هدف پژوهش حاضر بررسي تفاوت هاي جنسيتي و تاهل بر نگرش و پاي بندي نسبت به نماز و ادراک موانع و عوامل بازدارنده فردي و اجتماعي و محيطي آن در دانشجويان بود. بدين منظور 1100 نفر از دانشجويان دانشگاه شيراز با روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند و پرسش نامه محقق ساخته 77 سوالي را تکميل کردند نتايج نشان داد که دختران بيشتر از پسران گرايش به اقامه نماز به صورت فرادي داشتد در حالي که پسران دانشجو به خواندن نماز به صورت جماعت علاقه بيشتري ابراز نمودند هم چنين يافته هاي پژوهش حاضر حاکي از نگرش مثبت تر دختران نسبت به نماز بود در حالي که بين نگرش دختران و پسران نسبت به تاثير داشتن ويژگي هاي امام جماعت در گرايش افراد به نماز خواندن و شرکت در نماز جماعت و نيز بين اشتياق و علاقه اجتماعي دو جنس نسبت به نماز و آشنايي آنان با احکام و فلسفه نماز تفاوت معناداري وجود نداشت. علاوه بر اين دختران در مقايسه با پسران محدوديت هاي اجتماعي، محيطي و فردي بيشتري در مورد نمازخواندن گزارش نمودند. عدم تفاوت دانشجويان مجرد و متاهل از لحاظ نگرش و پاي بندي نسبت به نماز و ادراک محدوديت هاي اقامه آن، از ديگر نتايج پژوهش حاضر بود.