به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، مسئله نماز از مهمترین نشانه‌های تربیت صحیح است در خانه‌ای که والدین نماز خوانده و تا کودک به سن بالا برسد مرتب او را به خواندن نماز امر می‌نمایند امید به هدایت و سعادت فرزند هزاران بار بیشتر است تا خانه‌ای که اگرچه پدر و مادر خود اهل نمازند ولی فرزندان خود را رها کرده‌اند و باصطلاح آنان را آزاد گذاشته‌اند تا خود مسیر درست را انتخاب کنند.
این بزرگ‌ترین اشتباه سرپرست خانواده است که نوجوانی را که اصلاً نمی‌تواند خیر و صلاح خود را تشخیص دهد و از طرفی نماز زحمتی برای اوست آزاد بگذارند به این امید که روزی برسد که خود نوجوان به نماز گرایش پیدا کند.
خداوند سبحان در قرآن کریم به پدران دستور می‌دهد که خود و خانواده خود را از جهنم نجات دهید چنان‌که در آیه 132 سوره طه در این رابطه فرموده است: «وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى؛ و کسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شکیبا باش ما از تو جویاى روزى نیستیم ما به تو روزى می‌‏دهیم و فرجام [نیک] براى پرهیزگارى است».
همچنین، در آیه 6 سوره تحریم نیز در این رابطه آمده است: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلَائِکَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ؛
اى کسانى‌که ایمان آورده‌‏اید خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن مردم و نگه است‏ حفظ کنید بر آن [آتش] فرشتگانى خشن [و] سخت‌گیر [گمارده شده] اند از آن‌چه خدا به آنان دستور داده سرپیچى نمی‌‏کنند و آن‌چه را که مامورند انجام می‌‏دهند».
رسول خدا(ص) نیز در این رابطه فرموده است: در هفت سالگی فرزند را به خواندن نماز تمرین دهید و در ده سالگی در صورت نماز نخواندن، بر آنان سخت گرفته شود و حتی آنان را با زدن هم شده به نماز وادار کنید».

نماز و بالا رفتن از نردبان معرفت

نماز مهمترین نردبان‌های بالا رفتن به‌سوی معرفت الهی است، آن‌چنان‌که نماز معراج مؤمن لقب گرفته است منتهی نمازی که با شرایطش ادا شود والا نمازی که ناقص باشد نمی‌تواند انسان را به معراج ببرد ولی باز همین نماز ناقص دارای تاثیرات شگرفی در اصلاح انسان می‌گذارد.
مرتبه اول نماز این است که یک نماز مؤدب و نماز اول وقت و نماز خوبی می‌داند اگرچه مقبول خدا نیست کاربرد این نماز این است که انسان را از سقوط نگه می‌دارد و نمی‌گذارد نمازخوان ساقط شود چون همه ما در معرض سقوط هستیم.نفس اماره و شیطان رفیق بد و محیط بد دشمن هستند انسان باید چیزی داشته باشد تا سقوط نکند و آن نماز است چنان‌که در آیه 45 سوره عنکبوت آمده است: «اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ».
مرتبه دوم آن است که نماز هم جسم دارد و هم روح، روح نماز، حضور قلب است یعنی از اول نماز تا آخر که می‌گوید: «السلام علیکم و رحمة الله و برکاته» خود را در محضر خدا می‎بیند این نماز به آسمان بالا می‌رود تا مقبول خدا شده و خدا و پیامبر و ملائکه و حتی خود به او دورود می‌فرستند.این نماز رفع گرفتاری در دنیا و آخرت می‌کند.
مرتبه سوم نمازی است که معاشقه بین نمازگزار و خدا است بین عبد و مولا همان که امام جعفرصادق(ع) می‌فرماید: دو رکعت نماز در دل شب در نزد من از دنیا و ان‌چه در آن است محبوب‌تر است.
نقل شده که وقتی موسی(ع) به مناجات می‎رفت شخص بی‌حیایی در راه به او برخورد و گفت به خدا بگو چه‌قدر من گناه می‌کنم و تو عذابم نمی‌کنی؟ موسی(ع) وقتی نزد خداوند سبحان رفت حیا کرد پیام او را برساند.خداوند سبحان فرمود: چرا پیغام بنده‌ام را نمی‌دهی؟ گفت: خدایا! خجالت می‌کشم سخن او را نقل کنم و خودت آن‌را می‌دانی خطاب شد: موسی! برو به او بگو بالاترین بلاها را به تو دادم.اما توجه نداری آیا تو از نماز لذت می‌بری؟ همین که نماز برایت سنگین است، بالاترین بلاست.
حجت‌الاسلام محمدتقی صرفی‌پور، از کارشناسان مذهبی در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا در رابطه با نقش نماز در برطرذف شدن سختی‌ها گفت: در هنگامی‌که خطری متوجه انسان می‌شود، باید علاوه برعکس‌العمل مناسب، به نماز روی بیاورد و گاهی هیچ راهی جز روی آوردن به نماز برای انسان وجود ندارد.
وی افزود: در زندگی علما زیاد شنیده شده که در مواقع بحرانی و خطر به نماز روی می‌آوردند از جمله وقتی حکم کشتن ملاطاهر قمی از سوی شاه طهماسب صفوی صادر شد و مأمور جلاد با دست‌خط شاه نزد ملاطاهر رفت.قبل از اجرای حکم شاه ملاطاهر مشغول نماز شد و یک نماز طولانی را شروع کرد ناگاه حکم دیگر شاه مبنی بر دستگیری ایشان و رفتن نزد شاه به اطلاع طاهر رسید و هنگامی‌که او را نزد شاه بردند، سخنانی بینشان رد و بدل شد و عاقبت با صحت و سلامت از کاخ شاه بیرون آمد.