■ امام جماعتی که تنها ماند
با دستگیری هانی، مسلم (ع) برای نجات جان او، از لبیک گویان به دعوت امام حسین (ع)، کمک خواست. به پیشنهاد مسلم (ع)، سردمداران شیعیان کوفه، در شهر با شعار «یا منصور أمِت» گشتند و طرفداران را به سمت دارالاماره (ساختمان مرکزی حکومت) حرکت می دادند. [1]
از میان هجده هزار بیعت کننده، چهار هزار نفر به دعوت مسلم پاسخ گفتند و به سمت دارالاماره راه افتادند. [2]
سپاه کوچک مسلم، توانستند دارالاماره را تصرف کنند و در مدت صبح تا غروب، برخی از مردم، از بام خانه شان، شاهد ایثار آنان بودند و با شعار دادن علیه ابن مرجانه، به این شورش، دست رساندند. [3]
از غروب، تعداد طرفداران مسلم (ع) دوباره تقلیل یافت. ابن زیاد، سربازان خود را به میان مردم فرستاد تا آنها را از جنگ با حکومت و عواقب آن بترساند. از همین جا، بسیاری از مردم پراکنده شدند. برخی نیز توسط زنان و فرزندانشان از میان جمعیت بیرون کشیده شدند.[4]
شب هنگام، سپاه چهار هزار نفری مسلم (ع) به سیصد نفر تقلیل یافت و پس از اقامه ی نماز، تنها سی نفر در مسجد ماندند. مسلم بن عقیل از مسجد بیرون آمد، در ابتدای کوچه ده نفر از کوفیان را همراه خود دید، ولی با عبور از اولین خانه هیچ کس با وی نمانده بود.[5]
[1] . تاریخ الطبری ج۴، ص۲۷۵.
[2] . البدایة و النهایة ج۸، ص۱۶۶
[3] . الارشاد ج۲، ص۵۲.
[4] . همان.
[5] . مناقب ج۳، ص۲۴۳.
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
