■ نماز جمعه، دریای جماعت مسلمین
وقتی پروانه های شوق، در دلهای خدا جویان پر می کشد.
عاشقان حضور در معبد نیایش و بندگی، به مصلاهای جمعه می شتابند، تا پیمان هفتگی خود را با نماز و طاعت و اطاعت، تجدید کنند.
قطره ها به هم می پیوندند.
دریای جماعت مسلمین، موج خیز و نیروبخش و زیبا، شکل می گیرد.
خطیب، به خطبه می ایستد.
و ... ترنم خطبه های سرشار از «موعظه »، «آگاهی »، «ارشاد»، سرود وحدت وهمبستگی را نوازشگر گوشها می سازد.
فریضه شکوهمند «نماز جمعه »، یکی از جلوه های سیاسی اجتماعی اسلام است که رسول خدا(ص) در اولین روزهای هجرت به مدینه، آن را بنیان نهاد، تا مرکزی برای اجتماع هفتگی مردم بر محور عبادت، و پایگاهی برای طرح مسائل اجتماعی سیاسی و بسیج نیروها و آمادگی برای رزم و بیدارگری اذهان نسبت به مسائل روزو جریانهای سیاسی جامعه اسلامی باشد.
اینکه در قرآن، سوره ای به نام «جمعه » است و آحاد مسلمانان را به شرکت دراین آیین مقدس و شکوهمند می کند، نشانه بعد اجتماعی نماز جمعه و اسلام است.
تاریخچه اولین نماز جمعه پیامبر اسلام(ص) و خطبه حضرت رسول در آن هنگام،همچنین بررسی سیر برگزاری این شعار پرشکوه دینی در دوره های بعد و عصر خلفا وقرون پس از صدر اسلام، خواندنی است و همه نشان می دهد که این مراسم، تریبون ندای اسلام و دعوت به تهذیب نفس و بصیرت مسلمین و روشنگری افکار بوده و درعصر خلفا تبدیل به وسیله ای در مسیر اهداف قدرتهای جور گشته است.
خطبای جمعه در دورانهای پسین، گاهی رسالت حقگویی و تقوا آموزی را از یادمی بردند و بیشتر سخنگوی حکام و سلاطین و مبلغان اهداف کامجویانه آنان می شدند.
در عالم شیعه و میان مجتهدان مذهب اثنی عشری نیز که معتقد به ولایت و رهبری معصومین و ولات حق بودند، به همان علتهای یاد شده و دیگر عوامل، متروک ماند وحتی از سوی برخی علمای شیعه، اقامه آن در عصر غیبت، تحریم شد.
البته برخی هم از دیرباز به وجوب اقامه آن فتوا دادند و در این باره «رساله »های متعدد نوشتند.
در دوران غیبت کبری که فقها بسط ید نداشتند و حکومت در دست دیگران بود، نه خود اقامه جمعه می کردند (مگر اندکی) و نه شرکت در نمازهای جمعه ای را که وابسته به دربارها و سلاطین بود، شایسته و مجاز می دانستند، زیرا این سمت رااز مختصات حکومت صالح اسلامی و اختیارات ولی امر مسلمین می دانستند و بر پاکردن آن را بدون حکم و نصب از سوی حاکم اسلامی مجاز نمی شمردند.
در پی پیروزی انقلاب اسلامی و حاکمیت «فتوا» و نفوذ «ولایت فقیه »، این سنت الهی که سالهای سال مهجور و متروک بود، دیگر بار احیا شد و سنگرهای نمازجامعه، پایگاه و جایگاه حراست و حمایت از قرآن و نظام اسلامی و محور وحدت مردم و سنگر دفاع از ارزشهای انقلاب گردید و به همین دلیل نیز، مورد هجوم دشمنان اسلام و انقلاب ! ...
شاهدش، ائمه جمعه «شهدای محراب » و بمب گذاریها در نمازهای جمعه و تبلیغات سوء دشمن نسبت به این مراسم و تجمع بود.
امام راحل(ره) نقشی بسزا در احیاگری این سنت دینی داشت و دعوتش به سنگر بانی امت و ائمه جمعه از این پایگاه معنوی برای حضور سیاسی، بر همگان روشن است.
خدا را شکر که امروز، این سکوی تبلیغ حق و این سنگر دعوت به حضور در صحنه،جای خاص خود را باز یافته است و هم دوستان و هم دشمنان به حساسیت و اهمیت آن واقف گشته اند. از این رو، به همان اندازه که بدخواهان در تضعیف و متفرق ساختن صفوف متشکل خداجویان اهل نماز جمعه می کوشند، مومنان بصیر باید در حفظ این سنگر و حضور در این صحنه بکوشند، تا این «برکت جمهوری اسلامی » را و هم این یادگار امام راحل را نگهبان باشند.
به تعبیر حضرت امام: «این نماز جمعه ای که همه جا هست، شما ببینید چه برکتی است این نماز جمعه! واقعا اگر انسان بگوید اگر نبود این نماز جمعه (تقریباهمه را مهیا می کند، مردم را بیدار می کند این نماز جمعه) و اگر نبود الا این،برای ما خیلی کار شده بود.» و نیز فرموده است: «مساجد، بهترین سنگرها وجمعه و جماعات، مناسبترین میدان تشکل و بیان مصالح مسلمین می باشد.» «ضرورت وحدت » از روشنترین مسائلی است که برای هر آگاه به مسائل اجتماعی، محسوس است. برای پدید آمدن «وحدت » نیز، «محور» لازم است. این محور، گاهی «شخص » است، گاهی «مکان » است، گاهی یک «برنامه »، «مراسم » و«عبادت ». اسلام با توجه به نقش وحدت مردم، همواره به آن سفارش کرده و قرآن،دعوت به «اعتصام به حبل الله » نموده است.
مراسمی چون «حج »، «نماز جمعه »، «نماز جماعت »، «نماز عید»، محتوایی وحدت آفرین دارد و حضور مردم در مصلاهای نماز جمعه که با اعتقادی پاک و نیتی عبادی انجام می گیرد، ضامن حفظ این وحدت است و «تن »ها کنار «دل »ها، وحدتی شکوهمند و دوست داشتنی پدید می آورد و توطئه های دشمن را خنثی می کند.
امام عزیز و راحل، در زمینه وحدت بخشی نماز جمعه، سخنان بسیار دارد و مردم را بر پاسداری از وحدت، بر محور ائمه جمعه تشویق می کند. از جمله این سخن امام امت: «اجتماع کنید، نمازهای جمعه را با شکوه بجا بیاورید، و نمازهای غیر جمعه را هم، که شیطانها از نماز می ترسند، از مسجد می ترسند.» نیزمی فرماید: «سعی کنید وحدت را حفظ نمایید، وحدت بین خودتان، وحدت بین خودتان و مسوولین و وحدت بین خودتان و مردم ...
آنچه مردم را مجتمع می کند، همین ائمه جماعت ها و جمعه هاست.» امید است که «موریانه اختلاف »، هرگز به «بدنه امت » راه نیابد و مردم، این پروانه های عاشق، این صاحبدلان خدا جوی، همچنان بر محور «ولایت »، شکوه خود را حفظ کنند.
و نماز جمعه پایگاه این «وحدت » باشد.
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
