به گزارش افکارنیوز، از منظر قرآن کریم نمازی که انسان می‌خواند، خصوصیاتی مانند دائمی باشد «الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ»، نمازی که از آن حفاظت شود «وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ»، نمازی که در آن خشوع باشد «الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ»، نمازی که بازدارنده از فحشا و منکر باشد «إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهَی‏ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنکَرِ»، نمازی که به دلیل ذکر الله بودنش، آرام‌بخش دل‌ها باشد «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»، نمازی که در آن نشاط باشد، نه کسالت «وَ إِذَا قَامُواْ إِلَی الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَی»، نمازی که نسبت به آن، فرزندان و خانواده فراموش نشوند «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ» و نمازی که اولویت آن همیشه بر کارهای دیگر رعایت شود، حتی در میدان جنگ.

به همین خاطر دعوت به نماز دعوت به بزرگترین معروف‌هاست و تمام برکات امر به معروف در آن نهفته است، دعوت به نماز دعوت به حق است که مشمول آیه «وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» می‌شود، آنچه در ادامه می‌آید نقل خاطراتی درباره اهتمام رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) به نماز است که حجت‌الاسلام و المسلمین محسن قرائتی در کتاب «شیوه‌های دعوت به نماز» روایت کرده است.

*آیا وقت نماز شده؟

ایشان در ساعت‌های آخر عمر به آقای انصاری که در کنار امام بودند، فرمود: اگر صدای اذان بلند شد و من خواب بودم، مرا بیدار کن، ولی هنگام اذان، آن شخص به دلیل مراعات حال امام، ایشان را بیدار نکرد، پس از چند دقیقه امام چشم باز کرد و پرسید: آیا وقت نماز شده؟ گفتند: بله! فرمود: چرا مرا بیدار نکردید و چرا چند دقیقه دیر شد؟

*به احترام نماز اول وقت پول را نمی‌گیرم

امام می‌فرماید: در سفر حج کتابی خریدم، همین که خواستم پول را به کتاب‌فروش بدهم، صدای اذان بلند شد،‌او پول را نگرفت و گفت: به احترام نماز اول وقت پول را نمی‌گیرم، شما بعداً بیا تسویه حساب کن!

*چرا امام(ره) نشست خبری در پاریس را ترک کرد

روی که شاه فرار کرد، امام در پاریس بودند، جمعیت زیادی از خبرنگاران کشورهای دنیا در محل استقرار امام جمع شدند و سخنان امام به طور مستقیم به دنیا مخابره می‌شد.

فرزند امام(مرحوم حاج احمد آقا) تعریف می‌کرد: امام روی یک صندلی نشستند و چند جمله درباره برچیده شدن نظام طاغوتی سخنانی فرمودند، آنگاه به من نگاه کرد و فرمود: آیا وقت اذان شده؟ گفتم بله،‌ الان وقت اذان است،‌ امام یک مرتبه سخن خود را قطع کرد و بدون خداحافظی از کرسی پایین آمد و به سراغ نماز رفت، همه خبرنگاران تعجب کردند که چه مسأله‌ای وجود دارد که مهم‌تر از مهم‌ترین حادثه قرن(فرار شاه و محو نظام شاهنشاهی) است؟ آن هم در گفت‌وگوی مستقیم با تمام رسانه‌های دنیا است.

آری! این است معنای ایمان به خدا و ایمان به هدف و این است معنای واقعی الله اکبر؛ یعنی خدا بزرگ‌تر از همه چیز است، بزرگ‌تر از دیدنی‌ها،‌ شنیدنی‌ها،‌ نوشتنی‌ها،‌ بزرگ‌تر از فکر و تصور بشر، بزرگ‌تر از حکومت‌ها و مصاحبه‌ها و بزرگ‌تر از رسانه‌ها و سایت‌ها و ماهواره‌ها.

این مطلب را به اشتراک بگذارید :