شرایط شمول شفاعت امام حسین (ع)

باید گفت امام حسین (ع) گرچه شفیع محشر است اما لیاقت شفاعت یافتن ما در گرو شرایطی است، زیرا عقیده به شفاعت حسین (ع) نباید دوستداران را به گناه و معصیت گستاخ سازد و این که گفته می شود: "تمام غرق گناهیم و یک حسین داریم". مجوزی برای گناه نیست. متأسفانه همان گونه که مسیحیان معتقدند مسیح به دار آوریخته شد تا موجب آمرزش مسیحیان شود، عده ای از شیعیان نیز فکر می کنند فلسفه شهادت سید الشهدا آمرزش گناهان امت مصطفی (ص)است و این به یقین خطاست.13

در این جا به چند شرط از آن شرایط اشاره می کنیم:

1ـ کوچک نشمردن نماز

در روایتی امام موسی بن جعفر (ع) فرمود: "پدرم به هنگام وفات به من فرمود: ای فرزندم شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک شمارد نمی رسد".14

از این رو اگر کسی جزء سوگواران و عزداران آن حضرت باشد و برای آن بزرگوار اشک بریزد اما به نمازش اهمیت ندهد و آن را سبک بشمارد به یقین جزء شفاعت شدگان امام حسین (ع) قرار نمی گیرد.

زیرا نهضت حسینی برای اقامه نماز بود. آن امامی که در برخورد با کاروان با سپاه حر هنگام ظهر نماز جماعت برگزار می کند، و پیش از شب عاشورا وقتی سپاه عمر سعد به طرف خیمه گاه امام می تازند امام یک شب را مهلت می خواهد تا به نماز و عبادت بگذارند و در ظهر عاشورا به اتفاق جماعتی به نماز ایستاده و نماز خوف می خواند چگونه ممکن است به یاری سست نمازانی برخیزد که بی هیچ خوف و خطری به نماز رغبت ندارند؟ روشن است که آن بزرگوار و یارانش کشته راه نماز شدند. در زیارتنامه امام خطاب به ایشان می گوییم: "أشهدُ أنّک قَد أقَمتَ الصّلوهَ..." از این رو چگونه او راضی است که شیعه و عزادارانش در ایام سوگواری به عزاداری و سینه زنی و نوحه خوانی و هیئت بروند امّا نسبت به نماز واجب خود بی اعتنا باشند؟15

2ـ گریه بر امام حسین (ع)

در روایتی پیامبر اسلام (ص)می گوید: "کلّ عَینٍ باکیَهٌ یَومَ القِیامَهِ إلّا عین بَکَت عَلَی

13 . با استفاده از کتاب فرهنگ عاشورا.

14 . اصول کافی، ج 3، ص 270.

15 . با استفاده از کتاب فرهنگ عاشورا.

363

مُصابِ الحُسَینِ فَإنّها ضاحِکَهٌ مُستَبشِرَهٌ بِنَعیمِ الجَنّه". 16

همه دیده ها در قیامت گریانند مگر چشمی که در عزای حسینی گریسته باشد که خندان و مژده یافته به بهشت است".

از این روایت استفاده می کنیم که هر کس در عزای امام حسین (ع) گریه کند در صورتی که شرایط دیگر شمول شفاعت را دارا باشد، شفاعت آن امام سبب می شود که او در روز قیامت خندان وارد بهشت شود.

3ـ زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) و اقرار به گناه

شیخ کلینی روایت کرده از امام علی النقی (ع) که فرمود: نزد امام حسین (ع) وقتی رفتی می گویی: "جِئتُ مُقرّاً بِالذُّنوبِ لِتُشفَعَ لی عِندَ ربّک یابنَ رَسُولِ الله" .17

آمده ام در حالی که به گناهان خود اقرار می کنم تا اینکه پیش پروردگارت برای من شفاعت کنی ای فرزند رسول خدا.

از این رو امام هادی (ع) به ما می آموزد که اگر خواستار شفاعت حضرت ابا عبد الله (ع) هستیم کنار قبرش برویم و به گناهان خود اقرار کنیم و از آن بزرگوار بخواهیم که ما را نزد خداوند شفاعت کند.

امام صادق (ع) می فرماید: "جایگاه قبر امام حسین (ع) دری از درهای بهشت است".18

این روایت می گوید زیارت قبر آن بزرگوار سبب شفاعت آن حضرت می گردد که شفاعت امام جواز ورود به بهشت است.

16 . بحار الانوار، ج 44، ص 293.

17 . مفاتیح الجنان، ص 723.

18 . کامل الزیارات، ص 271، باب 89، حدیث 1.

364

11 . بحار الانوار، ج 8، ص 34.

12 . مائده، 35.

362