■ زمان نماز خواندن كودكان
قال على - علیه السلام - عَلِّمُوا صِبْيَانَكُمُ الصَّلَاةَ وَ خُذُوهُمْ بِهَا إِذَا بَلَغُوا ثَمَانِيَ سِنِين
نماز را به فرزندان خویش تعلیم دهید، و چون به هشت سالگى رسیدند، آنان را وادار به خواندن این فریضه الهى نمایند. (وسائل الشیعه، ج 3، ص 12).
ارتباط كودكان با نماز
عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فِي كَمْ يُؤْخَذُ الصَّبِيُّ بِالصَّلَاةِ فَقَالَ فِيمَا بَيْنَ سَبْعِ سِنِينَ وَ سِتِّ سِنِين
معاویه بن وهب گوید: از امام صادق (ع ) پرسیدم : كودك را باید از چه سنى وادار به خواندن نماز كرد؟ حضرت فرمودند: بین شش تا هفت سالگى. (وسائل الشیعه ج 3 ص 12)
آموزش نماز به فرزندان
قال على - علیه السلام - عَلِّمُوا صِبْيَانَكُمُ الصَّلَاةَ نماز را به فرزندانتان بیاموزید. (جامع احادیث الشیعه ، ج 4 ص 46).
زمان وجوب نماز براى فرزندان
قال على - علیه السلام - يَجِبُ الصَّلَاةُ عَلَى الصَّبِيِّ إِذَا عَقَل نماز بر كودك زمانى كه عقلش رسید لازم است . (جامع احادیث الشیعه ، ج 4، ص 43)
آشنایى كودكان با اذان
عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ أَذِّنْ فِي بَيْتِكَ فَإِنَّهُ يَطْرُدُ الشَّيْطَانَ وَ يُسْتَحَبُّ مِنْ أَجْلِ الصِّبْيَانِ. سلیمان جعفرى مى گوید از امام (ع ) شنیدم كه فرمود: در خانه خود اذان بگوى تا شیطان از آنجا بگریزد، و مستحب است ، زیرا كودكان به آن ذكر آشنا مى شوند .(الكافى ، ج 3، ص 311)
حضور كودكان در صفوف نماز جماعت
عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الصِّبْيَانِ إِذَا صَفُّوا فِي الصَّلَاةِ الْمَكْتُوبَةِ قَالَ لَا تُؤَخِّرُوهُمْ عَنِ الصَّلَاةِ الْمَكْتُوبَةِ وَ فَرِّقُوا بَيْنَهُمْ.
جابر مى گوید: از امام باقر - علیه السلام - در مورد كودكانى كه در نماز جماعت شركت مى كنند سؤ ال كردم ، امام باقر، (ع ) فرمودند: آنان را از صفهاى جلو به قسمت عقب صف نماز جماعت نفرستید، بلكه آنان را (در میان بزرگسالان ) پراكنده سازید.(تهذیب الاحكام ، شیخ طوسى ، ج 2 ص 380)
نوزاد در پناه اذان
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: مَنْ وُلِدَ لَهُ مَوْلُودٌ فَلْيُؤَذِّنْ فِي أُذُنِهِ الْيُمْنَى وَ لْيُقِمْ فِي الْيُسْرَى فَإِنَّ ذَلِكَ عِصْمَةٌ لَهُ مِنَ الشَّيْطَان
هركس كه نوزادى به او داده شد، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگوید، زیرا این كار نوزاد را از شر شیطان حفظ مى كند. (بحارالانوار، ج 84، ص 162)
یاد دادن وضو و نماز
قال الصادق - علیه السلام - فَإِذَا تَعَلَّمَ الْوُضُوءَ وَ الصَّلَاةَ غَفَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لِوَالِدَيْه
چون فرزندى وضو و نماز را یاد گیرد، خداوند (به پاداش آن ) پدر و مادر او را مى آمرزد. (وسائل الشیعه ، ج 3، ص 13)
سخت نگرفتن نماز براى فرزندان
عَنْ جَدِّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ يَأْمُرُ الصِّبْيَانَ أَنْ يُصَلُّوا الْمَغْرِبَ وَ الْعِشَاءَ جَمِيعاً وَ الظُّهْرَ وَ الْعَصْرَ جَمِيعاً فَيُقَالُ لَهُمْ يُصَلُّونَ الصَّلَاةَ لِغَيْرِ [فِي غَيْرِ] وَقْتِهَا فَيَقُولُ هُوَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَنَامُوا عَنْهَا.
امام زین العابدین (ع ) به فرزندان خویش امر مى كرد كه نماز مغرب و عشاء را با هم بخوانند و ظهر وعصر را با هم بخوانند خدمت امام عرض شد كه فرزندان نماز را در غیر وقتش مى خوانند امام فرمود: این كار براى فرزندان بهتر است از این كه بخوابند و نماز نخوانند. (بحارالانوار، ج 82، ص 364)
آموختن وضو به فرزند
قال الصادق - علیه السلام - حَتَّى يَتِمَّ لَهُ تِسْعُ سِنِينَ فَإِذَا تَمَّتْ لَهُ عُلِّمَ الْوُضُوءَ وَ ضُرِبَ عَلَيْهِ وَ أُمِرَ بِالصَّلَاةِ وَ ضُرِبَ عَلَيْهَا فَإِذَا تَعَلَّمَ الْوُضُوءَ وَ الصَّلَاةَ غَفَرَ اللَّهُ لِوَالِدَيْهِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
وقتى (فرزندتان ) به سن نه سالگى برسد، پس وقتى كه نه سالش تمام شد، وضو را به او یاد بدهید واگر كوتاهى كرد او را ادب كنید، و او را امر به نماز كنید و اگر كوتاهى كرد او را ادب كنید پس زمانیكه فرزند وضو و نماز را یاد گرفتید، خدا پدر و مادرش را مى آمرزد. (وسائل الشیعه ، ج 3، ص 13)
بیدار كردن اهل خانواده
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -رحم الله رجلا قام من اللیل فصلى و ایقظ امرأته فصلت ، فان ابت نضح فى وجهها الماء، رحم الله امرأه قامت من اللیل فصلت و ایقظت زوجها، فان ابى نضحت فى وجهه الماء
خدا رحمت كند، مردى را كه شب از خواب برخیزد و نماز شب بخواند و همسرش را نیز براین عمل تشویق نماید، و اگر بیدار نشد (با اجازه قبلى او) به صورت وى آب بپاشد و او را بیدار كند و همچنین خدا بیامرزد زنى كه در شب برخیزد و نماز شب بخواند وشوهرش را نیز بدین عمل وادار كند و اگر از جاى برنخواست (با اذن قبلى او) آب به صورتش بپاشد، تا او را بیدار كند. (میزان الحكمه ، ج 5، ص 418).
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
