■ ميخواستم بدانم: وقتي اسلام اجازه ي ازدواج با زنان اهل کتاب که مسايلي مانند حجاب و نماز و روزه و... را رعايت نمي کنند را به مرد مسلمان ميدهد آيا ميتوان چنين نتيجه گرفت که از نظر اسلام اين اعتقادات خود فرد است که اهميت دارد و نه کسي که با وي زندگي ميکند و يک انسان مسلمان بايد بتواند همه نوع انسان و طرز فکري را تحمل نمايد و با آنها در کمال آرامش زندگي مسالمت آميز و سرشار از محبت و عشق داشته باشد و اگر مرد مسلماني با زن مسلماني که در بند رعايت مسايل شرعي نيست(منظورم انجام گناهان کبيره نيست) ازدواج کند آيا مي تواند خيالش از اين بابت راحت باشد که خداوند از بابت اين ازدواج از او ناراضي نيست و تربيت فرزندانش را به چنين همسري بسپارد.
پاسخ: در ابتدا باید خاطر نشان کرد اينگونه نيست كه اسلام به طور مطلق ازدواج با زنان اهل كتاب را اجازه داده باشد بلكه از نظر شرعي زنان اهل كتاب مانند مسيحي، يهودي و زرتشتي را مي توان تنها به عقد موقت درآورد و قرار دادن آنها به عنوان شريك دائمي زندگي بوسيله ازدواج دايم جايز نيست.
علاوه براینکه خانواده محیطی نیست که هر کس جدای از دیگری زندگی کرده وبا دیگری کاری نداشته باشد بلکه تعامل وتفاهم حتی در اعتقادات ومذهب لازم وضروی خواهد بود لذا فرهنگ و اخلاق و نظام ارزشي و برنامه تربيتي هر خانواده تاثير خود را بر روي فرزندش خواهد گذارد اگر فرهنگ و نظام ارزشي خانواده ها متفاوت است در رفتار و اخلاق و... فرزندانش تاثير خواهد گذارد و اين تاثير در ادامه، زندگي مشترک شما را تحت تاثير قرار مي دهد و اختلاف فرهنگي متفاوت موجب از دست دادن برخي سطوح کفويت خواهد شد و زمينه ي بروز اختلاف خواهد شد.
از همين رو در رواياتي که به موضوع ازدواج و اهميت آن و ملاک ها و معيارهاي همسر شايسته و صالح پرداخته شده در درجه اول بر ايمان و پايبندي به دستورات و احکام الهي سفارش شده است و تاکيد شده که انسان مومن بايد همسري انتخاب کند که از نظر اعتقاد و ايمان هم کفو او باشد و از اين جهت با هم هماهنگ و موافق باشند. اگر کسي اين دستور و سفارش را عمل نکند و باکسي ازدواج کند که بي ايمان است و يا به مسائل شرعي و ديني اهميت لازم را نمي دهد اين کار او حرام شرعي و گناه نمي باشد ولي با اين کارش زندگي زنا شويي اش را در معرض خطر و تزلزل قرار داده و بنيان خانواده خود را بر شالوده اي ضعيف بنا نهاده و در ايجاد نسل و فرزندانی بی ايمان سهيم است.
■ بعضی ها می گویند « در جوانی نهایت لذت را می بریم و عشق دنیا را می کنیم و در پیری توبه می کنیم و نماز می خوانیم » آیا این حرف درست است ؟
1- هیچ تضمینی برای زنده ماندن انسان تا ساعت بعد وجود نداردتا کسی بخواهد برای توبه در دوران پیری برنامه ریزی کند.
2- حتی اگر انسان به پیری برسد، چه تضمینی برای توبه او هست ؟
3- حتی اگر در پیری توبه کند، نماز پیر با نماز جوان ، فاصله زیادی دارد. ...
■ آیا وظیفه داریم افراد را برای نماز صبح بیدار کنیم؟
مقام معظم رهبری: وظیفه ای ندارید مگر اینکه بیدار نکردن استخفاف (کوچک شمردن) به امر نماز باشد. ...
■ در ابتدای نماز آیا باید تکبیرة الاحرام را با صدای بلند بگوییم؟
نمازگزار در نماز فرادا – مرد باشد یا زن – اختیار دارد تکبیره الاحرام نماز را با صدای بلند (نه به حالت فریاد) یا آرام بگوید،[1] ولی در نماز جماعت، مستحب است، امام جماعت، تکبیرة الاحرام را طورى بلند بگوید که افراد پشت سر او، بشنوند و نیز برای مأمومین، ...
