■ اهمیت اذان در میزان الحکمه
اهمیت اذان در میزان الحکمه:
۴۴۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :قُمْ یا بِلالُ فأرِحْنا بالصَّلاةِ . [1]
۴۴۷.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :بلال! برخیز و ما را با نماز آسایش بخش.
۴۴۸.عنه صلى الله علیه و آله :إنّ الشَّیطانَ إذا سَمِعَ النِّداءَ بالصَّلاةِ هَرَبَ . [2]
۴۴۸.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :شیطان چون بانگ دعوت به نماز را بشنود، بگریزد.
۴۴۹.عنه صلى الله علیه و آله :إنّ أهلَ السَّماءِ لا یَسْمَعُونَ مِن أهلِ الأرضِ شَیئا إلاّ الأذانَ . [3]
۴۴۹.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :اهل آسمان از ساكنان زمین چیزى جز اذان نمى شنوند.
اذان گو
۴۵۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :یُغْفَرُ للمؤذّنِ مَدُّ صَوتِهِ و بَصَرِهِ ، و یُصدِّقُهُ كلُّ رطْبٍ و یابِسٍ ، و له مِن كُلِّ مَن یُصلّی بأذانِه حَسَنةٌ . [4]
۴۵۰.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :مؤذّن تا جایى كه صدایش مى رسد و نگاهش كار مى كند به همان اندازه آمرزیده مى شود و هر خشك و ترى [گفته ]او را تصدیق مى كند
و به تعداد هر نفرى كه با اذان او نماز بگزارد حسنه اى برایش منظور مى شود.
۴۵۱.كنز العمّال :عن رسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : ما مِن رَجُلٍ یكونُ بأرضٍ قِیٍّ فیؤذّنُ بِحضـرةِ الصَّلاةِ و یُقِـمُ الصَّلاةَ إلاّ صلّى خَلفَهُ مِنَ الملائكةِ ما لا یُرى طَرَفاهُ . [5]
۴۵۱.كنز العمّال :پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود : كسى نیست كه در دشتى باشد و به هنگام نماز اذان بگوید و نماز بر پاى دارد، مگر آن كه پشت سر او صفى از
فرشتگان كه دو سوى آن ناپیداست، به نماز مى ایستند.
و فی خبر : ... فإنْ أقامَ صلّى مَعهُ مَلَكانِ، و إنْ أذّنَ و أقامَ صلّى خلفَه مِن خلْقِ اللّه ِ ما لا یُرى طَرَفاهُ . [6]
و در خبرى دیگر [از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله ] آمده است: ... اگر اقامه بگوید [و به نماز ایستد] دو فرشته به او اقتدا مى كنند و چنانچه اذان و اقامه بگوید، صفى از
آفریدگان خدا، كه دو سوى آن ناپیداست، پشت سر او نماز مى گزارند.
۴۵۲.الإمامُ علیٌّ علیه السلام :لِیؤذّنْ لَكُم أفصحُكُمْ ، وَ لْیؤمّكُمْ أفقهُكُم . [7]
۴۵۲.امام على علیه السلام :باید فصیح ترین فرد شما اذان بگوید، و آگاهترینِ شما به مسائل دینى، امامت [نمازتان ]را به عهده گیرد.
۴۵۳.الإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام :حَقُّ المؤذّنِ أن تَعلمَ أنّه مُذكِّرٌ لكَ ربَّكَ عزّ و جلّ ، و داعٍ لكَ إلى حَظِّكَ ، و عونُكَ على قضاءِ فَرْضِ اللّه ِ علیكَ، فاشْكُرْهُ على ذلكَ شُكْرَكَ
للمُحْسِنِ إلیكَ . [8]
۴۵۳.امام زین العابدین علیه السلام :حقّ مؤذّن این است كه بدانى او پروردگار عزّ و جلّ تو را به یادت مى آورد و تو را به بهره ات فرا مى خواند و یارى ات مى رساند تا واجب الهى
را بگزارى . پس، براى این كارها از او سپاسگزارى كن، همچنان كه اگر كسى به تو خوبى كند تشكّر مى كنى.
تفسیر اذان
۴۵۴.الإمامُ الحسینُ علیه السلام :كنّا جُلُوسا فی المسجدِ ، إذ صَعِدَ المؤذّنُ المَنارةَ، فقالَ : «اللّه أكبر ، اللّه أكبر»، فَبكى أمیرُ المؤمنینَ علیُّ بنُ أبی طالبٍ علیه السلام و بَكینا
بِبُكائِه ، فلمّا فـرغَ المـؤذّنُ قال : أ تـَدْرونَ مـا یَقولُ المؤذّنُ ؟ قلنا : اللّه ُ و رَسُولُهُ و وصیُّهُ أعلمُ ، فقالَ : لو تَعلمـونَ ما یَقـولُ لَضَحِكْتُم قلیلاً و لَبَكیتُم كثیرا!
فَلِقولِه : «اللّه أكبر» مَعانٍ كَثیرةٌ ، منها أنّ قولَ المؤذّن «اللّه أكبر» یَقَعُ على قِدَمِهِ و أزلیّتِهِ و أبدیّتِهِ و عِلْمِهِ و قوّتِهِ و قُدرتِهِ و حِلْمِهِ و كَرَمِهِ وجُودِهِ و عَطائِه و كِبْریائِه . [9]
۴۵۴.امام حسین علیه السلام :در مسجد نشسته بودیم كه مؤذّن بالاى گلدسته رفت و گفت: «اللّه اكبر، اللّه اكبر». امیر مؤمنان على بن ابى طالب علیه السلام گریست و ما
نیز از گریه او گریستیم. وقتى مؤذّن اذان را تمام كرد، امام فرمود: آیا مى دانید مؤذّن چه مى گوید؟ عرض كردیم: خدا و پیامبر و وصىّ او بهتر مى دانند . فرمود: اگر مى دانستید
كه چه مى گوید كم مى خندیدید و بسیار مى گریستید. «اللّه اكبر» مؤذّن معانى بسیار دارد؛ از جمله این كه «اللّه اكبر» بیانگر قدیم بودن و ازلیّت و ابدیّت خداوند و علم و نیرو و
قدرت و حلم و كرم و جود و عطا و كبریاى او مى باشد.
تشویق به اذان گفتن در گوش نوزاد
۴۵۵.رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله :یا علیُّ ، إذا وُلِدَ لكَ غُلامٌ أو جاریةٌ فأذِّنْ فی اُذنِه الیُمنى و أقِمْ فی الیُسرى ؛ فإنّه لا یَضُرُّهُ الشّیطانُ أبدا . [10]
۴۵۵.پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :هرگاه پسرى یا دخترى برایت به دنیا آمد، در گوش راستش اذان بگو و در گوش چپ او اقامه؛ در این صورت شیطان هرگز به او گزندى نمى
رساند.
۴۵۶.الإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام :حدّثَتْنی أسماءُ بنتُ عُمَیسٍ قالتْ: حدّثَتْنی فاطمةُ علیها السلام : لمّا حَمَلت بالحَسَن علیه السلام و ولَدته جاءَ النّبیُّ صلى الله علیه و آله
... و أذّنَ فی اُذنِه الیُمنى و أقامَ فی اُذنهِ الیُسرى .... فلمّا كان بعدَ حَوْلٍ وُلِد الحُسینُ علیه السلام ، و جاء النّبیُّ صلى الله علیه و آله فقالَ : یا أسماءُ هَلُمِّی ابنِی ، فَدَفعتهُ إلیه
فی خِرْقةٍ بیضاءَ ، فأذّنَ فی اُذنهِ الیُمنى و أقامَ فی الیُسرى و وَضَعه فی حِجْرهِ، فبكى . [11]
۴۵۶.امام زین العابدین علیه السلام :اسماء بنت عمیس از قول فاطمه علیها السلام برایم گفت كه وقتى حسن علیه السلام را حامله شدم و او را به دنیا آوردم، پیامبر صلى الله
علیه و آله آمد ... و در گوش راستش اذان گفت و در گوش چپ او اقامه ... . یك سال بعد كه حسین علیه السلام به دنیا آمد باز پیامبر صلى الله علیه و آله آمد و فرمود: اى
اسماء! فرزندم را بیاور؛ من آن حضرت را در پارچه اى سفید به دست پیامبر دادم و آن بزرگوار در گوش راست او اذان گفت و در گوش چپش اقامه و او را روى زانوى خود نهاد و
گریست.
۴۵۷.عنه علیه السلام :إنَّ النّبیَّ صلى الله علیه و آله أذّنَ فی اُذنِ الحسنِ علیه السلام بالصَّلاةِ یومَ وُلدَ . [12]
۴۵۷.امام زین العابدین علیه السلام :زمانى كه حسن علیه السلام به دنیا آمد پیامبر در گوش او اذان گفت.
۴۵۸.الإمامُ الباقرُ علیه السلام :إذا وُلدَ لأحدِكُم ... و لیحَنِّكْهُ بماءِ الفُراتِ، و لیؤذِّنْ فی اُذنهِ الیُمنى ، و لیُقِمْ فی الیُسرى . [13]
۴۵۸.امام باقر علیه السلام :هر گاه براى یكى از شما فرزندى به دنیا آمد ... كام او را با آب فرات بردارد و در گوش راستش اذان بگوید و در گوش چپ او اقامه.
۴۵۹.الإمامُ الصّادقُ علیه السلام :مَن ساءَ خُلُقُه فأَذِّنوا فی اُذنِهِ . [14]
۴۵۹.امام صادق علیه السلام :اگر كسى بد اخلاق شد، در گوش او اذان بگویید.
______________________________
[1].كنز العمّال : ۲۰۹۵۴.
[2].كنز العمّال : ۲۰۹۵۱.
[3].كنز العمّال : ۲۰۹۳۴.
[4].بحار الأنوار : ۸۴/۱۰۴/۲ .
[5].كنز العمّال : ۲۰۹۳۰.
[6].كنز العمّال : ۲۰۹۳۱.
[7].دعائم الإسلام : ۱/۱۴۷.
[8].بحار الأنوار : ۷۴/۷/۱.
[9].بحار الأنوار : ۸۴/۱۳۱/۲۴، انظر تمام الحدیث.
[10].تحف العقول : ۱۳.
[11].عیون أخبار الرضا : ۲/۲۵/۵ .
[12].عیون أخبار الرضا : ۲/۴۳/۱۴۷.
[13].بحار الأنوار : ۱۰۴/۱۲۲/۶۲.
[14].بحار الأنوار : ۱۰۴/۱۲۲/۶۱.(انظر) وسائل الشیعة : ۴/۶۷۲ باب ۴۶.
تهیه و تنظیم: ابوالفضل حسن نژاد
منبع: میزان الحکمه
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
