■ مصادیق بی اعتنائي به نماز
شکي نيست که بي اعتنائي به نماز گناهي است بس بزرگ بنابر اين شناسايي مصاديق اين تحقير ناپسند مقدمه پرهيز از اين عصيان نابخشودني است .
الف – تاخير نماز
امام صادق ( ع ) در تفسير آيه شريفه قرآن که در ارتباط با مذّمت بي اعتنائي به نماز نازل گرديده است مي فرمايد : (( تاخير الصلّاه عن اوّل وقتها لغيرها عذر ))يعني : مراد از بي اعتنائي به نماز تاخير بدون عذر نماز از اول وقت است البته روشن است که مراد از عذر ضرورتي است که به صورت اورژانسي پيش آيد و قابل تاخير نباشد و اّلا هم نوا با شهيد رجایی باید گفت، به کار بگویید وقت نماز است و به نماز نگویید که کار دارم.
ب – عدم رعايت آداب آن در خلوت
اميرالمؤمنين ( ع ) در روايتي چنين مي فرمايد :
(( من احسن الصلواه حين يراه الناس و اساء ها حين يخلوا فتلک استهانه )) ((آن کس که در مقابل مردم با دقّت نماز بخواند و در خلوت بدون دقّت نماز گزارد به نماز بي اعتنائي کرده است ))
مروري بر نمازهاي خلوت و جلوت ما روشن مي نمايد که آيا احترام و توجّه ما نسبت به نماز بيشتر بوده است يا به ناظران صحنه نماز .
ج – فراهم نکردن مقدّمات نماز قبل از اذان :
در روايت ديگري مي فرمايد : کسي که وضوي نماز را تا وقت اذان به تاخير اندازد و در نتيجه به جاي شتاب به سوي صفوف جماعت در دستشويي بماند او به نماز بي اعتنائي کرده است .آري کسي که به کاري اهميّت مي دهد قبل از رسيدن وقت آن مقدمات انجام ان را فراهم مي کند . کدام ملاقات و مهماني است که وقت آن فرا رسيده باشد و ما هنوز در فکر پوسيدن لباس و يا آماده کردن شرايط آن نباشيم ؟!
د – عدم يادگيري معاني :
آيا ندانستن معاني الفاظي که روزانه ده بار در نماز تکرار مي شود به معناي بي اعتنائي به نماز است ؟!
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
