پاسخ از طرف آقای قهرمانی: برای مصرف زکات، موارد متعددی در قرآن کریم ذکر شده که یکی از آنها برای به دست آوردن دل دیگران است.[1]
امام باقر(ع) درباره فلسفه این مورد از زکات، چنین می‌فرماید: «خداوند عزّ و جلّ به پیامبر گرامی اسلام(ص) دستور داد، با کمک و دست‌گیری کردن با مال و بخشش نمودن به کسانی که خدا را یگانه می‏دانند و از پرستش بت‌ها دست برداشته‌اند اما در پاره‌ای از احکام، معرفت به دین اسلام در دل آنها وارد نشده است، آنان را به اسلام و مسلمانى الفت دهد تا دین و مذهب به اعماق وجودشان راه یافته و بر دینى که بدان در آمده‏ و بر آن اقرار کرده‏اند پایدار بمانند».[2]
بنابر این، اگر کمک کردن به افراد بی‌نماز، تأیید و پشتیبانی سهل انگاری آنان نسبت به نماز نشود، بلکه سبب روی آوری و گرایش آنان به نماز و دین شود نه تنها ایرادی نداشته، بلکه شاید در برخی موارد، لازم باشد. در غیر این صورت، روشن است کمک به افرادی که ارتباط بهتری با خدا دارند، ارزشمندتر بوده و کمک به گناه‌کاران اگر موجب تشویق آنان در گناه باشد، نه تنها پاداشی نخواهد داشت، شاید انسان را شریک در جرم و گناه آنان کند.

[1]. «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساکینِ وَ الْعامِلینَ عَلَیْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِی الرِّقابِ وَ الْغارِمینَ وَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبیلِ فَریضَةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ»؛ توبه، 60.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 410 – 411، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.