به گزارش روابط عمومی مرکز تخصصی نماز، ششمین وبینار تخصصی نقش نماز در سلامت جسم و روح با حضور دکتر محمد سمیعی رئیس دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران با موضوع «مطالعات اجتماعی درباره نمازخوانی: علل و دلايل اجتماعی فرهنگی گرايش به نماز در ایران» برگزار شد.
خلاصه مباحث مطرح شده در این وبینار:
دکتر سمیعی: معمولا بحث نماز در حوزه ی مطالعات دینی مطرح می شود. یعنی احکام نماز و شرایط آن، آثار نماز، نماز و معنویت مباحثی است که در حوزه ی دینی مطرح می شود؛ ولی یکی از حوزه هایی که ستاد اقامه ی نماز با آن درگیر است، «مطالعه و بررسی نماز به عنوان یک کنش اجتماعی است».
یک تفاوتی دارد مطالعات در حوزه ی علوم انسانی و اجتماعی با سایر مطالعات علمی و تجربی که این تفاوت خیلی مهمی است و آن تفاوت این است که ما در فیزیک در شیمی در زیست شناسی معمولا با کنش گرانی ارتباط داریم که از خودشان هیچ اختیاری ندارند یعنی با موضوعاتی سروکار داریم که از خودشان اختیاری ندارند مثلاً شما وقتی یک جسم را رها می کنید و این جسم فرود می آید به زمین در فیزیک می گویند نیروی جاذبه باعث فرود آمدن این جسم می شود. این جسم نمی تواند فرود نیاید. نمی تواند یک بار بگوید من این دفعه تصمیمم چیز دیگری است. این جسم وقتی رها می شود طبق قانون جاذبه فرود می آید. ولی در علوم اجتماعی و انسانی ما با کنشگر مختار سروکار داریم یعنی کنشگر قصدمند. یعنی شما وقتی می خواهید یک انسان را به نمازخواندن دعوت کنید، آن انسان مثل یک شیء نیست؛ آن انسان ممکن است از شما نمازخوانی را بپذیرد و ممکن است نپذیرد. شما با یک کنشگر مختار سروکار دارید که می تواند یک کاری را انجام بدهد یا ندهد. خیلی اهمیت دارد که با این منظر به آن نگاه می کنید
مطلب بعدی این است که در مطالعات علمی و اجتماعی یا غیر اجتماعی دو اصل وجود دارد که ما باید رعایت کنیم. یکی اینکه باید مطالعه ما عینی باشد و دوم اینکه باید بی طرفانه قضاوت کنیم. اینکه من مطالعه ی اجتماعی نماز را در ایران انجام می دهم نباید نظر مثبت من به نماز خوانی روی مطالعه من تأثیر بگذارد.
طبق پژوهشی که سال 1390 در نمایشگاه قرآن و سال 1391 در نمایشگاه کتاب، انجام شد نتایج بسیار با ارزشی به دست آمد.
اولا: مهمترین عامل نمازخوانی، بحث خانواده است. این تحقیق به ما نشان می دهد اگر یک شخص بخواهد نمازخوان شود، بیشترین تاثیری که آن شخص از اطراف خودش می گیرد نه از مدرسه است نه مسجد و نه از روحانیت و صدا و سیما؛ بلکه از خانواده است. پس باید بیشترین سرمایه گذاری روی خانواده انجام شود.
بنابراین اگر ما می خواهیم یک جامعه نمازخوان داشته باشیم باید تلاش کنیم که پدر و مادران را قانع کنیم که فرزندان نمازخوان برای شما، فرزندان شایسته تری خواهند بود و نماز را از حوزه خانواده تبلیغ کنیم.
نکته دوم اینکه مهترین عامل ترک نماز خانواده نیست؛ بلکه دوستان هستند. اگر انسان با کسی یا گروهی که نماز نمی خوانند بیشتر رفت و آمد داشته باشد، این کار مانع نمازخوانی او می شود.
نکته سوم: نقش پدر و مادر به ویژه در دوران کودکی در جهت شکل دادن به رفتار مذهبی فرزندان بسیار اهمیت دارد. سال های نخستین شکل گیری شخصیت که دوران کودکی است برای نمازخوانی دوره طلایی است که عامل اصلی پدر و مادر هستند
نکته چهارم: باید تلاش کنیم که کسی را که می خواهیم نمازخوان بکنیم، قانع بشود یعنی فعالیت ما باید اقناعی باشد. مخاطب باید اقناع بشود که نماز برایش خوب است؛ نماز یک کنش مثبت است. این اقناع خیلی مهم است. پس روش های دیگری که شما بیایید یک شخصی را به صورت مقطعی تهییجش کنید فایده ندارد.
نکته دیگر اینکه هر نسلی با نسل پیشین فرق می کند. باید ببینیم امروز چه روشهایی روی مردم تأثیر دارد امروز نقاط حساسی که به آن اهمیت می دهند چیست؟
جهت دریافت فایل کامل صوتی وبینار اینجا کلیک کنید.
جهت دریافت فایل کامل PDF وبینار اینجا کلیک کنید.
این مطلب را به اشتراک بگذارید :
