■ لزوم توجه به کارکردهای آشکار و پنهان نماز در تأمین سلامت اجتماعی جامعه
چکیده
نماز اساسى ترين رشته الفت و عالى ترين عامل محبت بين بندگان و خداوند یگانه است. نماز، نور دل، صفاى قلب و سلامت روان و حیات جامعه است. واسطه اى محكم است كه هستى انسان را به ملكوت متصل مي كند. هیچ عملي به اندازه نماز، آدمى را به حق و حقيقت پيوند نمىدهد. اكسير وجود، منهاى نماز، بى حاصل است و آنها كه با فرهنگ نماز بيگانه هستند، در فقر روحي و معنوي، به سر مي برند. نماز ستون و رکن اصلی دين، ارزشمندترين، زيباترين، عميق ترين و ساده ترين وسيله ارتباط با خدا، متنوع ترين، با فضيلت ترين و عمومیترين عبادت، نور چشم پيامبر، مرز کفر و ايمان، راه کمال و رستگاری، ثمره حکومت صالحان، بازدارنده انسان از فحشا و منکرات و سمبل دينداری، ياد می شود. از سویی مقوله سلامت اجتماعی و تحقق آن در جوامع انسانی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. بشر تلاشهای زیادی با سرمایه گذاریهای خرد و کلان و استفاده از مدرن ترین امکانات جهت دستیابی به آسایش، امنیت، حیات و سلامت اجتماعی طی قرون متمادی انجام داده اما وقایع اجتماعی و آمارهای موجود در این خصوص مبین این امر است که انسان در این راستا به توفیقات چشمگیری نرسیده و سلامت اجتماعی هنوز یکی از اساسی ترین دغدغه ها بشر است. به هر حال مطالعه راجع به سلامت اجتماعی، ابعاد آن و عوامل پیش بینی کننده و ارتقاء دهنده آن به دلیل اهمیت فراوان همیشه توجه جامعه شناسان و کارشناسان حوزه های اجتماعی سلامت را به خود جلب نموده است. اگر چه به ابعاد سلامت جسمانی و روانی نماز در گذشته توجه شده و مطالعاتی صورت گرفته اما بعد سلامت اجتماعی نماز همچنان مغفول مانده و نیازمند بررسی و تحقیقات بیش تر می باشد. نویسندگان این مقاله سعی نموده اند تا در این بررسی، به سازه های سلامت اجتماعی نماز بر اساس آیات، روایات و احادیث پرداخته و هر یک را به تفکیک معرفی و طبقه بندی نمایند.
مقاله کامل را در پیوست دریافت نمایید
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
