مصباح الشريعة، ص 87 از امام صادق نقل می کند که ایشان درباره آداب نمازنقل کرده است که:

آداب نماز این است:

-        هنگامی که به نماز ایستادی از دنیا وآنچه در دنیاست واز تمام مخلوقات وتمام دلبستگی های آنها ناامید شو

-        فکرت را از تمام مشغولیت های غیرالهی آزاد کن

-        بزرگی خداوند را با چشم دل مشاهده کن

-        با ایستادنت برابرخداوند به یاد ایستادنت برابرخدا درقیامت بیقت که قیامت روزی است که انسان غیراز عمل توشه ای ندارد وبرخدا وارد می شود

-        برروی دوپای ترس از عذاب وامید به بخشش خدا بایست

-        هنگامی که تکبیره الاحرام گفتی هرچه غیرخدا وجود دارد را کوچک شمارچون اگر خداوند بداند غیر از او موجودات دیگر نیزدر نظرت مثل خداوند بزرگ هستند خداوند می گوید:ای دروغگو به من نیرنگ می زنی به عزت وجلالم سوگند که لذت ذکرومناجاتم را از تو می گیرم واجازه نزدیک شدن تو به صفاتم را نمی دهم

-        بدان که خداوند به عبادات تو نیاز ندارد واو به تو دستور بندگی داده تا از عقوبت آن درامان بمانی وفیض ورحمت وهدایت ومغفرت خودش را شامل حال تو کند

-        واگر خداوند غیر از این زمین کرات دیگر بسیارزیاد خلق کند وهمه آنها کافر شوند یا همه آنها مطیع خداوند باشند ذره ای برای خدا تفاوت نمی کند

-        پس هدف خداوند از خلقت رساندن فیض ورحمت ومغفرتش به بندگان است

-        پس دو لباس حیا وناتوانی برابر خدواند رابپوش وبه زیر سایه الهی وارد شو تا از برکات او بهرمند شوی و از خداوند کمک بگیر

نکته ها و پیامها

ایستادن در نماز نماد ایستادن درقیامت است

دو پای انسان درنماز ،نماد خوف ورجا است

حقیقت تکبیره الاحرام این است که هیچ موجودی را درعرض خدا بزرگ نپنداریم

توضیحات

منظور از بزرگ دانستن خداوند برزگی یعنی نسبت به تمام موجودات است که نفی تثلیث و ثنویت و غلو باشد

این مطلب را به اشتراک بگذارید :