بسم الله الرحمن الرحیم 

 یکی از ابزار تربیت، ارتباط سالم است . خداوند چهار نمونه ارتباط سالم و موثر را در سوره مبارکه حمد و درون نماز قرار داده است. 

 
خداوند مننان نماز را واجب کرد تا در پرتو آن انسانها به کمال برسند و از این موهبت الهی هر چه بیشتر بهره مند شوند . بهره کامل زمانی محقق می شود که نماز با شناخت و معرفت همراه باشد.خداوند متعال هم در قرآن می فرماید : تفیض من الدمع مما عرفوا من الحق. عده ای از شدت  شناخت و معرفت ، اشک از چشمانشان جاری می شود. در این مختصر به گوشه ای از معارف نماز اشاره ای می کنیم. 

وقتی شما می خواهید با کسی ارتباط بر قرار کنید، از ابزار ارتباط بهره می گیرید . یا او را می بینید یا با او سخن می گویید . نماز وسیله ارتباط است . چون در نماز از ابزار ارتباط مثل زبان استفاده می کنیم .  ارتباط یکی از نیازهای اساسی بشر است که بخشی از این نیاز در پرتو نماز مرتفع می گردد. 
چهار محور ارتباطی در نماز  : 
 ما روزانه با انواع آدمها ، کانالها و شبکه ها مرتبط هستیم. اما نماز ما را به جاهایی وصل می کند که ابر کامپیوتر های عالم هم نمی تواند ما را به آنجا وصل کند . 
تمامی این چهار ارتباط در سوره مبارکه حمد است:  
1- ارتباط با خالق هستی :
خواننده عزیز می داند که سوره حمد در نماز جایگزین ندارد . یعنی نمی توان به جای آن سوره دیگری را خواند. خداوند قرآن را در نماز واجب کرد تا قرآن مهجور نماند. ما در نماز مستقیما به خدا وصل می شویم. چون در نمازهای یومیه  ، روزانه ده بار می گوییم : الحمد لله رب العالمین . همه ستایشها مختص خداوند است. اگر به شما بگویند با رئیس جمهور ملاقات خصوصی دارید ، برای این ملاقات چقدر آماده می شوید؟ از آن بالاتر اگر با رهبر حکومت ، فرصت چنین ملاقاتی داشته باشید چطور؟ بازهم بالاتر ،اگر با امام زمان علیه السلام فرصت دیدار پیدا کنید چقدر و چگونه آماده می شوید؟ حالا شما در نماز به خالق همه اینها وصل می شوید و می گویید الحمد لله رب العالمین . ما روزانه چندین بار در نماز با این جمله خدا را یاد می کنیم و با او احساس ارتباط می کنیم. توجه به این ارتباط برکیفیت نماز ما می افزاید.

2- ارتباط با عالم آخرت : 

اگر فردی روزانه ده بار با پلیس روبرو شود آیا فکر جرم به ذهن او خطور می کند؟ تاچه رسد به خود جرم . یاد معاد و قیامت انسان را از گناه باز می دارد. ارتباط با آخرت با یاد آوری آن در نماز،  صورت می گیرد. در سوره حمد می خوانیم مالک یوم الدین .یکی از معانی دین ، جزاو پاداش است.  یعنی نماز گزار روزانه چندین  بار با خود مرور می کند که قیامت و حساب و کتاب وجود دارد. همین یاد آوری نوعی از ارتباط است که در تربیت انسان و سوق دادن او به خوبیها و نهی از بدیها تاثیر فراوان دارد. چرا که خود قرآن فرمود : ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر 

 3- ارتباط با خود : 

  ازبهترین دعاها ، دعای طلب هدایت است. ما در نماز برای خود دعا می کنیم تا منحرف نشویم و می گوییم:

اهدنا الصراط المستقیم . گاهی لازم است انسان از همه امورات ، فاصله بگیرد و برای خود ، وقتی هر چند مختصر ، قرار دهد و از خالق خویش طلب هدایت کند. طلب هدایت از خداوند به حدی مهم است که پیامبر هم با آن همه عظمت موظف است در همه نمازها  از خداوند طلب  کند. 

 4- ارتباط با دیگران و تقویت حس مسئولیت پذیری:

 در نماز می خوانیم ایاک نعبد و ایاک نستعین . یعنی ما از تو یاری می جوییم . عبارت نعبد و نستعین بصورت جمع آمده است. حتی اگر نماز را بصورت فرادا هم می خوانیم نمی توانیم لفظ آیه را عوض کنیم و بگوییم اعبد و استعین. یعنی نماز گزار  نمی تواند خود را از جامعه و اطراف خود ، جدا ببیند و بگوید: اتفاقات اطراف ، ربطی به من ندارد. 

آنچه بیش از پیش بر اهمیت اینها می افزاید این است که خدا از بین همه بخشهای نماز ، اینها دا در دل سوره حمد قرار داده.فرق سوره حمد با سوره بعد از آن این است که   سوره حمد جایگزین ندارد، و از این مطلب بیشتر به اهمیت آن پی می بریم. 

این مطلب را به اشتراک بگذارید :