جا و با حضور قلب ادا شود باعث مي شود انسان ازدرون و برون درمقابل خطرات شيطان حفظ شود؛ دوم: نماز عامل پاكي جسم و روح انسان است زيرا روح انسان نيز درميدان زندگي روزانه درمعرض آلودگي هاي زيادي مانند هوسها، خودخواهيها، غرور، تكبر و كينه و حسد قراردارد سوم: نماز، تمرين وظيفه شناسي و قبول مسئوليت پذيري است و مانعي دربرابر بي بندوباري و سهل انگاري نسبت به وظايف و كمكي به پيشرفت در زندگي مي باشد چهارم: نماز وسيله اي براي حفظ تعادل فرد در مقابل سختيها و نعمتها مي باشد. اين عامل سازنده ايستادگي و مقاومت انسان را در فراز و نشيب زندگي حفظ كرده و باعث مي شود كه فرد دربرابر هرگونه سختي و رنجي نلغزد و درهنگام سختيها به خدا توكل كند و او را تكيه گاه امني براي خود بداند زيرا نماز عاليترين مهم ترين وسيله استعانت و ياري جستن ازخداوند است كه در مواقع سختي و براي رفع پريشاني و نگراني سفارش شده است. از ديگر فوايد نماز، كبرزدايي است، حضرت علي(ع) درنهج البلاغه نماز را عامل تنزيه و تزكيه از كبر و خود بزرگ بيني معرفي مي فرمايند و مي گويند: خداوند حكيم، نماز را براي پاكسازي و جداسازي انسان از بيماري كبر و خودستايي مقرر فرموده است.
نماز عامل بازدارنده از گناه و شهوت است زيرا نماز واقعي انسان را از زشتيها و منكرات باز مي دارد و باعث مي شود كه انسان در موقع نماز از هرگونه بي عفتي پاك باشد و روحش نيز مانند جسمش طاهر شود.
نماز نوعي تمرين بدني يا ورزش است كه انسان را شاداب و سرحال مي كند و باعث مي شود كه تنبلي و كسالت از او دور شود و انسان با نشاط بيشتري به كار و فعاليت بپردازد.
يكي از اثرات اجتماعي نماز ترس از عذاب قيامت است زيرا يادآور معاد و روز محشر است و درنتيجه سبب مي شود تا انسان مواظب رفتار و اعمال خود باشد چرا كه خود را درپيشگاه خداوند مسئول مي داند نماز، وسيله ارتباط خالق با مخلوق و به منزله پلي براي رسيدن به خداوند است و مشوقي براي انفاق كردن اموال به ديگران به اين ترتيب، افراد هم ارتباطشان را با خدا حفظ مي كنند و هم پيوندشان را با مخلوق، خداوند دراين زمينه مي فرمايد «قل لعبادي الذين امنوا يقيموا الصلاه و ينفقوا مما رزقناهم سراً و علانيه» به بندگان من كه ايمان آورده اند بگو نماز را به پا دارند و از آنچه به آنان روزي داده ايم در پنهان و آشكار انفاق كنند. يكي ديگر از رموز نماز اين است كه خودبيني و غرور را درهم مي شكند و به انسان درس تواضع و خشوع دربرابر خداوند و همينطور در زندگي مي دهد نماز علاوه بر ايجاد خضوع و خشوع يك نوع تمرين جهاداست جهاد انسان با نفس خود. و بالاترين امر به معروف و نهي از منكر مي باشد. نماز، استحكام بخش ارزشها و جلوگيري از فروپاشي شخصيت افراد و اعضاء يك جامعه مي باشد. چرا كه اگر افراد جامعه سست و بي مسئوليت باشند، اجتماع آنها نيز متزلزل خواهدشد.
خلاصه: نماز، عبادتي انسان ساز، وسيله اي براي وسعت رزق، شفاي بيماريها، سهولت در امور زندگي و معيشت و دفع بلاها و خطرات است

این مطلب را به اشتراک بگذارید :