■ در روایات زیادی خوانده و شنیده ام که عمل غیبت و مصادیق آن تا 40 روز عبادات فرد غیبت کننده را به کارنامه عمل فرد غیبت شونده انتقال می‌دهد! کنترل غیبت نکردن واقعا سخت است و انسان خواه ناخواه در معرض آن هر روز قرار می‌گیرد با این اوصاف با چه انگیزه‌ای نماز خواند حال آنکه تضمین می‌دهیم تمام نمازهایمان تا کنون برای دیگران بوده اند و نمازهای آینده مان هیچ تضمینی نیست که برای خودمان باقی بمانند؟
پاسخ از طرف مدیر قنوت: سلام علیکم
اول این که در روایت آمده است که تا چهل روز عمل غیبت کننده قبول نمی شود.
نکته: مکلف نباید با این تصور که عمل مقبول نیست عمل واجبش را ترک کند. چون ترک واجب، خودش یک گناه است.
دوم: آنجایی که اعمال خوب غیبت کننده را برای غیبت شونده حساب می کنند در یک شرایط خاص است. مثلا اگر از آن شخص حلالیت گرفته شود و یا ما می توانیم در صورت پشیمانی و توبه به جای او هم استغفار کنیم یعنی در همین دنیا خداوند با دعای ما از گناهان او را ببخشد.
■ چرا خداوند نماز را واجب نموده است؟
برای واجب شدن نماز علت هایی ذکر شده است که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:
1. جلوگیری از تحریف دین
امام صادق(ع) فرمودند: "اگر خداوند در فرستادن دین، تنها به فرستادن کتاب آسمانی اکتفا می‌کرد و عملی برای محافظت و یادآوری روزانۀ آن قرار نمیداد، حتما ...
