■ من دختر 22 ساله‌ای هستم که پس از سالها دوری از نماز و سبک شمردن و اعتنای گاه و بیگاه به آن به تازگی تصمیم گرفتم که نماز را برای همیشه چراغ راهم قرار بدم چون نقش رابطه با خدا را بسیار اساسی میبینم مخصوصا بعد از لطمه‌هایی که در پی بی توجهی به خدا به من وارد شد، حتی مصمم هستم که نمازهای قضای این14 سال را در اولین فرصت جبران کنم. از وقتی که به نماز روی آوردم آثاری در خودم میبینم که قبلا نبود مثلا کراهتم نسبت به غیبت کردن و اخیرا بی حجابیم که مرا آزار میدهد ، در حدی تا کنون دربرابر این دو گناهم که بسیار هم سخت است مقاومت کرده‌ام. خیلی از درست بودن اثر نماز در صورت درست خواندن آن شنیده‌ام میخواهم بدانم آیا من که ترک گناه برایم مشکل است و به راحتی نمیتوانم در برابر گناه بایستم و در این راه تا کنون خیلی اذیت شده ام آیا باید به کیفیت نمازم شک کنم؟:اگر کیفیت نمازم خوب نیست و بیشتر از این از دستم بر نمی‌آید پس چرا بیهوده انرژی بزارم برای نماز؟ سوالیه که خیلی از خودم میپرسم اما همش میگم من به ارتباط با خدا سخت نیاز دارم چه اثر بگذارد چه نگذارد! مدام با خودم درگیرم که فکر می‌کنم این وسوسه های شیطان باشد!خیلی نگران خودم هستم چکار کنم!؟چیزی بگید که آرامشم را دوباره بیابم و سپاسگذارم از سایت خوبتون
سلام
در ابتدا به شما تبریک می گم بابت این اراده و مسیری که انتخاب کرده اید.
اسم مبارزه با نفس را جهاد گذاشته اند که سختی آن را نشان بدهند و جهاد اکبر است چون شرایطش از جنگ و زخم بدن سنگین تر است.
1. در این مسیر محبت الهی می تواند سختی ها را شیری ...
