چکیده: 

مقدمه: نماز يک عملکرد معنوى است که باعث ارتباط با موجود متعالى مى شود و يک عمل ساده براى برگرداندن ذهن و قلب بسوى مقدسات است. نماز يک عملکرد اساسى در بيشتر اديان عمده جهان از جمله اسلام، مسيحيت، يهوديت، بوديسم و غيره است. متون زيادى در رابطه با دين، معنويت و شفا وجود دارد. گر چه ارتباط بين نماز و سلامتى بسيار بيان شده است محققين هنوز بسيار بايد ياد بگيرند. ما هنوز درباره نماز و مشکلاتى که بيماران در اقامه آن مواجه اند چيزى نمى دانيم. اين مطالعه به منظور تبيين تجارب بيماران از نماز در بيمارستان انجام شده است.
روش: مطالعه حاضر با روش کيفى با رويکرد تحليل محتوا انجام شده است. نمونه گيرى به روش آسان و در دسترس با انتخاب تعداد 33 بيمار بسترى در بيمارستان هاى وابسته به دانشگاه علوم پزشکى اردبيل انجام شد و روش جمع آورى داده ها مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. مصاحبه هاى ضبط شده کلمه به کلمه پياده گرديد. براى کاهش داده ها، نام گذارى داده ها و به دست آوردن کدهاى تحليلى و در نهايت تشخيص موضوعات از روش تحليل محتوا استفاده شد.
يافته ها: يافته هاى حاصل از تحليل داده ها به دسته بندى هاى زير ختم گرديد: موانع اقامه نماز، امکانات لازم براى اقامه نماز، تطبيق، نتيجه اقامه نماز در بيمارستان و عوامل تسهيل کننده نماز.
نتيجه گيري: نتايج نشان داد که بيماران در اقامه نماز، اين نياز اساسى روحى و معنوى خود در بيمارستان با مشکلات عديده اى روبرو هستند و متاسفانه هيچ گونه کمکى در اين مورد انجام نمى گيرد. در پايان با توجه به نتايج مطالعه پيشنهاداتى براى بهبود کيفيت و کميت اقامه نماز در بيمارستان ارايه گرديد

این مطلب را به اشتراک بگذارید :