■ نماز مقبول چه نمازی است؟
پاسخ:
نمازی که انسان را از زشتی و گناه دور می کند، نماز مقبول است؛ و نماز مقبول، نمازی است با توجه و معرفت. گفتن اذکاری صرفا از روی عادت و به صورت لقلقه ی زبان، نماز واقعی نیست. تا معرفت نباشد، نماز کامل نمی شود.
یکی از شاگردان آیه الله بهجت مى گوید: روزى از آقا پرسیدم آقا چه کار بکنم در نمازم حضور قلب بیشتر داشته باشم؟ آقا ابتدا سر به پایین افکند سپس سرش را بلند کرد و فرمود: «روغن چراغ کم است.»
من به نظر خودم از این جمله این معنى را فهمیدم که یعنى معرفت کم است و ایمان قلبى و باطنى ضعیف است؛ و گرنه ممکن نیست با شناخت کافى، قلب حاضر نباشد.(۱)
پی نوشت:
۱. برگى از دفتر آفتاب (شرح حال شیخ السالکین حضرت آیت اللّه العظمى بهجت) ص ۱۳۲
■ نظر فلسفه نسبت به نماز چیست؟
فلسفه، دانش مرتبط با مسائل کلی هستی بوده[1] و نسبت به مسائل جزئی هستی مستقیماً نظر نمی‌دهد. البته از مسائل کلی که در فلسفه مطرح می‌شود می‌توان حکم فلسفه را نسبت به نماز استنباط کرد.[2] توضیح اینکه از نظر فلسفه اسلامی و حکمت متعالیه، تنها وجود مستقل ...
■ چراخداوند تیمم را جایز دانسته است ؟
در پاسخ به این سئوال باید به دو نکته توجه داشت:
الف ـ فایده اخلاقى:
تیمم یکى از عبادات است و روح عبادت به معنى واقعى کلمه در آن منعکس مى باشد؛ زیرا انسان پیشانى خود را که شریف ترین عضو بدن او است، با دستى که بر خاک زده، لمس مى کند تا فروتنى و تواضع ...
■ اگر امام جماعت در نمازی سهواً قرائت را غلط بخواند و در همین حال به نمازش ادامه دهد، آیا برای نمازهای بعدی می‌توان نمازش را صحیح دانست و به او اقتدا کرد یا اینکه باید احراز شود که نمازهای بعدی‌اش را درست و صحیح می‌خواند؟
در نمازهای بعدی می‌توان به او اقتدا کرد؛ البته اگر مأموم، اشتباه امام در قرائت را متوجه شود، می‌تواند (به صورتی که موجب بطلان نمازش نگردد)، امام را متوجه کند تا امام، اشتباه را تصحیح نماید؛ وگرنه باید قصد فرادا کند و قرائت را خودش بخواند. ...
