پاسخ: ريا گرفته شده از رؤيت است و تعريف آن عبارت است از: طلب منزلت و مقام در قلب‏هاى مردم به وسيله عبادات و طاعات خداوند متعال.
در مورد تحقق ريا بايد توجه داشت:
اولا:تحقق ريا مشروط به قصد ريا است.
ثانيا:وابسته به داشتن غرضى از اغراض دنيوى نظير كسب محبوبيت نزد مردم و از اين طريق كسب ثروت و رياست بر ايشان مى‏باشد.
ثالثا:مربوط به حوزه عبادت و پرستش است.
بنابراين تازماني كه عوامل ريا محقق نشده است دليلي ندارد تا كسي تصور نمايد كه اعمال وي با نگاه ديگران و يا تعريف آنها عملي ريائي مي شود.
متاسفانه گاهي حساسيت نسبت به اين موضوع براي برخي از جوانان به صورت وسواس در مي آيد و آنها خيال مي كنند كه آدم هاي بسيار ريا كاري هستند و از اين موضوع بسيار هم ناراحت مي شوند، اين گروه بايد بدانند كه تصور ريا خصوصا براي جوانان، بسيار نادر است، چرا بايد يك جوان ريا كند؟ شايد اين موضوع بيشتر نسبت به بزرگسالان مصداق داشته باشد تا جوانان و دانشجويان.
با اين وجود در صورتي كه احساس مي كنيد اين حالت نوعي وسواس است، بايد توجه كنيد كه وسواس بيماري خطرناكي است و بايد به شدت مواظب باشيد تا بحراني نشود. راه درمان وسواس آن است كه به ان كاملا بي توجه باشيد يعنى با خود بگوييد مسأله‏اى نيست بگذار اين عملم ريايى باشد، و ديگران ببينند و تعريف كنند، سپس با خود بگوييد خوب حالا تعريف و تمجيد ديگران به چه درد من مى‏خورد؟ در اين صورت پوچى آن برايتان به خوبى روشن مى‏شود و به آن بى‏اعتنا مى‏شويد.
اين نكته را نيز نبايد فراموش كرد كه بسياري از مواقع انسان كار اخلاقي خوبي انجام مي دهد كه اطلاع از آن باعث تشويق ديگران براي انجام كار نيك مي شود، بدون اينكه شخص بخواهد قصد قربتش را نسبت به خداي تعالي خدشه دار نمايد، اگر انسان در باطن براي خداي متعال كار مي كند، اشكالي ندارد كه در ظاهر ديگران مطلع شوند. كسي كه حقيقتا در مسير الهي و قرب به خداوند حركت مي كند، رفتار آشكار او حتي ممكن است نوعي امر به معروف حساب شود و در افراد ديگر انگيزه كار نيك را فراهم مي آورد و در اين راستا اگر هم احساس خوشحالي نمايد ريا محسوب نمي شود.
در روايت است كه مردى به پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم عرض كرد: يا رسول اللّه عملم را پنهان مى‏كنم و دوست ندارم كسى از آن مطلع شود ولى چون كسى اطلاع مى‏يابد خوشحال مى‏شوم.
حضرت فرمود: براى تو دو پاداش هست پاداش عمل پنهانى و پاداش عمل آشكار .
از امام باقر عليه السّلام درباره مردى كه عمل خيرى انجام مى‏دهد و چون ديگران او را مى‏بينند خوشحال مى‏شود، سؤال شد.
فرمود: اشكال ندارد هر كس دوست دارد خدا او را به خوبى در ميان مردم مشهور كند البته در صورتى كه عملش را به اين منظور انجام نداده باشد .