چکیده:
زيبايي مقوله اي است که تمامي مکاتب علمي، فلسفي، هنري و ديني به نحوي از آن سخن گفته اند. در تعريف زيبايي به تعداد مکاتب و حتي فراتر از آن به تعداد کساني که در اين زمينه سخن گفته اند، تعريف از زيبايي وجود دارد. سابقه ي زيبايي شناسي و زيبايي پرستي را بايستي در ميان اقوام کهن و باستاني جستجو کرد. از جمله مصداق هاي زيبايي در نگاه قرآن و روايات مي توان زيبايي هاي مادي و طبيعي که شامل زيبايي انسان ها، زمين، آسمان و جانداران است و همچنين زيبايي هاي معنوي که شامل صبر و استقامت، نيت زيبا ،علم و ... اشاره کرد. روح و اساس و پايه و فلسفه ي نماز ياد خدا است و سبب ارزش گذاري به ساير اعمال انسان مي باشد. سدي در برابر گناهان و وسيله ي پرورش فضايل اخلاقي و تکامل معنوي انسان است. اقامه ي نماز داراي آثار بهداشتي و درماني، روحي و رواني، اجتماعي، اقتصادي است که منشأ برکات و خيرات است که نشان دهنده ي فايده و آثار نيکوي فردي و جمعي آن است. همان طور که اقامه ي نماز داراي آثارمثبت است ، ترک نماز هم داراي زيان هاي فراواني مي باشد. نمازگزار بايد قبل از اقامه نماز خود را از آلودگي ظاهري و باطني پاک و منزه گرداند و بدن و لباس زيبا و در شأن نماز داشته باشد و رو به سوي کعبه ، مظهر توحيدالهي و قبله مسلمانان نمايد. نماز تسليم محض در برابر پرودگار و ايمان به حضور اوست. نمازگزار در رکوع،درمقابل خدا سر تعظيم فرود مي آورد و او را به بزرگي مي ستايد و درسجود،غرور و تکبر و خودخواهي را کنار مي نهد و به نهايت خضوع و خشوع دست مي يابد. بنابراين نماز که جلوه اي از بندگي انسان درپيشگاه خدا ومظهرعبوديت و عبادت است ، سراسر آن (مقدمات و افعال واذکار) داراي زيبايی است.