نماز خون

ظهر شده بود. بوی خون دشمن را دیوانه کرده بود. ابو ثمامه به خورشید که چون تنور شعله می کشید نگاه کرد. وقت نماز بود. یاران امام با جان و دل از خیمه گاه دفاع می کردند و دشمن را عقب می زدند.

ابو ثمامه جلو آمد. عرق از سر و رویش می ریخت و سلام کرد و به امام عرض کرد: جانم به فدایت ای امام! وقت نماز ظهر است اگر چه دشمن از حمله و تیراندازی به سوی ما دست بر دار نیست، من دوست دارم آخرین نماز عمرم را به امامت شما به جا آورم و بعد به شهادت برسم.

امام که تازه متوجه ظهر شده بود شمشیرش را غلاف کرد و با مهربانی به ابو ثمامه نگریست و فرمود: "نماز را به یاد ما آوردی خداوند تو را از نمازگزارانی که به یاد اویند قرار دهد.

دشمن امان نمی داد. لحظه به لحظه بیشتر هجوم می آورد. دشمن قبول نمی کرد جنگ خاتمه یابد و بعد از نماز دوباره مبارزه شروع شود. آنها تشنه خون پسر پیامبر (ص)بودند.

امام حسین (ع)دو نفر را جلو افرادی که به صف نماز ایستاده بودند قرار داد تا با سپر مقابل تیرها بایستند و خود جلو افراد ایستاد و اقامه بست و تکبیر گفت:

دشمن بر سر نمازگزاران تیر می بارید. شخصی از وسط صف ناله ای کرد و زانو زد و به سجده رفت و به شهادت رسید و دو نفر دیگر به سختی مجروح شدند؛ ولی نماز ادامه داشت.

امام بعد از نماز رو به نمازگزاران کرد و فرمود: "ای عزیزان! ای بزرگ منشان! اینک درهای بهشت که نهرهایش جاری و درختانش سبز و خرم است به روی شما باز شده است. رسول خدا و شهیدان منتظر شما هستند و ورود شما را به بهشت به همدیگر مژده می دهند.

نماز در اسارت

زینب (س)دختر علی (ع)بود که از فاطمه (س)متولد شد سال ها در محضر نورانی پدر و مادرش درس های بزرگ زندگی را فرا گرفت. او به خوبی یاد گرفت که رابطه بنده با خدایش باید چگونه باشد.

چرا که از اوان کودکی پدرش علی (ع)را دیده بود که تا نیمه های شب نماز می خواند. شب ها نمازهای واجب و مستحب مادرش را می دید که با سوز و گداز در محراب عبادت با خدا راز و نیاز می کند. او نماز و عبادت را که نشان کامل ایمان و عقیده است به طور کامل از آن ها آموخته بود. در سفر کربلا نیز با همه مشکلات و مصیبت ها، نماز خود را به موقع می خواند و راز و نیاز می کرد، حتی در شب عاشورا نماز شبش ترک نشد. شب یازدهم که شب بسیار تلخ و دردناکی بود. در حالی که برادر و پسران و تمام مردان کاروان به شهادت رسیده بودند نمازش ترک نشد در طول اسارت از کربلا تا کوفه، از کوفه تا شام با همه تشنگی و گرسنگی و خستگی راه نمازهای واجب و مستحبش را به جا آورد. امام سجاد (ع)می فرماید "عمه ام زینب نمازهای واجب و مستحب خود را در طول حرکت ما از کوفه تا شام ترک نکرد در یکی از منزل های بین راه دیدم عمه ام نشسته نماز می خواند.

12 . سخنان حسین بن علی (ع) از مدینه تا کربلا، ص 183، تعداد افراد لشکر امام حسین (ع) را تا 150 نفر نوشته اند.