چکیده: 

زمينه و هدف: نماز عملكردي معنوي و بهترين وسيله براي تقرب به‌ سوي خدا است. اگر‌ چه در خصوص ارتباط بين نماز و سلامتي در مطالعات مطالب بسياري بيان شده‌ است، اما هنوز درباره انجام نماز و مشكلاتي كه بيماران در اقامه آن در بيمارستان ‌ها با آن مواجه‌ اند، تحقيقات بسيار اندکي وجود دارد. لذا بررسي حاضر با هدف تعيين مشکلات و موانع انجام نماز در بيماران بستري بيمارستان نکويي شهر قم در سال 1388 صورت گرفت.
روش بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي - مقطعي است که با استفاده از پرسشنامه دو قسمتي (شامل مشخصات دموگرافيک، موانع و مشکلات فردي و ساختاري انجام نماز) به روش نمونه‌ گيري تصادفي بر روي 400 بيمار بستري در بخش‌ هاي مختلف بيمارستان نکويي شهر قم انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ ها با استفاده از آمار توصيفي صورت گرفت.
يافته ‌ها: در اين مطالعه، اکثريت نمونه‌ ها در شرايط بيماري از اقامه نماز باز مي ‌مانند (%72.2). ميزان مشکلات و موانع انجام نماز در بيماران بستري که در شرايط فعلي بيماري خود نماز نمي ‌خواندند به ترتيب اولويت، %98.2 به ‌علت مشکلات فردي و %83.8 به ‌علت مشکلات ساختاري بيمارستان بود. در ميان مشکلات فردي به ترتيب اولويت پاسخ ‌دهي عبارات «عدم آگاهي از احکام نمازگزار در شرايط بيماري» (%36.8)، «ترک نماز به دليل شدت ضعف و بيماري» (%22.5) گزارش شد. همچنين اکثر مشکلات و موانع انجام نماز در بيماران بستري که در شرايط فعلي بيماري خود نماز مي‌ خواندند، ناشي از مشکلات ساختاري بيمارستان بود (%96.4)، که در ميان اين مشکلات ساختاري، انجام طهارت و عدم مراعات پاکي و نجاست در سرويس ‌هاي بهداشتي (%45.9) از اولويت پاسخ ‌هاي مثبت به شمار مي ‌رفت.
نتيجه ‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد بيماران بستري در بيمارستان براي اداي نماز با مشکلاتي مواجه مي ‌باشند. لذا پيشنهاد مي‌ گردد مسوولين مربوطه با تدبير يکسري اقدامات جدي در جهت رفع مشکلات و موانع اقامه نماز برنامه ‌ريزي نمايند

این مطلب را به اشتراک بگذارید :