■ در حديثي خواندم: يك لقمه نان دادن به تارك الصلاه مانند كشتن هفتاد پيغمبر است و حتي لبخند زدن به نماز نخوان، معصيت است، بنابراين آيا ما بايد تارك الصلاة را طرد كنيم؟ چه بايد كرد؟
پاسخ: روايات فراواني در شدت عقوبت و مجازات كمك به تارك الصلاه رسيده است. از جمله پيامبر اكرم(ص) در روايتي مي فرمايد:« مَنْ أَعَانَ عَلَى تَارِكِ الصَّلَاةِ بِلُقْمَةٍ أَوْ كِسْوَةٍ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ سَبْعِينَ نَبِيّاً أَوَّلُهُمْ آدَمُ وَ آخِرُهُمْ مُحَمَّد» ؛« كسي كه ترك كننده نماز را با دادن طعامي يا لباسي ياري كند مثل اين است كه هفتاد پيامبر(ع) را كشته كه اول آنها آدم(ع) و آخر آنها حضرت محمد(ص) است.»
ظاهرا منظور از كمك نكردن به تارك الصلاه، موردي است كه اعانت و احسان سبب جرأت بر ترك نماز شود و شكي نيست كه كمك به معصيت كار هر گاه موجب جرأت بر گناه و استمرار آن گردد حرام است و از باب نهي از منكر، ترك آن واجب است تا شايد با طرد شدن از جامعه اسلامي به خود آمده و به دامان دستورات اسلام بازگردند؛ ولي اگر كمك به تارك الصلاه سبب جرأتش بر ترك نماز نشود معلوم نيست كه مورد اين روايات باشد. گاه مي شود كه اعانت و ياري و احسان به تارك الصلاه، سبب ترك گناه او و عامل نماز خواندن او مي شود و در اين صورت بدون شك كمك به او امري مطلوب و در برخي موارد از باب امر به معروف واجب مي شود.
■ فلسفه ارکان اصلی نماز مانند نیت، قیام، ركوع و سجود در نماز - جدا از بحث تعبدي آن - نمايانگر چيست؟ چه واقعيتي را مي خواهد نشان دهد؟
فلسفه نيت:
عنصرى كه به عمل انسان، بها مىدهد، نيت و انگيزه و هدف اوست. از همين رو، در آيات قرآن، كلمه«فى سبيل الله، فراوان به كار رفته (70 بار) و اين هشدارى است كه انسانها مواظب اعمال و نيّات خود باشند كه در راه خدا باشد، نه براى غيرخدا يا انگيزهه ...
■ اگر نماز ستون دين است چرا جزو اصول دين مطرح نشده و به عنوان فروع دين مطرح شده است؟
سید حسن موسوی کارشناسی مرکز تخصصی نماز در جواب این پرسش می‌گوید:
در پاسخ به این سوال گفتنی است مجموعه معارف دين دو گونه است:
يك - اعتقادات و معارف نظرى
دو - تکالیف و دستورات عملى
«اصول دين» مجموعه عقايد بنيادى و پايهاى دين است كه عمدتاً جن ...
■ چه راهکارهایی پیشنهاد می‌کنید تا انسان بتواند برای نماز صبح بیدار شود و نمازش قضا نشود؟
1. از آن‌جا که نماز در حقیقت فرصتی است تا انسان با خدای خویش صحبت کند، و این توفیقی است که از جانب حضرت دوست، نصیب بندگانش می‌شود تا بتوانند در طول شبانه روز دقایقی را با معبود خویش به مناجات بپردازند؛[1] لذا درخواست پیامبران و اولیای الهی از خداوند ...
