چکیده

این پژوهش به بررسی تاثیرات معنوی "نماز" بعنوان عالی ترین شکل و نماد نیایش در فرهنگ اسلامی در مقابله با بیماری های روحی و روانی به ویژه در دوره عصر جدید و تنهایی انسانیت می پردازد. در این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که براي برقراري "امنيت روحي و رواني"، در میان  بشر امروز، قبل از هر چيز بايد به شناخت عوامل ايجادكننده آن پرداخت. در ميان عوامل موجد امنيت روحي و رواني، امر "نماز" بنا به دلايل متعدد برترين عامل مي باشد و لذا تبيين اين موضوع بسيار لازم و ضروري است. ازجمله راه هاي بسيار مهم و موثر در احساس امنيت روحي و رواني و كسب آرامش براي انسان مدرن و فرار از تنهایی، ارتباط مستقيم و بي واسطه جوانان با پروردگارشان، يعني نماز است.

مقدمه

از دیدگاه جامعه شناسانه، مذهب یکی از اساسی ترین جنبه های زندگی انسان در بُعد فردی و جمعی است. "دورکیم[1]" از بزرگان جامعه شناسی، دیدگاه خویش را درباره منشأ و علل گرایش به دین بسط و گسترش داده است. از دیدگاه وی، نیازهای انسان متعدد است اما آن نیازی که تنها از طریق دین برآورده می شود، نیاز به روابط سالم اجتماعی است. طی دهه های گذشته، نقش مذهب در سلامت روانی و جسمانی کاملا بررسی شده است. اما اگر تصور کنیم که این علاقه یک پدیده جدید است اشتباه کرده ایم (ویلیامز، 1994). دين از طريق آيين‌ ها؛ امنيت عاطفي، هويت؛ نقطه‌ اتكاء ثابتي در بحبوحه‌ ناسازگاري‌ هاي آراء و عقايد براي انسان به بار مي ‌آورد. اين همان كاركرد كشيشي دين است و آموزش آموزه‌ هاي مذهبي و اجراي آنرا در بر مي‌گيرد. اين كاركرد (هدف اصلي سازمان هاي مذهبي و مبناي برخي از كاركردهاي ديگر است) به نظم اجتماعي، استواري مي‌ بخشد و غالباً به حفظ وضع موجود كمك مي‌ كند (هميلتون،1381: 210). كاركرد كشيشي، آموزش مراسم پيچيده ديني و آداب اجتماع مذهبي را در بر مي‌ گيرد و در تأمين حمايت براي فرد اهميت دارد. همان طور كه دوركيم اظهار مي ‌كند؛ اين كاركرد موجب گسترش و تقويت شور و شوق و احساسات مذهبي شده، حس وابستگي به يك قدرت خارجي روحاني و اخلاقي را تشديد مي ‌كند و موجبات حفظ و تحكيم همبستگي و انسجام اجتماعي مي ‌گردد. بنابراين اين كاركرد دين در پيوند ميان اعضاي جامعه و همبستگي اجتماعي نقش مثبتي دارد(دورکیم،1366).

این مطلب را به اشتراک بگذارید :